Μαριλίτα Λαμπροπούλου: «Το θέατρο ήταν αυτό που βγήκε μπροστά στο #metoo. Οι άλλοι; Πότε;»

Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι μία ηθοποιός που δεν αναλώνεται στις τηλεοπτικές προκλήσεις και κάνει αργά και προσεκτικά βήματα στον χώρο του θεάτρου.Την Παρασκευή 26, το Σάββατο 27, την Κυριακή 28 και τη Δευτέρα 29 Μαρτίου παρουσιάζεται σε On Demand προβολή, ύστερα από τη μεγάλη ανταπόκριση του θεατρόφιλου κοινού, η κωμωδία του Πιερ ντε Μαριβώ «Η Κληρονομιά», σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου,  σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη, με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Με αφορμή την παράσταση αυτή που ακολουθεί τις επιταγές των καιρών και ελέω πανδημίας παρουσιάζεται σε online streaming, εμείς είχαμε μία εφ όλης της ύλης συζήτηση μαζί της.

Ένας χρόνος πολιτιστικής σιωπής, ένας χρόνος χωρίς ζωντανό θέατρο και με το ελληνικό #metoo να έχει ξεσπάσει πλέον. Πώς αισθάνεστε; Έπρεπε να γίνει αυτό κατά τη γνώμη σας;

Ένας χρόνος θεατρικής σιωπής, όπως και ένας χρόνος στέρησης μιας υγιούς κοινωνικής ζωής, χρόνος απώλειας της ζωντανής επικοινωνίας. Εκπαιδευόμαστε όλοι στο εξ αποστάσεως, γινόμαστε προεκτάσεις του κυβερνοχώρου. Πρόκειται για μια σιωπή που αποκτά συμβολικό χαρακτήρα. Ο άνθρωπος θα αναζητήσει μία επάνοδο, μια ισχυρή επάνοδο, παρόλες τις αλλαγές που θα έχει καθιερώσει η εποχή των αποστάσεων. Ειρωνεία. Από την κατάργηση των αποστάσεων που λέγαμε ότι έφερε η τεχνολογία, φτάσαμε στην κοινωνική αποστασιοποίηση. Μεγάλες αλλαγές, διχασμοί, αυταρχισμοί και ανάμεσα σ’ αυτά το #metoo. Για όποιον λόγο κι αν έγινε τώρα, είτε συνέβαλε η αποχή από την εργασία είτε απλώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, εννοείται πως καλώς έγινε. Τα δεκάχρονα κοριτσάκια που κατήγγειλαν τον 75χρονο παράγοντα της κολύμβησης, χάρη στο #metoo βρήκαν το θάρρος. Είναι ένα θετικό πρότυπο. Ότι αν σε κακοποιούν, αν παρανομούν εις βάρος σου, αν σου κλείνουν το στόμα, μπορείς να βγεις να μιλήσεις, επιβάλλεται να το κάνεις. Από την άλλη δεν πρέπει να καταλήξει όλο αυτό σε ένα κυνήγι μαγισσών. (Ούτε ευκαιρία να βγάλει ο ένας το μάτι του αντιπάλου του). Είναι λεπτές οι διαχωριστικές γραμμές.

Πιστεύετε πως το θέατρο έχει «πληγεί» στην εκτίμηση του κόσμου από όλη αυτή την ατμόσφαιρα των καταγγελιών;

Δε νομίζω. Εκτός κι αν μιλάμε για κάποιους μη θεατρόφιλους, με φτωχή παιδεία ανθρώπους, που καιροφυλακτούσαν να αναβιώσουν παρωχημένες προκαταλήψεις εναντίον του θεατρικού επαγγέλματος. Εγώ πιστεύω πως το θέατρο ίσως να είναι από τους χώρους που, σε ποσόστωση, συμβαίνουν λιγότερες κακοποιητικές συμπεριφορές από ό,τι σε πολλούς άλλους επαγγελματικούς χώρους. Δυστυχώς, φαίνεται να τείνει να σταματήσει η δυναμική του #metoo, χωρίς να βγουν περισσότεροι, από άλλους χώρους να μιλήσουν. Πολιτική, δημοσιογραφία, εκκλησία, επιχειρηματικός χώρος, χώρος της εκπαίδευσης, ιατρικός χώρος και όλοι, για να μην τα πολυλογώ. Το θέατρο ήταν αυτό που βγήκε μπροστά και μίλησε περισσότερο, και έφερε και κάποια αποτελέσματα. (Με τις όποιες επιφυλάξεις που ανέφερα στην απάντησή μου της προηγούμενης ερώτησης.) Οι άλλοι; Πότε;

Εσείς, αυτήν την περίοδο αναθεωρήσετε ή επανεκτιμήσατε πράγματα και αξίες και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Ναι, φυσικά. Νομίζω φάνηκαν κάποια στις απαντήσεις μου. Η ζύμωση συνεχίζεται. Άλλωστε η πανδημία είναι ακόμα σε εξέλιξη.

