Η κα Μπαρμπαρούσου, μακρινή απόγονος παριανών πειρατών, βασανίζεται από τον φόβο μήπως η υιοθετημένη της κόρη ανακαλύψει την αλήθεια για τους βιολογικούς της γονείς. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα η συμβίωση μαζί τους υπήρξε μία κόλαση με απρόβλεπτη κατάληξη.
Η Ελπίδα Τοπάλογλου, η Μαρία Μπαταγιάννη και η Κατερίνα Προκόπη, στη σκηνή του θέατρου 104 παρουσιάζουν το έργο του Θοδωρή Τσαπακίδη “Σουέλ“, μία τραγικωμωδία σε δύο πράξεις. Μάλιστα, η συνεχίζεται για δύο ακόμη Κυριακές στις 12 & 19 Μαρτίου λόγω επιτυχίας!
Εμείς μιλήσαμε με την πρωταγωνίστρια, Ελπίδα Τοπάλογλου για την παράσταση και τα κρυμμένα μυστικά.
Swell (σουέλ) στα αγγλικά σημαίνει τέλεια! Σουέλ λέγεται, επίσης, το βουβό κύμα, ο κυματισμός που δεν οφείλεται σε παρόντα καιρικά φαινόμενα, αλλά σε άνεμο που έπνεε σε προηγούμενο χρόνο, ενίοτε και ημέρες πριν, ή σε άλλη περιοχή. Στο δικό μας ΣΟΥΕΛ!, το κύμα της ίδιας της ζωής παρασύρει την ηρωίδα σε περιοχές που δεν φανταζόταν ποτέ, σε δρόμους που δεν υπήρχαν στον δικό της ορίζοντα. Το ΣΟΥΕΛ είναι το πρώτο νεοελληνικό έργο που γράφτηκε και παίχτηκε με θέμα την πανδημία. Είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε από εμάς. Είναι μια τραγικωμωδία, όπως και η ζωή, και μας θυμίζει ότι το κλειδί για την εξιλέωση βρίσκεται μέσα μας.
Η Μαρία Μπαρμπαρούσου είναι μια γυναίκα γύρω στα 50, καθηγήτρια αγγλικών σε εσπερινό σχολείο, θρησκευόμενη, μοναχική, που ζει σε ένα διαμέρισμα, σε μία πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας. Κατάγεται από Παριανούς Κουρσάρους και είναι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Αν δεν βιαστούμε να την κρίνουμε, θα μας εκπλήξει. Σαρωτική σαν κύμα, περνά μπροστά μας σαν σίφουνας, μεταμορφώνεται και μας ανοίγει τα χαρτιά της ψυχής της, χωρίς φίλτρα. Ένας άνθρωπος γυμνός απέναντι στο πεπρωμένο του. Και αυτό το πεπρωμένο δεν ήταν, τελικά, τίποτα άλλο από το άθροισμα των επιλογών του.
Η ηλικία είναι κάτι σχετικό. Συναντάμε την ηρωίδα όταν είναι γύρω στα 50 και ξανά, 12 χρόνια αργότερα. Αν προσπαθούσα να “παίξω” την ηλικία θα έβγαινα χαμένη. Η ηλικία δεν παίζεται, κυριολεκτικά. Οδηγεί σε στερεότυπα και αυθαίρετες υποθέσεις. Προσπάθησα να προσεγγίσω τον άνθρωπο, τα θέλω του, τις επιθυμίες, τις αδυναμίες, τις δυσκολίες, τις ευαισθησίες του, την πραγματικότητά του, την κάθε δεδομένη στιγμή, καθώς εξελίσσεται η πλοκή του έργου. Κι αυτό ξεφεύγει από το γενέθλιο σκορ και προσγειώνεται, ελπίζω, στην αλήθεια του χαρακτήρα, στο «τώρα» του.
Ο Ευριπίδης στις Φοίνισσες γράφει, «ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ, κοὐ ποικίλων δεῖ τἄνδιχ᾽ ἑρμηνευμάτων·» (στ. 469-470). Δηλαδή, Ο λόγος της αλήθειας είναι απλός -περίπλοκα σοφίσματα το δίκαιο δεν χρειάζεται·
Νομίζω ότι ο φόβος του πόνου και η ψευδαίσθηση του ελέγχου μάς οδηγούν σε περίπλοκες διαδρομές. Ένα ψέμα δεν ζει ποτέ μόνο του. Έχει τη μοναδική ικανότητα να πολλαπλασιάζεται και τελικά να δημιουργεί ένα σύνθετο πλασματικό σύμπαν. Το αν κανείς είναι διατεθειμένος να ζει σε αυτό ή, ακόμα, αν θεωρεί πως μία συνθήκη έχει τέτοιο ειδικό βάρος που χρειάζεται να αποσιωπηθεί μέρος της αλήθειας, είναι μία επιλογή που μοιάζει προσωπική, αλλά συχνά δεν είναι. Και σε κάθε περίπτωση, συνοδεύεται από το αντίστοιχο κόστος.
Πολλές φορές πιστεύουμε ότι αυτό που δεν γνωρίζει κανείς δεν μπορεί να τον πειράξει ή να τον πληγώσει. Επιλέγουμε να κρύψουμε την αλήθεια ή την αποφεύγουμε πιστεύοντας ότι έτσι προστατεύουμε κάποιον, ενώ στην πραγματικότητα μάλλον το κάνουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας ενώ, ταυτόχρονα, απολαμβάνουμε μία αυθαίρετη θέση εξουσίας. Μπορεί η αλήθεια να πονάει κάποιες φορές, αλλά τουλάχιστον προσφέρει το δικαίωμα της επιλογής.
