Συζήτηση για το σπουδαίο έργο του Μίνου Βολανάκη με αφορμή την παράσταση “Αντιγόνη, μετέωρη” στο Θέατρο Σφενδόνη

Το Σωματείο «Φίλοι Μ. Βολανάκη» για την διάσωση, ταξινόμηση και προβολή του μεταφραστικού, συγγραφικού και διδακτικού έργου του Μίνου Βολανάκη και η Εταιρεία Θεάτρου Άλκη διοργανώνουν συζήτηση για τον Μίνω Βολανάκη με αφορμή και στο πλαίσιο της παράστασης «Αντιγόνη, μετέωρη» μια ματιά στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε μετάφραση Μίνου Βολανάκη.

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 22 Ιουνίου στις 19:00 στο Θέατρο Σφενδόνη και συμμετέχουν οι:

– Ιωάννα Ρεμεδιάκη, Λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών

– Βάσος Γεώργας, σκηνοθέτης, παραγωγός και εκδότης, πρώην πρόεδρος του Σωματείου Μίνως Βολανάκης

– Ρηνιώ Κυριαζή, σκηνοθέτις και ηθοποιός, εκπρόσωπος της Εταιρείας Θεάτρου Άλκη

Η συζήτηση είναι με δωρεάν είσοδο και ανοιχτή στο κοινό, παρουσία των συντελεστών.

Στις 21.00 θα ακολουθήσει η παράσταση «Αντιγόνη, μετέωρη» μια ματιά στην Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Θέατρο Σφενδόνη

Μακρή 4, Ακρόπολη (Αθήνα)

Μετρό Ακρόπολη

“Αντιγόνη, μετέωρη – μια ματιά στην Αντιγόνη του Σοφοκλή” από τη Ρηνιώ Κυριαζή

Η Αντιγόνη, μετέωρη. Μια ξένη-που δεν ανήκει ούτε στο φως ούτε στο χώμα. Το έργο μετέωρο, εκεί που χτίζεται διαλύεται, ένα γιαπί. Η πόλη μετέωρη, μετά από άγριο πόλεμο, παλεύει να σταθεί. Ο Κρέων θέλει να επιβάλλει δικαιοσύνη, αδέκαστος. Μετά από τη θυσία του παιδιού του βυθίζεται στη μαύρη τρύπα της Άτης, της αδυσώπητης θεάς που σε κάνει να βλέπεις για σωστό το λάθος.

Ο θίασός μας μέσα από θραύσματα επιθυμεί να διαγράψει μια χειρονομία, μια διαδρομή, μνήμη για τους νεκρούς του, να εκπληρώσει μια κηδεία που δεν έγινε. Που δεν γίνεται – καθώς η ταχύτητα μάς πετάει συνεχώς στο αύριο. Στο πάντα, στέκονται οι αγαπημένοι μας σαν σήματα, όπως οι κούκοι στα μονοπάτια, σαν πέτρινα μνήματα στην άκρη της θαλάσσης. Τα υλικά μας εύθραυστα. Στοιχεία της τελετουργίας του θρήνου, διαβατήριων τελετών, ίχνη αρχέγονων χορών, μουσική άχρονη, συνθέτουν μια ιδιόμορφη παρτιτούρα, μετέωρη στο σύνορο.

Η μετάφραση του Μίνου Βολανάκη πέτρινη. Ο σκηνικός χώρος ένα νταμάρι να στεγάσει τους εξόριστους. Ομόκεντροι κύκλοι περιστρέφουν τα πρόσωπα γύρω από τη Μοίρα ή την Ανάγκη. Στον πυρήνα, τρεις υποκριτές εναλλάσσουν τους αντιθετικούς ρόλους. Περιμετρικά, τρεις μορφές του χορού τούς καθρεφτίζουν. Μέσα από τα ερείπια του απερχόμενου πολέμου, ξεπηδάει ένας επόμενος. Από την ανατολή του ηλίου μέχρι τη δύση, οι μορφές διανύουν αποστάσεις κι αντιστρέφονται. Μέσα σε μία μέρα, αντίρροπες δυνάμεις δημιουργούν τη δίνη των γεγονότων που θα ξετυλίξει του ανθρώπου το δέος, τον άνθρωπο. Τα αινίγματα παραμένουν άλυτα.