%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b1-%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf-%ce%ae%cf%84%ce%b10

Μιλήστε μας για την «Κληρονομιά». Τι πραγματεύεται το έργο αυτό και πώς έρχεται σ΄έπαφή με το σήμερα;

Πέρα από κοινά στοιχεία του έργου με το σήμερα, στοιχεία που τα βρίσκεις σε όλες τις εποχές, όπως τα εμπόδια και οι αποστάσεις στον έρωτα ή η αλλοτρίωση στις ανθρώπινες σχέσεις που φέρνει το κυνήγι του χρήματος, υπάρχουν επίσης έμμεσες αναφορές σε πανδημία και οικονομική κρίση. Ενώ αναγνωρίζουμε ένα κωμικό πυρήνα χαρακτηριστικό σε γαλλικές και ιταλικές κωμωδίες του 18ου αιώνα, υπάρχει ένα απαράμιλλο στιλ γραφής, με το περίτεχνο μαριβωντάζ να καθρεφτίζει τη ροκοκό αισθητική της εποχής με ένα χιούμορ που την υποσκάπτει τρυφερά. Γενικά υπάρχει μια τρυφερότητα στη σάτιρα του Μαριβώ. Είναι εντυπωσιακό πώς με τη μετάφραση του Ανδρέα Στάικου, και τη δραματουργική επεξεργασία του Γιάννη Νταλιάνη, το κείμενο εμφανίζεται αβίαστα ελληνικό όσο και γαλλικό, σε μια εξαιρετική μείξη. Ταξιδεύουμε στην έπαυλη του 18ου αιώνα την ίδια στιγμή που τα πρόσωπα του Μαριβώ έρχονται στο εδώ και τώρα μας.

Στην παράσταση σάς σκηνοθετεί ο Γιάννης Νταλιάνης. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον σύζυγό σας. Πόσο εύκολο (ή δύσκολο) είναι να διατηρείτε και μία επαγγελματική σχέση;

Είναι κάτι που μας αρέσει. Και έχει βγάλει και πολύ καλά αποτελέσματα, θεωρούμε. Ευτυχώς, έχουμε βρει έναν τρόπο επικοινωνίας αβίαστο και η συνεργασία έρχεται γόνιμα και χωρίς εμπόδια. Πιστεύουμε πολύ ο ένας στον άλλο καλλιτεχνικά και στην αλληλεπίδρασή μας. Δημιουργείται μια καλή βάση εμπιστοσύνης για δημιουργία και συνεργασία όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά με μία ευρύτερη, ευέλικτη ομάδα ανθρώπων. Όλο αυτό λειτουργεί μόνο θετικά. Επίσης, μας δίνει καλύτερες δυνατότητες προγραμματισμού, κάτι που δεν είναι εύκολο στις συνθήκες που επικρατούν στο σημερινό ελληνικό θεατρικό γίγεσθαι. Χρειάζεται βέβαια μια προσοχή στην οριοθέτηση των χρόνων πρόβας και προετοιμασίας, να μην επεκτείνονται ανεξέλεγκτα στο σπίτι.

Έχετε δει οnline παραστάσεις; Ποια η άποψή σας για το online θέατρο; Μπορεί να υποκαταστήσει το ζωντανό θέατρο;

Έχω δει κάποιες, ναι. Είναι μια υπενθύμιση θεάτρου περισσότερο παρά θέατρο. Είναι σημαντικό να υπάρχουν, ώστε να μην αδρανούμε και να μην κόβουμε το κανάλι επικοινωνίας με το κοινό. Αλλά το ζωντανό θέατρο είναι κάτι τόσο διαφορετικό που δε νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω, το καταλαβαίνουν όλοι οι θεατρόφιλοι. Και μόνο η συγκέντρωση που δημιουργείται στον θεατή μέσα στην αίθουσα, το ότι παρακολουθεί ηθοποιούς που επηρεάζονται από τους θεατές, το ότι παρακολουθεί εκτός από το δρώμενο συγχρόνως και το πώς το προσλαμβάνουν οι άλλοι θεατές, το ότι έχει μετακινηθεί, έχει βρεθεί σε έναν χώρο άλλο από το σπίτι του, έναν κοινό χώρο, με ολόκληρα τα σώματα, τους ήχους…. Είναι κάτι που θα ξαναγυρίσει ατόφιο, και με ακόμα μεγαλύτερη δίψα γι’ αυτό. Όμως, είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε το κανάλι επικοινωνίας με τον θεατή ανοιχτό. Είμαστε εδώ, είστε εκεί και από κει που δεν θα βλεπόμασταν για καιρό, έχουμε τη δυνατότητα μιας κάμερας! Αυτό μπορεί να μας κάνει χαρούμενους, σχεδόν ευγνώμονες, δεδομένων των συνθηκών. Φυσικά, η ποιότητα της κινηματογράφησης παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα. Χρειάζεται αυτή τη συνδρομή η εξ αποστάσεως θέαση. Γι’ αυτό και είναι κάτι που προσέξαμε στην Κληρονομιά–on demand.

