Αννίτα Κούλη: «Δεν έφυγα ποτέ από την τηλεόραση… Αν προκύψει ένας καλός ρόλος θα τον δεχτώ»

Η ιστορία της Έντα Γκάμπλερ παρουσιάζεται τη φετινή σεζόν στο θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα» σε σκηνοθεσία και διασκευή του Γιάννη Δρίτσα. Από τις πιο αμφιλεγόμενες θεατρικές ηρωίδες της εποχής της, η Έντα Γκάμπλερ αισθάνεται να ασφυκτιά μέσα στον γάμο της. Εγκλωβισμένη στην επιλογή της για μια πλούσια ζωή, περιφρονεί τον σύζυγό της και τον κρατά σε απόσταση καταστρέφοντας σταδιακά τα πάντα γύρω της.

Τον εμβληματικό ρόλο της Έντα Γκάμπλερ υποδύεται η Αννίτα Κούλη, η οποία μίλησε αποκλειστικά στο Infowoman.gr για τον τρόπο προσέγγισης του ρόλου, τη συνεργασία της με τον Γιάννη Δρίτσα, την παιδική-εφηβική παράσταση «Ο έμπορος της Βενετίας» στην οποία επίσης συμμετέχει, αλλά και τη σχέση της με την τηλεόραση μέσα από την οποία έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό.

Πες μας δυο λόγια για τον χαρακτήρα της Έντα Γκάμπλερ. Έχετε κοινά στοιχεία;

«Δεν έχω κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα της Έντα Γκάμπλερ. Μια βασική μου διαφορά σε σχέση με την ηρωίδα είναι ότι δεν θα καταπιεζόμουν για μια κοινωνική καταξίωση, αν δεν αγαπούσα τον άνθρωπο που θα παντρευόμουν. Σαν χαρακτήρες δεν μοιάζουμε, εγώ γενικά είμαι πολύ ανεξάρτητος άνθρωπος και δεν μπορώ να καταπιεστώ εύκολα. Παρόλα αυτά, αν φοβόμουν να υποσηρίξω την ανεξαρτησία μου βάσει κονωνικών προτύπων, ίσως να ήμουν ένας τέτοιος χαρακτήρας. Εγώ πιστεύω ότι και η Έντα Γκάμπλερ δεν είναι τίποτε άλλο από έναν άνθρωπο ψυχικά διαταραγμένο που υπέβαλε από λάθος πρότυπα στον εαυτό του αυτά που δεν του ταίριαζαν, που φτάνει πια σε σημείο να παίζει με τους άλλους, να τους βασανίζει, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος δεν είναι ευτυχισμένος. Είναι μια κατάσταση ψυχκής διαταραχής που τη βλέπουμε πλέον πολύ συχνά γύρω μας. Η Έντα Γκάμπλερ καταστρέφει την ίδια, όσο και να τη φοβούνται οι άλλοι, τελικά το αποτέλεσμα είναι ότι καταστρέφει τον εαυτό της».

Θεωρείς ότι το έργο είναι επίκαιρο, δεδομένων των αυτοκτονιών που συμβαίνουν όλο και πιο συχνά;

«Το έργο είναι τρομερά επίκαιρο. Τον Ιούνιο και έχοντας ξεκινήσει πρόβες, άκουσα ότι μια γνωστή μου προχώρησε σε αυτή την πράξη και σοκαρίστηκα. Δεν είχα βιώσει κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Τέτοιες στιγμές μπαίνεις σε μια διαδικασία σκέψης. Κατάλαβα ότι αυτό το πράγμα έχει έρθει πλέον δίπλα μας. Οι άνθρωποι φτιάχνουν κάποια θέλω στο μυαλό τους, εγκλωβίζονται σε αυτά και στο τέλος θεωρούν με το δικό τους διαταραγμένο μυαλό ότι αυτή είναι η μόνη λύση.

