Παραμονές της 28ης Οκτωβρίου, η Ελληνική Συμφωνιέτα (Sinfonietta Hellenica) παρουσιάζει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τη μουσικοθεατρική παράσταση «Σοφία», ένα πρωτότυπο αφιέρωμα στη θρυλική Σοφία Βέμπο σε κείμενο και σκηνοθεσία Σοφίας Καψούρου, μουσική διεύθυνση Γιώργου Γαλάνη με τον Άκη Σακελλαρίου και τη Μαρίτα Παπαρίζου επί σκηνής.
Πρόκειται για ένα μαγικό οδοιπορικό στη ζωή και την ψυχή της Σοφίας Βέμπο από την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου. Εμείς με αφορμή τη μουσικοθεατρική παράσταση μιλήσαμε με την Σοφία Καψούρου και είχε πολλά ενδιαφέροντα να μας πει για τη Σοφία Βέμπο, τονίζοντάς μας μεταξύ άλλων, πως “η Ελλάδα έχει ανάγκη τη Βέμπο σήμερα”!
Πείτε μας λίγα λόγια για τη μουσικοθεατρική παράσταση “Σοφία”.
Η «Σοφία» έρχεται μετά από πρόταση της Ελληνικής Συμφωνιέτας και του αρχιμουσικού της Γιώργου Γαλάνη καθώς και της σοπράνο Μαρίτας Παπαρίζου. Είναι ένα αφιέρωμα, με μουσική και θεατρική αφήγηση, για τη Σοφία Βέμπο. Στον ρόλο του Αφηγητή ο Άκης Σακελλαρίου. Συνεργάτες αξιόλογοι, καταξιωμένοι, σοφοί στην τέχνη τους, ανοιχτοί στην περιπέτεια.
Ποια είναι τα παιδιά της Ελλάδος σήμερα; Τι πόλεμο δίνει ο σύγχρονος Έλληνας; Κι αν πολεμά, ποιον πολεμά και γιατί; Για κείνο που έχασε; Για κείνο που θέλει να κερδίσει; Για κείνο που δεν ξέρει τι σημαίνει;
Και η Βέμπο; Ποια φωνή είναι σήμερα; Της συνείδησης, της ματαιότητας, της νίκης;
Και η πατρίδα;
Έχουν πατρίδα τ’ αηδόνια; Αλλού γεννιούνται, αλλού πεθαίνουν, αλλού ερωτεύονται.
Η Σοφία που έγινε Βέμπο. Και η Βέμπο που έγινε Φωνή της Ελλάδας.
Κάνουμε αυτό το αφιέρωμα, για να αναρωτηθούμε. Για τη ζωή, την τύχη του ταλαντούχου, την ευτυχία του μη εξαιρετικού.
Η Βέμπο είναι heavy metal. Η Βέμπο είναι ψυχεδέλεια
Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε μια παράσταση για τη Σοφία Βέμπο;
Γιατί… πόσο λυπάμαι για τα χρόνια που πήγαν χαμένα. Γιατί το φεγγάρι είναι κόκκινο, παντού και πάντα. Γιατί πόσες φορές ευχήθηκα να με παίρνανε τα σύννεφα. Γιατί… βρίσκουμε τις μέρες μικρές, που περνούν γεμάτες χαρές. Γιατί θα πεθάνουμε ερασταί. Μια μέρα…
Τι σημαίνει για εσάς η Σοφία Βέμπο;
Η Βέμπο είναι heavy metal. Η Βέμπο είναι ψυχεδέλεια. Η Βέμπο είναι το σφυρί πάνω στη λαμαρίνα, είναι το πρωινό ξύπνημα της 28ης Οκτωβρίου, είναι η γιαγιά μου που αφηγείται τον ήχο από τις μπότες των Γερμανών και δακρύζει, είναι ο παππούς μου που μου δείχνει τη φωτογραφία από το αλβανικό μέτωπο με το γαϊδούρι για άρμα μάχης, είναι οι νεκροί μου, είναι τα παιδιά που θα γεννηθούν, είναι τα σύμφωνα που κελαρύζουν, είναι τα φωνήεντα που πετούν, είναι να δίνεις… και να δίνεις… και να δίνεις… χωρίς να παίρνεις πίσω παρά μόνο την ηχώ της φωνής σου.
Διαβάζω στο σημείωμα πως “η Σοφία είναι η φωνή του λαού, η φωνή του λυγμού, η φωνή του Έλληνα”. Σήμερα υπάρχουν τέτοιες φωνές;
Για να έχεις φωνή, πρέπει να έχεις γλώσσα να μιλήσεις.
Μην περιμένετε μεγάλα έργα, μην περιμένετε μεγάλα ποιήματα, μην περιμένετε μεγάλα τραγούδια, μην περιμένετε μεγάλα συνθήματα, μην περιμένετε μεγάλες κραυγές, μην περιμένετε μεγάλες σιωπές, όταν οι γλώσσες των λαών ξεβράζονται κομμένες στις ακτές. Η γλώσσα είναι πρόσφυγας, απ’ όπου κι αν ξεριζώνεται.
