Πωλίνα Κρεμαστά: «Εδώ είμαστε, συνεχίζουμε κόντρα στους καιρούς και χτίζουμε σύμπαντα»

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2020, στο Bornholm της Δανίας, στο πλαίσιο του Bornholm Culture Week η ελληνική ομάδα χορού «Creo Dance Company» της Πωλίνας Κρεμαστά παρουσιάζει στο διεθνές χορογραφικό κέντρο BIRCA – Bækkelund International Residency Center for Artists για πρώτη φορά τη νέα της παράσταση με τίτλο “commun” (το κοινό).

Εμείς μιλήσαμε με τη χορογράφο Πωλίνα Κρεμαστά με αφορμή την παράσταση αυτή…

%cf%80%cf%89%ce%bb%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac-%ce%b5%ce%b4%cf%8e-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%87%ce%af%ce%b60

Τι θα δούμε στο νέο σας έργο, Commun;

Μια ιστορία βασισμένη στο σώμα, την κίνηση, τον χορό… μια αφήγηση που ακουμπάει τον ρυθμό της στον χώρο, τις σχέσεις και τη μουσική. Μια ιστορία τεσσάρων χορευτριών και δύο μουσικών που διανύουν μια αέναη πορεία προς την προσωπική αφήγηση, μια πορεία προς την προσωπική έκφραση. Ενώνουν τις αφηγήσεις τους σε μία και συνυπάρχοντας συνθέτουν το όλο. Μια κυκλική διαδικασία από την συλλογική μνήμη στην ατομική και από την ατομική σε μια από κοινού επανασύνθεση νέας μνήμης.

 «Δημιουργούμε την αφήγησή μας επιτόπου…αφήνοντας χαραμάδες για να περάσουν τα λάθη… Ο τόπος της αφήγησης είναι μεταβατικός, σαν τόπο παιχνιδιού. Είναι ου-τόπος…» (Λίλη Λαμπρέλλη «Μικρό αλφαβητάρι αφήγησης – Εγχειρίδιο αυθαίρετου στοχασμού πάνω στα παραμύθια και την αφήγησή τους» – Εκδόσεις Πατάκη).

Η παράσταση αποτελεί το τρίτο σε σειρά έργο βασισμένο στην κινητική έρευνα «Απόγειος», η οποία διεξάγεται από το 2014, τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ.Α από τον Ιούνιο του 2017, και βασίζεται στη μελέτη των παραδοσιακών χορών και ρυθμών και στην αλληλεπίδρασή τους με τον σύγχρονο χορό, προτείνοντας τη νέα ομώνυμη χορευτική πρακτική. Επίσημη παρουσίαση της έρευνας πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Εθνικό Θέατρο.

Πώς εμπνευστήκατε την παράσταση αυτή και ποιος είναι ο στόχος σας;

Από πολύ νωρίς, μέσα από τις αναζητήσεις της έρευνας και του Απόγειου χορού με απασχόλησε η έννοια του κοινού (του κοινού στοιχείου) και πως αυτό ταξιδεύει από αφήγηση σε αφήγηση, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από τόπο σε τόπο, από βήμα σε βήμα, από κίνηση σε κίνηση, από χορό σε χορό.

Αλλά και από μικρή ακόμα διασκέδαζα με ένα μυστικό προσωπικό παιχνίδι, όταν άκουγα ένα τραγούδι, έναν ρυθμό, προσπαθούσα να αναζητήσω που αλλού τραγουδιέται ή χορεύεται, τι μένει κοινό και ποια χαρακτηριστικά του αλλάζουν. 

Στόχος της δημιουργίας του “commun” είναι να αποκαλύψουμε ότι τα κοινά που μας συνδέουν είναι περισσότερα, να αποκαλύψουμε τον δικό μας μεσημβρινό, όπως και ο Paul Celan. Να «κραυγάσουμε» επί σκηνής ότι: «χορεύω γιατί χορεύεις».

