Η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου εξηγεί στο Infowoman.gr γιατί σήμερα θα χρειαζόμασταν τη Βιρτζίνια Γουλφ!

Ένα πλάσμα καταπίνει τους αιώνες και μεταμορφώνεται στο «κουκούλι» της ποίησης. Από άνδρας γίνεται γυναίκα και καταφέρνει να αγαπήσει απελπισμένα και τη γυναίκα και τον άνδρα. Από την αχανή έρημο της ποίησης και το μυθιστορηματικό σύμπαν της Βιρτζίνια Γουλφ, ο ΟΡΛΑΝΤΟ επιστρέφει από το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022, στο Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ  σε νέο ανέβασμα και διανομή!

Ο Νίκος Καμτσής υπογράφει την πρωτότυπη θεατρική απόδοση, τα σκηνικά και τη σκηνοθεσία του έργου, που έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο και πιο γοητευτικό ερωτικό γράμμα στη λογοτεχνία και καθιέρωσε τη Γουλφ ως συγγραφέα και εκπρόσωπο του μοντερνισμού.

Τον γοητευτικό Ορλάντο που μεταμορφώνεται επί σκηνής σε γυναίκα, υποδύεται η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου. Με αφορμή την παράσταση, η πρωταγωνίστρια μίλησε στο Infowoman.gr, συστήνοντάς μας τον Ορλάντο, αλλά κι εξηγώντας μας – μεταξύ άλλων -, για ποιο λόγο σήμερα θα χρειαζόμασταν τη Βιρτζίνια Γουλφ και γιατί είναι απαραίτητο να τη διαβάσουμε!

Πείτε μας λίγα λόγια για τον Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ. Ποιος ήταν?

Ο Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ είναι ένας πλούσιος και γοητευτικός μυθιστορηματικός χαρακτήρας. Εμφανίζεται ως ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, επίδοξος συγγραφέας , ποιητής και πασχίζει να συνθέσει μια τραγωδία. Αφοσιώνεται με πάθος στη συγγραφή, ονειροπολεί και φαντασιώνεται μια τραγωδία με εκατόν δώδεκα πρόσωπα ,πάθη , έρωτες και δολοπλοκίες. Γίνεται ο αγαπημένος της βασίλισσας Ελισάβετ, το αντικείμενο του πόθου της και του αφήνει όλη της την περιουσία. Εν έτη 1608,κατα τη διάρκεια του μεγάλου παγετού που κάλυψε με πάγο ολόκληρη την Αγγλία, ερωτεύεται με πάθος τη Σασσα ,μια Ρωσίδα πριγκίπισσα.

Εδώ ο Ορλάντο παραδίνεται ολοκληρωτικά στον ερωτά, όμως το τέλος είναι σκληρό καθώς η προδοσία δεν άργησε να φανεί…αποκαρδιωμένος και απογοητευμένος πέφτει σε ένα βαθύ ύπνο που διαρκεί επτά ολόκληρες μέρες. Όταν πια ξυπνάει αποσύρεται από τον κόσμο και γραφεί σαράντα επτά τραγωδίες, ποιήματα, ρομάντζα αναζητώντας τη συντροφιά επίδοξων και αναγνωρισμένων συγγραφέων της εποχής. Έρχεται σε επαφή με τον Νίκολας Γκριν ,και εναποθέτει όλες του τις ελπίδες σαυτόν για καταξίωση. Απογοητεύεται για δεύτερη φορά καθώς ο Γκριν τον εξευτελίζει δημοσιά δημοσιεύοντας μια σατυρική επιστολή για τα κείμενα του.

Μετά τη δεύτερη αυτή απογοήτευση, ο Ορλάντο φεύγει από την Αγγλία και γίνεται πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη και χρίζεται Δούκας. Μια νύχτα μετά από μια περιπέτεια που είχε με μια χορεύτρια πέφτει πάλι σε βαθύ ύπνο επτά ημέρων και …..ξυπνάει γυναίκα. Αλλάζει φύλο και σύμφωνα με τα λεγόμενα του «πρόσωπο, μνήμη, διάθεση, απόψεις, παραμένουν ίδια…το μόνο που αλλάζει είναι το «του» σε «της» και το «ο» σε «η»….. Μετά από ένα διάστημα που ζει στην Προύσα με κάτι τσιγγάνους, επιστρέφει στην Αγγλία και προσπαθεί να ενταχθεί στο χώρο των μεγάλων λογοτεχνών της εποχής. Συναντά τον ναυτικό Μάρμαντιουκ Μπόνθροπ Σελμερντίν, παντρεύονται και φέρνει στον κόσμο ένα γιό. Το μυθιστόρημα φτάνει ως τις αρχές του 20ου αιώνα οπού η Ορλάντο συνεχίζει να γραφεί ποίηση ως γυναικά πια…Ο έρωτας, ο γάμος, η μητρότητα επιτρέπουν στην Ορλάντο για πρώτη φορά να γράψει καλά.