Η τηλεόραση σας ενδιαφέρει αυτήν την περίοδο; Βλέπουμε πολλούς συναδέλφους σας σε πολλές από τις τηλεοπτικές σειρές, ακόμη και σε τηλεοπτικά ριάλιτι. …

Όταν συζητάω για τηλεόραση, το κάνω μόνο για σειρές μυθοπλασίας. Μια επιπλέον δυσκολία που μας φόρτωσε αυτή η οδυνηρή περίοδος υγειονομικών μέτρων είναι και οι αλλεπάλληλες αναβολές, παλινωδίες και αβεβαιότητα στον σχεδιασμό. Δεν ξέρω τι μου επιτρέπεται να προγραμματίσω και τι όχι, πηγαίνουμε στα τυφλά. Προτεραιότητα είναι το θέατρο. Η τηλεόραση υπό συνθήκες.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν πετάξουμε τις μάσκες από τα πρόσωπά μας;

Ένα τεράστιο τραπέζι με φίλους μέχρι πρωίας. Ή και δύο.

Τι σας φοβίζει περισσότερο σήμερα; Τι θα αφήσει πίσω της αυτή η πανδημία;

Γινόμαστε όλο και πιο εξαρτημένοι από τους υπολογιστές, η εργασία μας, η διασκέδασή μας, η μάθησή μας. Μοιάζει να δουλεύουμε εμείς για τους υπολογιστές, ή τέλος πάντων ξοδεύουμε πολλές ώρες από τη ζωή μας (εργατοώρες, ανάμεσα σε άλλες) για τη διακίνηση των ηλεκτρονικών δεδομένων. Τα ηλεκτρονικά είναι άμεση προέκτασή μας, η έννοια «σπίτι», «οικία» αλλάζει σημασία, είναι πλέον ένας πολυχώρος, όπου πλέον έχεις μάθει να μπορείς και να μη βγεις και για μέρες. Καταργούνται ωράρια, καθημερινές τελετουργίες, όλα γίνονται ένα. Οι μικρές εμπορικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν ένα εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον που ίσως πολλές αυτές τις καταδικάσει. Οι μεταφορές αγαθών κατ’ οίκον από μεγάλες αποθήκες στις παρυφές της πόλης, το e-εμπόριο, ίσως καθιερωθεί σε μεγάλο βαθμό, κάποιες εταιρείες όπως πχ η Αmazon μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Από την άλλη, ο άνθρωπος αντιδρά, όπως αντέδρασε και στο παρελθόν, σε όλες τις βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις. Θέλει να είναι ολόκληρος, θέλει να έχει χώρο έκφρασης για τις διαφορετικές του ποιότητες, θέλει να έχει χορό, φίλους, ησυχία, θέατρο, φιλί, όνειρο, τσουγκρίσματα ποτηριού, να τζαμάρει μουσικές σε παρέες, να κάνει τη δουλειά που του αρέσει, να έχει πρόσβαση στη ζύμωση και την ανταλλαγή της γνώσης, να κάνει σχέδια που να τον αφορούν και να τον γεμίζουν ενέργεια. Ελπίζω γρήγορα να γυρίσουν όλα αυτά, γιατί αλλιώς η οργή που μαζεύεται στους ανθρώπους από την καταπίεση που γεννά η συνθήκη και οι λάθος πολιτικές επιλογές θα οδηγήσουν σε καταστάσεις που φοβίζουν.

Μελλοντικά σχέδια;

Η επανάληψη της Κληρονομιάς του Μαριβώ την επόμενη σεζόν στο θέατρο, κανονικά, δια ζώσης. Επίσης, μία παράσταση που σχεδιάζουμε για τις αρχές του 2022 με την ομάδα μου, τη Zero Gravity. Και άλλα ακόμα, που δεν είναι για την ώρα ανακοινώσιμα. Αλλά, όπως είπα και πριν, υπάρχει ακόμα αβεβαιότητα, εκ των πραγμάτων.

Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση «η Κληρονομιά» εδώ.

Σχετικά Άρθρα
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο Down που είδαμε στον "Γιατρό" και μας συγκίνησε
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η ταλαντούχα ηθοποιός με σύνδρομο Down
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του