Πώς αισθάνεστε που θα χορέψετε εν μέσω της Πανδημίας του covid-19;

Ανακούφιση. Πολύ σύντομα από το lockdown και μετά συνειδητοποίησα ότι το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι βάλλεται ανεπανόρθωτα. Από πολλές μεριές, επαγγελματικά, κοινωνικά, οικονομικά. Όταν έχει ενοχοποιηθεί η γειτνίαση, το άγγιγμα, η εκπνοή, φοβάσαι ότι ο χορός δεν χωράει. Κάθε χρόνο οι φοβίες μεγαλώνουν και η συνύπαρξη συρρικνώνεται (οικονομικές κρίσεις, ξενοφοβία, ιοφοβία, κλπ). Το έργο ήταν να κάνει πρεμιέρα τον Μάιο του 2020 και αναβλήθηκε λόγω covid. Με τους συνεργάτες μου αποφασίσαμε να πάρουμε το ρίσκο να επαναπρογραμματίσουμε ελπίζοντας ότι θα προλάβουμε ένα δεύτερο κύμα. Ακόμα έχουμε αγωνία για το τι μας περιμένει μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου, δεδομένου ότι ο πολιτισμός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και ο πρώτος που παραγκωνίζεται και «κλείνει» από το κράτος σαν ο λιγότερο χρήσιμος. 

%cf%80%cf%89%ce%bb%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b5%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac-%ce%b5%ce%b4%cf%8e-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%87%ce%af%ce%b62

Πώς προέκυψε η Δανία και γιατί επιλέξατε να γίνει εκεί η πρεμιέρα;

Η Creo Dance Company επιλέχθηκε από το διεθνές πρόγραμμα Residencies Island Connect να συμμετέχει σε τέσσερις δημιουργικές και ερευνητικές εβδομάδες στα νησιά Bornholm, Δανία και Νάξος, Ελλάδα. Με τους επαναπρογραμματισμούς λόγω covid-19 το residency στη Δανία οργανώθηκε για την περίοδο 31/8 με 14/9. Θεωρήσαμε λοιπόν δόκιμο να δοκιμάσουμε την πρώτη παρουσίασή μας εκεί, να πάρουμε το πρώτο βάπτισμα και feedback και να συνεχίσουμε στην Ελλάδα!

Μέσα στους φορείς υποστήριξης της παραγωγής λοιπόν προστέθηκαν και τα Island Connect – Residency Program, BIRCA – Bækkelund International Residency Center for Artists και Entropia Theater. Ενώ να μην παραλείψουμε την επιχορήγηση από το ΥΠ.ΠΟ.Α. για την περίοδο 2019-2020 και την υποστήριξη από τα Tipperary Dance Platform project, Ιρλανδία, DeVIR/CAPa – Centro de Artes Performativas do Algarve, Πορτογαλία, ΟΠΑΝΔΑ – Δήμος Αθηναίων και Δήμος Καισαριανής.

Διαβάζουμε πως η πρωτοτυπία της παράστασης έγκειται στο γεγονός ότι δημιουργείται από την κοινότητα για την κοινότητα. Μας το εξηγείτε αυτό;

Όταν δημιουργήσαμε το κινητικό παιχνίδι «αλυσίδα», μέσα από την πρακτική του Απόγειου χορού, έγινε καθαρό ότι αυτό οδηγεί σε ατομικούς και ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς και σε ένα συνεργατικό χορό. Θελήσαμε λοιπόν να το μοιραστούμε με πολλούς ανθρώπους και να το εφαρμόσουμε σε διαφορετικά σώματα και συνθήκες. Αποτέλεσε την κοινή μήτρα, τον κοινό τόπο μέσα από τον οποίο ξεπήδησαν εκείνα τα κινητικά υλικά και χορογραφικά εργαλεία που οικοδόμησαν το έργο. Και ό,τι δημιουργείται απευθύνεται, όπως και το έργο μας την ώρα της παράστασης, για να βρει με τη σειρά του το κοινό με το κοινό της.

Η «αλυσίδα» πραγματοποιήθηκε σε Αθήνα, Ιωάννινα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, το 2018 και το 2019 και συμμετείχαν σε αυτό τουλάχιστον εκατό άτομα (μεταξύ των οποίων φοιτητές χορού, παιδαγωγοί, καλλιτέχνες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες χορευτές, ηθοποιοί, κ.ά.).