“Το μόνο που αλλάζει κύριε είναι το «του» σε «της» και το «ο» σε «η». Δε θα χαλάσουμε τον κόσμο για τα άρθρα”

Και ο Ορλάντο του Νίκου Καμτσή. Πείτε μας λίγα λογία για την παράσταση που επιστρέφει στο τόπος αλλού

Με το Νίκο μας συνδέει μια σχέση πολλών χρόνων. Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν δυο συνεχόμενες χρονιές από τότε μας δένει μια δυνατή και ουσιαστική σχέση εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης. Όταν λοιπόν με πηρέ τηλέφωνο και μου πρότεινε να κάνω τον Ορλάντο η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Και αυτό γιατί η διαδικασία των προβών και η εμπιστοσύνη που μου έδειξε καθόλη τη διάρκεια της μελέτης μας ήταν πολύ εποικοδομητική και εύφορη. Το όραμα του Νίκου για τον Ορλάντο ήταν πολύ ξεκάθαρο και σαφές.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, ένα αριστουργηματικό παραμύθι θα έλεγα, γεμάτο πάθος, έρωτα και αγάπη. Αυτό προσπαθήσαμε να βγάλουμε. Μείναμε απολύτως πιστοί στην εξαιρετική διασκευή που ανέλαβε ο ίδιος. Απόλυτα πιστός και ο ίδιος σε αυτό που μετέφερε από το μυθιστόρημα στη σκηνή, στο θεατρικό έργο πια. Ακολουθήσαμε όλη την πορεία του ηρώα μέσα στους αιώνες. Πρόκειται για ένα έργο άχρονο καθώς περνάνε τρεις ολόκληροι αιώνες και ο Ορλάντο καταφέρνει να γίνει μόλις τριανταέξι χρονών. Ένα ευφυές στοιχείο της παράστασης μας είναι η προσθήκη του ρόλου του σκηνοθέτη επι σκηνής (που τον υποδύεται ο ίδιος ο κύριος Καμτσής) και αποτελεί ρολό σταθμό στην εξέλιξη της παράστασης, συνδιαλέγεται με τον Ορλάντο και κινεί την ιστορία.

Με τα εξαιρετικά κοστούμια και σκηνικά της Μίκας Πανάγου διαφαίνεται ξεκάθαρα το πέρασμα των αιώνων και οι εποχές που διαδέχονται η μια την άλλη. Η ποιητικότητα, η παραμυθένια διάσταση, το μυθιστορηματικό μεγαλείο διαχέεται σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Φαντασία και πραγματικότητα εναλλάσσονται δημιουργώντας ένα τοπίο άχρονο, αλλά και πραγματικό. Με τη χρήση των βίντεο έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και να δούμε κατά τη διάρκεια της παράσταση και την ώριμη Ορλάντο, μια μορφή που μας παρατηρεί σε όλη αυτή τη διαδρομή, μας καθοδήγει και μας εμπνέει, μας δίνει τροφή για σκέψη .

Εσείς υποδύεστε τον Ορλάντο. Ποια είναι τα συναισθήματα σας για το συγκεκριμένο ρόλο και τη μετάβαση του χαρακτήρα από άντρα σε γυναίκα. Έχει δυσκολίες?

Δε μπορείς να μην αγαπήσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα. Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι γεμάτο πάθος, όνειρα και ρομαντισμό. Έναν άντρα που παραδίνεται άνευ όρων στον έρωτα του, που γραφεί και φιλοσοφεί, μελαγχολεί και εμπνέεται από το κάθε τι, περιγράφει το πράσινο της φύσης με τόσο πάθος, το διαχωρίζει από το πράσινο της λογοτεχνίας γιατί η απόσταση τους είναι τεράστια…και έχει άπειρους λόγους να υποστηρίζει τα λεγόμενα του. Σε κάθε πρόβα και ανάγνωση ανακαλύπταμε και άλλες πτυχές αυτού του γοητευτικού ηρώα που διατρέχει τους αιώνες.

Με συγκινούσε και με συγκινεί ακόμα η αλήθεια του, η αγνότητα, η καθαρότητα που βλέπει και ζει τα πράγματα. Το ότι δεν αντέχει την απογοήτευση και βυθίζεται σε ύπνο βαθύ είναι το σημείο που πυροδοτεί σε μένα ένα πλούσιο συναισθηματικό κόσμο χωρίς όρια, χωρίς πρέπει και προκαταλήψεις. Σαυτό λοιπόν το πλαίσιο της ελευθέριας και του ανοίγματος έρχεται και η μεταμφίεση. Έρχεται η μεταμφίεση ως κάτι φυσικό και απολυτά εναρμονισμένο. Αυτό το πλάσμα ναι μπορεί να μεταμορφωθεί στα πάντα. Μπορεί από άνδρας να γίνει γυναικά γιατί είναι ελεύθερος και ζει ελευθέρα. Είναι ένα πνεύμα ανοιχτό που δε στέκεται στα κλισέ της κάθε εποχής.

