Η Μ. Εβδομάδα ξεκίνησε και αλήθεια τώρα ποιος δεν αναπολεί πάντα τέτοια εποχή τα παιδικά του χρόνια; Άλλωστε, το Πάσχα οι περισσότεροι το έχουμε συνδέσει με τα παιδικά μας χρόνια και το χωριό. Και γενικά μια νοσταλγική διάθεση τέτοια εποχή την έχουμε.
Κυρίως, πώς περνούσαμε όταν ήμασταν παιδιά τις ημέρες του Πάσχα, είτε στο χωριό είτε στην πόλη. Και μέσα σε όλα όσα ζήσαμε, θυμόμαστε και τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Γιατί εδώ που τα λέμε, ποια ή ποιος ως παιδί δεν έχει νηστέψει; Με το που ερχόταν η Μεγάλη Δευτέρα, γάλα και κρέας τέλος.
Τώρα το παιδί σου που πηγαίνει δημοτικό, δύσκολα θα το νηστέψεις. Αλλά τολμούσες να πεις στη μάνα σου “δε θέλω να νηστέψω; Είμαι μικρή ακόμα;”. Γύριζε το μάτι της και έκανες πως δεν το είπες κιόλας.
Τι περιλάμβανε το νηστίσιμο μενού της Μ. Εβδομάδας τη δεκαετία του ‘80;
Λίγα πράγματα. Μη βλέπεις που τώρα έχεις και του πουλιού το νηστίσιμο γάλα, από αμύγδαλο μέχρι καρύδα! Τότε, είχαμε σκέτο κακάο – έβραζες νερό, κακάο, ζάχαρη κι έτοιμο- με λίγο ψωμί που βουτούσαμε για να μας “πιάσει”.
Αν στη συνέχεια πεινούσαμε, το μενού είχε μία φέτα ψωμί βρεγμένη με ζάχαρη – ναι αυτές τις διατροφικές αμαρτίες πληρώνουν μέχρι και σήμερα τα δόντια μας.
Όλη τη Μ. Εβδομάδα, τα όσπρια είχαν την τιμητική τους για να αναπληρώνουμε το χαμένο σίδηρο, όπως μας έλεγαν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες. Αλήθεια, έχεις φάει νερόβραστες φακές; Χάνεις. Μανέστρα χωρίς λάδι; Ξανά χάνεις.
Νερόβραστο το φαγητό το τρώγαμε Μ. Τετάρτη, Μ. Παρασκευή εννοείται και Μ. Σάββατο που απαγορεύεται το λάδι. Αν δεν σου άρεσε το νερόβραστο φαγητό, είχες κι άλλη εναλλακτική: ντοματούλα κομμένη στα τέσσερα, αγγουράκι, ελιές (ναι, ο καρπός θεωρείται νηστίσιμος) και πατάτες βραστές, με μπόλικη ρίγανη από πάνω για να νοστιμέψει.
Αν είχαμε θαλασσινά τότε; Αμέ. Καλαμαράκια κονσέρβα! Τα κλασικά, με το μωβ ζουμί που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Και σουπιές με σπανάκι στα γκουρμέ κέφια της μαμάς!
Από γλυκά, μην κοιτάς τώρα που έχεις σωρό τις επιλογές. Τότε, έπαιζε η κλασική μαύρη σοκολάτα και ο χαλβάς. Από κουλούρια, τα προζυμένια και αν είσαι από την Πελοπόννησο και τα ουζοκούλουρα (Ναι, είναι όπως τα ακούς: κουλούρια με ούζο).
Χρόνια μετά και ακόμα θυμάμαι το μαρτύριο που περνούσα όταν η μητέρα μου έφτιαχνε αυγοκούλουρα και τσουρέκια. Να σου σπάει η μύτη, να τα λιμπίζεσαι και να μη μπορείς να τα ακουμπήσεις. Κανονικός απαγορευμένος καρπός.
Κι από τη λιγούρα μου μέτραγα σαν φυλακισμένη τις μέρες και τις ώρες μέχρι την Ανάσταση που επιτέλους θα έτρωγα! Και όταν ερχόταν η ώρα εκείνη, έπεφτα με τα μούτρα. Βασικά, όλοι με τα μούτρα πέφταμε.
Και από τη νηστεία, περνούσαμε την Κυριακή του Πάσχα στην υπερβολή. Πρωί-πρωί ξεκινούσε η μέρα με γάλα μαζί με αυγοκούλουρα και τσουρέκι. Καλύτερες βούτες δεν έχω κάνει. Μετά είχε τσουρέκι με μαρμελάδα κι εννοείται όλη την υπόλοιπη μέρα σοκολατένιο αυγό. Το κλασικό λαγουδάκι ή κοκοράκι με μαύρη σοκολάτα που μύριζε τότε βρε παιδί μου – δεν ξέρω γιατί; – σοκολάτα.
Οι, δε, συνδυασμοί; Άστα. Στο να χέρι το τσουρέκι, στο άλλο το κοκορέτσι και στο πιάτο η πετσούλα από το αρνί!
Διαβάστε επίσης
Νηστίσιμη μανιταρόπιτα με πολύχρωμες πιπεριές
Ο Αντώνης Φώσκολος μάς έχει την καλύτερη συνταγή για πασχαλινά τσουρέκια!
Συνταγή για τα πιο εύκολα πασχαλινά κουλουράκια
Σχετικά Άρθρα
Google News