Πώς αισθάνεστε σαν καλλιτέχνες αυτήν την περίοδο;  Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας τη φετινή σεζόν;

Βρισκόμαστε για άλλη μια φορά σε μια κρίση μετά την κρίση, η οποία κατά τη γνώμη μου θα είναι μεγαλύτερων και ευρύτερων διαστάσεων από την προηγούμενη. Μοιάζει ότι χτίζουμε χρόνο με τον χρόνο, μήνα με τον μήνα γεφύρια της Άρτας και μαζεύουμε τα υλικά τους με κόπο και ιδρώτα για να ξαναπροσπαθήσουμε, για να ξαναρχίσουμε.

Η τέχνη, παραφράζοντας τον Ρίλκε που μιλά για την αγάπη, προσφέρει στον άνθρωπο μία ανοιχτή παλάμη, που του επιτρέπει χωρίς εμπόδια, να σταματά ή να φεύγει μακριά. Το άπλωμα της παλάμης ανήκει στον καλλιτέχνη, η επιλογή στον θεατή. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ότι αυτό το άπλωμα του χεριού θα αγνοηθεί και θα λοιδορηθεί. Η χρησιμότητα του «άχρηστου», στην προκειμένη της τέχνης του χορού, δεν είναι η πρώτη φορά που αγνοείται. Η υποστήριξη από το κράτος είναι επιφανειακή και φαινομενική, ενώ εδραιώνοται και εμφανίζονται δριμύτερα προβλήματα του κλάδου μας, όπως εκπαιδευτικά, εργασιακά, επαγγελματικά και καλλιτεχνικά. Απλήρωτη εργασία, ανεργία και έλλειψη ουσιαστικών επιδομάτων, μη αναγνώριση των σπουδών μας, κλειστοί χώροι και τόσα άλλα… Εδώ είμαστε, συνεχίζουμε κόντρα στους καιρούς και χτίζουμε σύμπαντα, μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία.

Πιστεύετε πως η πανδημία αυτή έχει αλλάξει το πολιτιστικό τοπίο κι αν ναι, ως προς τι;

Πέρα από τη συρρέουσα ανασφάλεια παρατηρώ έντρομη μια έντονη στροφή στην ψηφιακή αναπαράσταση και θέαση. Η βασική προϋπόθεση δημιουργίας κοινωνίας ανάμεσα στην τέχνη και το κοινό είναι η φυσική παρουσία. Η αφθονία πληροφορίας στο διαδίκτυο – μαθήματα, παραστάσεις, κλπ – παρέχει μια ψευδαίσθηση επικοινωνίας. Ο κοινός τόπος-η γνώση είναι σωματική, την παθαίνεις και αυτή είναι η διαφορά της με την πληροφορία. Μέσα στη μοναξιά του ιδιωτικού χώρου χάνεται ο ακρογωνιαίος λίθος της σχέσης του καλλιτέχνη με το κοινό του (μαθητή, θεατή, φίλο), χάνεται ο κοινός τόπος, το σημείο ουσιαστικής συν-κοινωνίας.

*Μετά την πρεμιέρα της στη Δανία, η παράσταση θα παρουσιαστεί και στην Ελλάδα σε τρεις εξαιρετικά φορτισμένους συμβολικά χώρους: τον θερινό κινηματογράφο ΒΟΞ (25, 26, 27 & 28 Σεπτεμβρίου), το Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού (2 Οκτωβρίου) και το Σκοπευτήριο της Καισαριανής (3 Οκτωβρίου).  

Σχετικά Άρθρα
Η Νάντια Μαργαρίτη στο Infowoman: «Δεν για όλες της γυναίκες οι πόρτες ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα»
Η Νάντια Μαργαρίτη στο Infowoman: «Δεν για όλες της γυναίκες οι πόρτες ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα»
«Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω» στο Ρεκτιφιέ
«Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω» στο Ρεκτιφιέ
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ
Ο Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ
"Θέατρο Τέχνης": Γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου προσφέροντας μειωμένα εισιτήρια για τις παραστάσεις του!
“Θέατρο Τέχνης”: Γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με μειωμένα εισιτήρια για τις παραστάσεις του!

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του