Categories: FeaturedΣχέσεις

Κόρες που δεν έχουν αγαπηθεί από τις μητέρες τους: Οι 7 κοινές πληγές τους

Αν υπάρχει κάποιος που ξέρει τι σημαίνει να μεγαλώνεις με μια “κακή μητέρα” αυτή είναι η ψυχολόγος και συγγραφέας Peg Streep, η οποία για περισσότερα από 30 χρόνια γράφει για το πόσο τοξικές μπορεί να είναι κάποιες γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά και για το πώς θα καταφέρουν να αναρρώσουν τα παιδιά αυτά από μια τέτοια εμπειρία.

Έχοντας παρακολουθήσει τις ζωές εκατοντάδων γυναικών που διαβάζοντας το βιβλίο της “Κακές Μητέρες” (Mean Mothers) στράφηκαν σε εκείνη για βοήθεια, η Streep κατέληξε στο ότι όσο διαφορετική κι αν είναι η ιστορία της κάθε γυναίκας που μεγάλωσε από μια μαμά ανίκανη να αγαπήσει, υπάρχουν 7 κοινά χαρακτηριστικά που όλες μοιράζονται. Ο λόγος για 7 κοινές πληγές που έχουν ξεκινήσει να σχηματίζονται ήδη από τη βρεφική ηλικία. Από τη στιγμή που η κόρη-βρέφος κοιτάζει την αντανάκλαση του εαυτού της στον καθρέφτη που δεν είναι άλλος από το πρόσωπο της μητέρας. Από το πρόσωπο αυτό μαθαίνει πόσο αγαπιέται -ή όχι. Αν η αγάπη και η αποδοχή που θα νιώσει εκείνη τη στιγμή δεν είναι αρκετά ισχυρή, τότε το μωρό μεγαλώνει σε μια ανασφάλεια, για τον ίδιο του τον εαυτό και τον κόσμο γύρω του.

“Το να κοιτάξει συνειδητά αυτές τις πληγές είναι το πρώτο βήμα που η κόρη που δεν έχει αγαπηθεί πρέπει να κάνει, για να αναρρώσει”, λέει η Streep και προσθέτει, ότι αναγνωρίζοντας τις πληγές αυτές θα μπορέσει να εξηγήσει πολλές δικές της συμπεριφορές.

1. Έλλειψη αυτοπεποίθησης

Η γυναίκα που δεν αγαπήθηκε ως παιδί, δεν γνωρίζει ότι είναι άξια της αγάπης και της προσοχής και μπορεί να μεγάλωσε με το αίσθημα ότι κανείς δεν την υπολογίζει, ότι όλοι την κριτικάρουν. Η φωνή μέσα στο κεφάλι της είναι αυτή της μητέρας της που της λέει όσα δεν είναι: έξυπνη, όμορφη, ευγενική, στοργική, αξιόλογη. Αυτή η εσωτερικευμένη μητρική φωνή θα συνεχίζει να υπονομεύει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα της, εκτός κι αν υπάρξει κάποια παρέμβαση. Ακόμα κι όταν πετυχαίνουν τους στόχους τους, οι κόρες αυτές λένε πως νιώθουν σα να «κοροϊδεύουν τον κόσμο» και ανησυχούν ότι θα τις «ανακαλύψουν», ότι δεν αξίζουν τίποτα.

2. Έλλειψη εμπιστοσύνης

Μια γυναίκα μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε: “Πάντα αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να θέλει να γίνει φίλος μου. Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι όλοι έχουν κάποια κρυφά κίνητρα και έμαθα στην θεραπεία ότι αυτό έχει να κάνει με την μητέρα μου”. Αυτά τα θέματα εμπιστοσύνης πηγάζουν από την αίσθηση, ότι οι σχέσεις είναι θεμελιωδώς αναξιόπιστες και επηρεάζουν τόσο τις φιλικές όσο και τις αισθηματικές σχέσεις. Η κόρη που δεν έχει αγαπηθεί, χρειάζεται συνεχή επιβεβαίωση ότι στη σχέση είναι εγγυημένη η εμπιστοσύνη. Ο λόγος είναι, ότι εκείνη έμαθε πως η αγάπη περιλαμβάνει εμμονή, προσκόλληση, συναισθηματικά ύψη και βάθη και ακραία σεξουαλική έλξη και ζήλια. Η εμπιστοσύνη και η ανικανότητα να τεθούν όρια συνδέονται στενά.