Παλαιότερα σκεφτόμουν ότι το χειρότερο είναι να γνωρίζουν οι άλλοι κάτι για μένα που εγώ αγνοώ. Κάποια στιγμή κατέληξα ότι αυτό θα συμβεί, μάλλον, αναπόφευκτα. Συμβαίνει σε όλους. Είναι τρομακτικό. Όμως το να θες να το ελέγξεις είναι ουτοπικό και εξαντλητικό. Στο παρελθόν έχω αντιδράσει ψύχραιμα, αποστασιοποιημένα αλλά και παρορμητικά σε σχετικές αποκαλύψεις. Δεν υπάρχει συνταγή.
Υπάρχουν πράγματα πολύ προσωπικά στη ζωή μας που επιλέγουμε να τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα μυστικά τους και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μοιράζεται τα πάντα με τους γύρω του. Διαλέγουμε τι κρατάμε για τον εαυτό μας, τι μοιραζόμαστε με κάποιους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, τι δημοσιοποιούμε. Από την άλλη, σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο που μπερδεύει τη δημόσια εικόνα με την πραγματικότητα. Ξαφνικά τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα μοιάζουν να θολώνουν. Ο Νίτσε έλεγε ότι εκείνη η ψευδαίσθηση που μας συναρπάζει είναι προτιμότερη από δέκα χιλιάδες αλήθειες. Ποιος όμως αντέχει να ζει μέσα στις ψευδαισθήσεις;
Σήμερα οι πολίτες έχουμε ως κεντρικό σύνθημα το «Οι ζωές μας μετράνε» – είδαμε και το πανό με το αντίστοιχο μήνυμα να τοποθετείται στην Ακρόπολη από τους καλλιτέχνες, σπουδαστές και εργαζόμενους στον χώρο της Τέχνης, ως διαμαρτυρία για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε φτάσει να διεκδικούμε μέχρι και τα ευκόλως εννοούμενα, το δικαίωμά μας να υπάρχουμε. Λυπάμαι που χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους εκλεγμένους εκπροσώπους της δημοκρατίας μας ότι οι ζωές μας μετράνε. Είναι εξοργιστικό. Οι φωνές των ανθρώπων πρέπει να ενωθούν. Το μούδιασμα από αυτό που συνέβη γρήγορα αντικαταστάθηκε από την οργή και τη δράση. Αν οι ιθύνοντες ξεχνούν ότι οι ζωές μας μετράνε, θα πρέπει να τους το θυμίσουμε εμείς.
Το «πάμε κι όπου βγει» μπορεί να ακουστεί χαριτωμένο μονάχα ως στίχος ρομαντικού τραγουδιού. Το «πάμε και όπου βγει» σε θέματα σοβαρά, που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια των πολιτών και τη διακυβέρνηση, είναι απαράδεκτο. Το να μεταθέσω στους άλλους την ευθύνη για όσα δεν έχω φροντίσει να κάνω εγώ, και που άπτονται των αρμοδιοτήτων μου, είναι δειλία, έγκλημα. Για εμένα, η αδράνεια σε στιγμές κρίσης, ο συμφεροντολογία, η απάθεια, μας καθιστούν συνυπεύθυνους. Η δράση, η συμμετοχή και η διεκδίκηση ποτέ.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο/ Σκηνοθεσία: Θοδωρής Τσαπακίδης
Σκηνικά/Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Φωτισμοί/Video: Τάσος Παλαιορούτας
Μουσική: Γεωργία Συριοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Δημήτρης Ράπτης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Παραγωγή: BLANDA ΑΜΚΕ
Ερμηνεύουν: Ελπίδα Τοπάλογλου, Μαρία Μπαταγιάννη, Κατερίνα Προκόπη
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κυριακή στις 21:15
Διάρκεια παράστασης: 70’
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12 €
Μειωμένο: 8€
Ομαδικές κρατήσεις (άνω των 10 εισιτηρίων): 10€
Ευμολπιδών 41, Γκάζι
(Σταθμός μετρό: Κεραμεικός)
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6945197000, 210 3455020
Η Αλεξάνδρα Βουτζουράκη μιλά στο Infowoman.gr για την αλήθεια πίσω από τον Πειρασμό του Ξενόπουλου
Το απόγευμα της Παρασκευής, παρουσιάστηκε ολοκληρωμένο το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης «Προλαμβάνω», σε ειδική εκδήλωση στο…
Σαν κεραυνός εν αιθρία έσκασε το απόγευμα της Παρασκευής 26 Απριλίου η είδηση πως η…
Η Εθνική Λυρική Σκηνή ανοίγει το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στο Ωδείο Ηρώδου…
Στην κορυφή των πιο επιδραστικών καλλιτεχνών για το 2024 τοποθέτησε το περιοδικό ΤΙΜΕ τη Dua…
Φρέσκα ζυμαρικά ιταλικής προέλευσης, που μπορεί να περιέχουν αραχίδες, ανακαλεί ο ΕΦΕΤ. Σύμφωνα με την…
Η CITRUS ανακοινώνει με υπερηφάνεια το λανσάρισμα του νέου της ηλεκτρονικού καταστήματος, προσφέροντας στο καταναλωτικό…