Τελειώσαμε με τα μεγάλα. Κι ίσως καλά κάναμε. Αφού τα μεγάλα μας οδήγησαν στα μικρά, τότε στα μικρά είναι το μεγαλείο. Όσο θα υπάρχει λαϊκή αγορά, μια φωνή θα ξεχωρίζει. Του βιοπαλαιστή. Αυτή θα είναι η φωνή του Έλληνα. Που μπορεί άλλη γλώσσα να μιλάει αυτός, άλλη η μάνα του, άλλη το παιδί του. Άλλωστε ο λυγμός σ’ όλες τις γλώσσες είναι ίδιος. Και όλες οι φωνές στα δύο χωρίζονται: στο γέλιο και το κλάμα.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη τη Βέμπο σήμερα. Δεν έχει ανάγκη η Βέμπο την Ελλάδα
Η Σοφία Βέμπο ήταν και η “τραγουδίστρια που νίκησε τον φασισμό”. Σήμερα παρακολουθούμε – στην πατρίδα μας δυστυχώς το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια – σχεδόν σε όλη την Ευρώπη την άνοδο φασιστικών κομμάτων. Πώς βλέπετε όλο αυτό που συμβαίνει; Είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ η φωνή της;
Η Βέμπο άνοιξε το σπίτι της, για να περιθάλψει τους τραυματίες του Πολυτεχνείου. Έβλεπε από το μπαλκόνι της τα γεγονότα, άδραξε τη στιγμή και άνοιξε την πόρτα στους φοιτητές. Σε κάθε απειλή, σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε μέτωπο η Βέμπο έπραττε. Η Ελλάδα έχει ανάγκη τη Βέμπο σήμερα. Δεν έχει ανάγκη η Βέμπο την Ελλάδα. Τερατώδες κεφάλι του εξευτελισμού είναι ο φασισμός. Η ζωή είναι ένα συναξάρι εξευτελισμών. Εξευτελίζεσαι από τους ίδιους τους γονείς σου, από τους φίλους σου, από τους συνεργάτες, από τη χώρα σου, από τα παιδιά σου, από τον εαυτό σου. Χίλιοι καλοί να περάσουν στη ζωή σου, μόνο τον έναν τύραννο θα θυμάσαι. Αν καταφέρουμε την κρίση, την κάθε κρίση, να την κάνουμε παιδεία, να την κάνουμε πρόνοια, να την κάνουμε δεσμό, να την κάνουμε δημιουργία, να την κάνουμε αλληλεγγύη, μόνο τότε θα είναι ο εχθρός ο φασισμός. Γιατί δόλια μέθοδος του φασισμού είναι να βλέπει, να δημιουργεί, να κατασκευάζει εχθρούς. Αυτός, που είναι ο εχθρός του ανθρώπου, ο εχθρός κάθε νεογέννητου, κάθε εμβρύου. Στην ντόπα βασίζεται ο φασισμός. Στην αυταπάτη. Στην απάτη. Στη βία. Στην επικίνδυνη, επιδημική, δολοφονική βλακεία. Στο κτήνος που δεν έγινε άνθρωπος.
Η παράσταση ανεβαίνει παραμονές της επετείου του “Όχι”. Σε τι πρέπει να πούμε “όχι” σήμερα;
Στη βία. Μέσα στο σπίτι. Έξω στον δρόμο. Μέσα στη δουλειά. Έξω στη γιορτή. Μέσα στην τάξη. Έξω στο γήπεδο. Από εμάς σ’ εμάς, από εμάς στους άλλους, από τους άλλους σε εμάς, από άλλους σ’ άλλους, βία να μην υπάρχει, να μην περνάει, να μην μεταμφιέζεται. Ούτε σε «αγάπη» ούτε σε «εξυπνάδα» ούτε σε «ανάγκη».
Στην αποκτήνωση, σ’ αυτήν λέω «όχι». Να χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του
Εσείς προσωπικά σε τι λέτε “όχι”;
Δεν θέλω να πω μεγάλες κουβέντες. Οι μισές τύψεις του ανθρώπου ξεκινούν από τα «όχι» που δεν είπε. Και οι άλλες μισές από τα «ναι» που δεν δέχτηκε. Στην αποκτήνωση, σ’ αυτήν λέω «όχι». Να χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του, όχι, αυτό δεν το δέχομαι. Αυτό δεν μπορώ να κάνω ότι δεν το βλέπω. Δεν μπορώ να πω «θα περάσει». Κάθε μέρα που περνάει, συνειδητοποιώ ότι όλα λιγοστεύουν, μόνο η ευαισθησία μέσα μου αυγατίζει. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τελικά, ποιο βάρος είναι μεγαλύτερο, του κόσμου ή του εαυτού μας;
Του εαυτού μας είναι μεγαλύτερο το βάρος, του εαυτού μας που σηκώνει στις πλάτες του τον κόσμο. Είμαστε οι Άτλαντες των ονείρων μας. Είμαστε οι Σίσυφοι των αξιών μας. Καμιά φορά, είμαστε βάρος στον κόσμο, γιατί ζυγίζουμε όσο μια πεταλούδα, όσο μια ιδέα, όσο μια ενόχληση στον κόσμο.
Info παράστασης
Συντελεστές
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Σοφία Καψούρου
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Γαλάνης
Αφηγητής: Άκης Σακελλαρίου
Ερμηνεύτρια: Μαρίτα Παπαρίζου
Ορχήστρα: Ελληνική Συμφωνιέτα (Sinfonietta Hellenica)
Ενορχήστρωση: Αλέξης Ντίαμαντ
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ
Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Σούρσου
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
21:00
Διαβάστε επίσης
Η Φαίη Ξυλά στο Infowoman.gr: Με τσακίζει όταν νιώθω ότι ήμουν αρκετά αυστηρή με το γιο μου
Σχετικά Άρθρα
Google News