3. Δυσκολία στην τοποθέτηση ορίων

Πολλές γυναίκες που εγκλωβίστηκαν μεταξύ της ανάγκης για την προσοχή της μητέρας τους και την απουσία αυτής της προσοχής, αναφέρουν ότι ως ενήλικες είτε προσπαθούν συνεχώς να ευχαριστήσουν τους άλλους είτε ότι είναι ανίκανες να βάλουν τα όρια που απαιτούνται προκείμενου να έχουν υγιείς και συναισθηματικά ικανοποιητικές σχέσεις. Πολλές κόρες αναφέρουν προβλήματα στις φιλίες τους με γυναίκες που περιπλέκονται λόγω θεμάτων εμπιστοσύνης (Πώς ξέρω ότι είναι πραγματικά φίλη μου;), προβλήματα με την αδυναμία τους να πουν «όχι» ή θέλουν μια τόσο έντονη σχέση που “τρομάζουν” το άλλο μισό αυτής. Οι κόρες με ανασφαλή προσκόλληση συχνά καταλήγουν να δημιουργούν σενάρια στα οποία η σχέση τους, ερωτική ή φιλική, δεν είναι ποτέ όπως “πρέπει”. Είναι είτε πολύ “ψυχρή” είτε πολύ “θερμή”.

4. Δυσκολία αντίληψης της πραγματικής εικόνας

Μία γυναίκα στη θεραπεία αποκάλυψε: “Όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου με περιόριζε εστιάζοντας πάντα στα ελαττώματά μου και ποτέ στις επιτυχίες μου. Μετά το πανεπιστήμιο εργάστηκα σε πολλές δουλειές και σε όλες οι προϊστάμενοί μου διαμαρτύρονταν ότι δεν προσπαθούσα αρκετά για να εξελιχθώ”. Αυτό οφείλεται κατά πολύ στην εσωτερίκευση όλων αυτών που η γυναίκα άκουγε μεγαλώνοντας. Αυτές οι παραμορφώσεις της εικόνας της, μπορεί να εκτείνονται σε κάθε τομέα, ακόμα και στην εμφάνιση.

5. Πάντα απόμακρη

Η έλλειψη εμπιστοσύνης ή το αίσθημα του φόβου κάνει συχνά την κόρη που δεν αγαπήθηκε να μαζεύεται αμυντικά, ώστε να αποφύγει να πληγωθεί από μια κακή σχέση και να κυνηγήσει μια σταθερή και γεμάτη αγάπη σχέση. Τελικά, αυτός ο φόβος, η έλλειψη εμπιστοσύνης κ.λ.π. αποτρέπουν την κόρη που δεν αγαπήθηκε να βρει τη σχέση αγάπης και υποστήριξης που πάντα επιδιώκει.

6. Υπερβολική ευαισθησία

Η γυναίκα που δεν αγαπήθηκε ως παιδί, μπορεί να είναι ευαίσθητη σε προσβολές, πραγματικές και φανταστικές. Ένα τυχαίο σχόλιο μπορεί να την παραπέμπει σε δυσάρεστες παιδικές εμπειρίες χωρίς καν η ίδια να το συνειδητοποιεί. “Μερικές φορές, μπερδεύω ένα πείραγμα με κάτι άλλο και φτάνω στο σημείο να ανησυχώ μέχρι θανάτου μέχρι που συνέρχομαι και συνειδητοποιώ ότι το άτομο δεν εννοούσε τίποτε μ’ αυτό”, λέει μια γυναίκα στα 40 της σήμερα.

7. Ο δεσμός με την μητέρα αναπαράγεται στις σχέσεις

Δυστυχώς στις σχέσεις τείνει να μας ελκύει αυτό που γνωρίζουμε. Καταστάσεις που τελικά μας κάνουν δυστυχισμένους, μοιάζουν «βολικές» γιατί μας είναι οικείες. Και αυτό μερικές φορές έχει σαν αποτέλεσμα την ακούσια αναπαραγωγή της σχέσης με τη μητέρα. “Το σίγουρο είναι ότι παντρεύτηκα τη μητέρα μου”, μου λέει μια γυναίκα στο ιατρείο. “Φαινομενικά ήταν εντελώς διαφορετικός από τη μητέρα μου αλλά τελικά μου φερόταν με πολύ παρόμοιο τρόπο. Η ίδια αγωνία του να μην ξέρω πώς θα μου φερθεί. Όπως η μητέρα μου, ήταν κι αυτός άλλοτε αδιάφορος και άλλοτε περιποιητικός, φοβερά επικριτικός ή αόριστα υποστηρικτικός”. Η γυναίκα ευτυχώς κατέληξε να πάρει διαζύγιο και από τον σύζυγο και από την μητέρα της.

“Η ημέρα που η κόρη θα καταγράψει τις πληγές της είναι η πρώτη ημέρα της επούλωσης και του ταξιδιού της προς την αυτογνωσία και δυνατότητα να υπερβεί το τραύμα”, καταλήγει η Streep.

πηγή: PsychologyToday.com