Η εξομολόγηση της Μπέττυς Μπαζιάνα: Τα μαθήματα ζωής που δίνει στους γιους της με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής

Ένα ιδιαίτερο άρθρο για τη «Χρυσή Αυγή», τη Μάγδα Φύσσα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έγραψε η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα, Μπέττυ Μπαζιάνα -η οποία δήλωσε παρούσα σε πολλές από τις συνεδριάσεις της δίκης της Χρυσής Αυγής- στην εφημερίδα “Αυγή”. Ένα άρθρο που στο τέλος του γίνεται και εξομολογητικό καθώς αναφέρεται στους δύο γιους της.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Και κάτι προσωπικό: το βράδυ που ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το χέρι του χρυσαυγίτη δολοφόνου του, οι γιοι μου ήταν 1 και 3 χρονών. Θυμάμαι αργά εκείνο το βράδυ που έφταναν σε μας πληροφορίες ότι ένας νέος άνθρωπος, αντιφασίστας έπεσε νεκρός μετά από επίθεση της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα. Ρίγος… Το άλλο πρωί, θυμάμαι τη φίλη από τον Πειραιά που ήρθε πολύ νωρίς στο σπίτι μας και μας είπε λεπτομέρειες από τη συμπλοκή στο Πέραμα, έτσι όπως είχαν διαχυθεί στην κοινωνία του Πειραιά και του Περάματος. Οργή… Θυμάμαι το ίδιο πρωί τα κανάλια να διαπομπεύουν το νεκρό ενημερώνοντας τον κόσμο ότι ήταν θύμα καβγά μεταξύ φιλάθλων. Αγανάκτηση… Από τότε τα παιδιά μου μεγάλωσαν, άκουσαν για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ρώτησαν. Και τους απάντησα, όσο δύσκολο και αν είναι να εξηγήσεις σε παιδιά 8 και 10 χρονών τις φρικαλεότητες, τη βία, τη δολοφονία. Στο μυαλό τους, και σωστά, υπάρχει η δικαιοσύνη ως αυτονόητη αξία και συνέπεια: η τιμωρία για όσους παραβιάζουν τους νόμους. Δεν μπορούν να δεχτούν πώς “ο κακός μπορεί και να μην τιμωρηθεί”. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να βρω λόγια για να τους εξηγήσω, σε μια τέτοια -απευκταία- περίπτωση. Γιατί το διαβατήριο που έχω να τους δώσω για τη ζωή, το μέλλον που έχουν να διαβούν, είναι οι αξίες της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της ειρήνης, της δικαιοσύνης».

Τι γράφει για τη Μάγδα Φύσσα

Η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα αναφέρει για τη μητέρα του Παύλου Φύσσα: «Το πρόσωπο που κατάφερε να σπάσει τον περιορισμό στην ενημέρωση και ευαισθητοποίησε σχετικά με τη δίκη ευρύτερο πληθυσμό, ενώ μετατράπηκε, χωρίς τη θέλησή του, σε σύμβολο της δίκης είναι αναμφισβήτητα η μητέρα του Παύλου Φύσσα, η Μάγδα. Ίσως γιατί δεν ήταν εύκολο να φιμωθεί ή να κρυφτεί από την επικαιρότητα μια μητέρα που έχασε άδικα το γιο της από τη μαχαιριά ενός δολοφόνου της νεοναζιστικής οργάνωσης και η οποία, με βαθιά αξιοπρέπεια, κουβαλάει το ηθικό χρέος να δικαιώσει το παιδί της, το οποίο -αν δεν αποδεικνυόταν η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής- θα καταγραφόταν ως ένα ακόμα θύμα διαμάχης για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ή θύμα προσωπικών διαφορών.

Η εικόνα της Μάγδας στις 453 συνεδριάσεις της δίκης, όπου παρακολουθεί σαν κλαρί αλύγιστο, καμένο αλλά αλύγιστο, τους δολοφόνους του γιου της να υπεκφεύγουν, να ψεύδονται, να κρύβονται πίσω από σαθρές δικαιολογίες που η νεοναζιστική οργάνωση χρησιμοποιεί όλα τα αυτά τα χρόνια για να καλύπτει τα εγκλήματα της, άγγιξε ό,τι πιο εσωτερικό και βαθύ έχουμε μέσα μας και μετατράπηκε από μητέρα του Παύλου, σε μητέρα όλων μας. Και έκανε τον Παύλο αδερφό μας, όχι με την έννοια της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης, αλλά με τη βαθιά ευαισθητοποίηση για την αδικία και τον πόνο, με την ακέραιη αξιοπρέπεια στην εναντίωσή της απέναντι στη νεοναζιστική οργάνωση σε όλη της την ιεραρχία (και όχι μόνο στο δολοφόνο του παιδιού της) και με τη βουβή οργή και αγανάκτηση για τη συγκάλυψη των προηγούμενων εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής που οδήγησαν σε νέες δολοφονίες όπως αυτή του γιου της. Μόνο βαθιά αγάπη και εκτίμηση της αξίζει. Για την ίδια τη Μάγδα, είναι χαρακτηριστικός ο ειλικρινής τρόπος βαθιάς ψυχής με τον οποίο αγκάλιασε, παρά τον προσωπικό της πόνο, κάθε ενέργεια συμπαράστασης και καταδίκης της νεοναζιστικής οργάνωσης, και έτσι δίκαια της αναγνωρίστηκε ο ρόλος του πρώτου συνδετικού κρίκου μιας αλυσίδας που ενώνει όλους μας – από όποιο κομμάτι του δημοκρατικού τόξου και αν προερχόμαστε – στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό».

Η ξεκάθαρη καταδίκη της Χρυσής Αυγής δε θα είναι απλά μια δικαίωση

«Όσο πλησιάζει η ώρα της ανακοίνωσης της απόφασης του δικαστηρίου, τόσο πιο ζωντανές γίνονται οι μνήμες από τα γεγονότα που εξετάστηκαν στη δίκη, τόσο πιο έντονο γίνεται το συναίσθημα της ανάγκης δικαίωσης των θυμάτων και οριστικού τέλους της νεοναζιστικής οργάνωσης. Η ξεκάθαρη καταδίκη της Χρυσής Αυγής δε θα είναι απλά μια δικαίωση για την οικογένεια της Μάγδας και τη μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής οργάνωσης. Θα είναι μια δικαίωση για την ίδια τη Δημοκρατία. Για να μπορούμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στη δικαιοσύνη που αποδίδεται από τους θεσμούς της οργανωμένης μας κοινωνίας. Και θα αφορά όχι μόνο τους αδικοχαμένους Παύλο και Σαχζάτ, αλλά και κάθε νέο παιδί που μεγαλώνει και μαθαίνει την αξία του αγώνα για αξιοπρέπεια, δημοκρατία και δικαιοσύνη».