Και επανέρχομαι πάλι στη φράση της ιδίας της Ορλάντο. «Το μόνο που αλλάζει κύριε είναι το «του» σε «της» και το «ο» σε «η». Δε θα χαλάσουμε τον κόσμο για τα άρθρα. Έχουμε τα ρήματα τα επίθετα». Κινούμενη σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, με την καθοδήγηση του Νίκου η μεταμφίεση ήρθε πολύ φυσικά. Δε με δυσκόλεψε ιδιαίτερα γιατί προσπαθήσαμε να μπούμε σε μια μορφή καθολική σε ένα όλον που εμπεριέχει και τις δυο φύσεις μας, όπως θεωρώ πως συμβαίνει σε όλους μας. Αρκεί να τις αποδεχτούμε.

Θα τη χρειαζόμασταν αυτή τη δύσκολη και δύσκαμπτη εποχή που ζούμε, να μας ανοίξει το μυαλό να μας πάει δέκα βήματα παραπέρα…

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η παράσταση στο κοινό?

Θεωρώ λοιπόν πως αυτό είναι και το μήνυμα της παράστασης μας. Η ελευθέρια. Η ελευθέρια απόψεων, λογού, έργων, ιδεών, φύσης. Να αποδεχτούμε τι είμαστε και να ζούμε ελεύθεροι. Η Βιρτζίνια Γούλφ με την αλλαγή φύλου του ήρωα της «παίζει» με τις διαφορετικές ερμηνείες της έμφυλης ταυτότητας και της φυλετικής διαφοράς αλλά κυρίως να επισημάνει πως η γυναίκα είναι η απαραίτητη «άλλη» για την κατασκευή της ανδρικής ταυτότητας. Όπως γράφει και η ίδια «Οι γυναίκες χρησίμευσαν όλους αυτούς τους αιώνες ως καθρέφτες, κατέχοντας τη μαγική γοητεία και την υπέροχη δύναμη να αντανακλούν την ανδρική φιγούρα διπλή από το φυσικό της μέγεθος»

Πιστεύετε σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο τη Βιρτζίνια Γούλφ?

Η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε τον Ορλάντο εμπνευσμένη από τη στενή φιλιά και σχέση της με την ποιήτρια Βήτα Σακβιλ Γουεστ. Στόχος της ήταν να παρωδήσει τα ήθη των λογοτεχνών της εποχής αλλά κυρίως να ψυχαγωγήσει και να ψυχαγωγηθεί και η ίδια. Απελευθερώνεται από τις εμμονές, την αυτολογοκρισία και τις ψευδαισθήσεις. Αυτή η περίοδος συγγραφής είναι μια περίοδος διακοπών για την ίδια, μια περίοδος ευχαρίστησης και λογοτεχνικής ελευθέριας, αν και η εποχή ήταν πολύ δύσκολο να δεχτεί κάτι τέτοιο.

Αυτό λοιπόν το αλλοπρόσαλλο παιδί που γεννήθηκε από την φαντασία της Γουλφ, ο Ορλάντο, της άνοιξε τους ορίζοντες προς μια χαλαρή ελευθέρια καθώς γραφεί όχι για το πώς είναι τα πράγματα αλλά το πώς θα μπορούσαν να είναι…αντί να προσπαθεί να πλησιάσει περισσότερο τη ζωή, δείχνει να προσπαθεί να απομακρυνθεί από αυτή. Αυτή η μοντέρνα μυθιστορηματογράφος που πολλοί δεν έλειψε να την χαρακτηρίσουν τρελή και άρρωστη, ήταν τόσο σύγχρονη για την εποχή της, πρωτοπόρα και αληθινή. Θα τη χρειαζόμασταν αυτή τη δύσκολη και δύσκαμπτη εποχή που ζούμε, να μας ανοίξει το μυαλό να μας πάει δέκα βήματα παραπέρα… ας τη διαβάζουμε ωστόσο!

Διαβάστε επίσης

Η Φανή Γέμτου και ο Νίκος Ζιάζιαρης μιλάνε στο Infowoman.gr για τον έρωτα στην εποχή των millennials

Η Ρουμπίνη Χονδρουδάκη μιλά στο Infowoman.gr: “Παίζουμε με σκισμένα καλσόν…”

Η Γιασεμί Κηλαηδόνη στο Infowoman.gr: Οι άνθρωποι να μη φοβούνται, να μη σκέφτονται το κοινωνικό στίγμα