Το έργο είναι άκρως επίκαιρο ειδικά με τον τρόπο που έχει ανέβει. Είναι πιο εξωστρεφές, πιο μεσογειακό, είναι πιο κοντά στους κώδικες επικοινωνίας που έχουμε στη χώρα μας. Τα νοήματα βγαίνουν αρκετά προς τα έξω, γι’ αυτό δεν έχει τηρηθεί 100% η εποχή, υπάρχουν όμως ψήγματα εποχής και εθνικότητας, κάτι που δεν μπορούμε να απογύφουμε γιατί είναι και αυτός ο συγγραφέας που δεν μπορείς να τον παραμερίσεις με τίποτα. Παρόλα αυτά, το ανέβασμα αυτό έχει φέρει κοντά τα νόηματα αυτού του έργου και του χαρακτήρα που όλα αυτά τα χρόνια ακούμε ότι είναι κάτι σκοτεινό. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι απλά ότι είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες που έχει εγκλωβίσει τον εαυτό του σε επιλογές που τον καταστρέφουν».

Οι κριτικές του κοινού κάνουν λόγο για μία πιο φρέσκια προσέγγιση και μία πιο επαναστάτρια Έντα Γκάμπλερ. Είναι όντως έτσι;

«Εμείς δουλέψαμε το έργο με αυτόν τον τρόπο γιατί η ιστορία της ξεκινά τις δύο τελευταίες μέρες της ζωής της, μετά το γαμήλιο ταξίδι και έχοντας πλέον φτάσει στην παράνοια. Τότε εμφανίζεται ο παλιός της έρωτας, που δεν τόλμησε ποτέ να ζήσει και αυτό πια πυροδοτεί όλη τη διαταραχή της που την οδηγεί στο τέλος. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το περιβάλλον γύρω από την ηρωίδα του έργου. Η γελοιότητα που υπάρχει γύρω της και δεν μπορεί να αντέξει. Επίσης, αυτός ο τρόπος προσέγγισης του ρόλου -τη βλέπουμε συνέχεια στο σπίτι της, τις δύο τελευταίες μέρες της ζωής της, δείχνει ότι είναι εγκλωβισμένη σε κάτι που δημιούργησε η ίδια θέλοντας να διατηρήσει μια κοινωνική θέση σε κάτι που ουσιαστικά είναι ένα ψεύτικο ανθρώπινο κατασκεύασμα».

Πώς είναι ο Γιάννης Δρίτσας και ως σκηνοθέτης αλλά και ως συμπρωταγωνιστής;

«Η συνεργασία μας είναι φανταστική. Έχει φτιάξει μια ομάδα ανθρώπων που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη με την οποία έχω δουλέψει ποτέ, και το λέω έχοντας δουλέψει με πολύ καλές ομάδες και πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Όμως με αυτή την ομάδα, αυτά τα παιδιά, έχουμε κολλήσει τόσο πολύ! Όλοι μαζί αποφασίσαμε για τα ρούχα, τα σκηνικά, τις μουσικές, χωρίς να διαφωνήσουμε ούτε μία φορά. Μαζευτήκαμε 6 άνθρωποι που ήμασταν ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος και φτιάξαμε κάτι πολύ όμορφο. Αυτό το οφείλουμε στον Γιάννη. Τον ξέρω πολλά χρόνια, είχαμε γνωριστεί στο παρελθόν αλλά δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε ποτέ. Θεωρώ ότι έχει μια πάρα πολύ ωραία ευαισθησία στα θεατρικά κείμενα. Εστιάζει στη λεπτομέρεια, έκανε πολύ καλή ανάλυση του έργου, ήξερε ακριβώς τι ήθελε και άφησε κι εμάς να προτείνουμε πολλά πράγματα, ήταν πολύ δημοκρατικός. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τη συνεργασία και με τον Γιάννη και με την υπόλοιπη ομάδα και με το θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα». Είναι μια πολύ ωραία συνθήκη».

Ποια μηνύματα περνάει στο παιδικό κοινό η παράσταση «Ο έμπορος της Βενετίας»;

«Τα μηνύματα που περνάει η παράσταση είναι κάποιες πανανθρώπινες αξίες όπως η φιλία, ο έρωτας, η αγάπη, και βέβαια ο σεβασμός στη διαφορετικότητα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και αυτό που προσπαθούμε πάντα να εξηγήσουμε στα παιδιά που έρχονται να παρακολουθήσουν την παράσταση είναι ότι δεν πρέπει να κοροϊδεύεις έναν άνθρωπο που έχει κάτι διαφορετικό, π.χ. μερικά παραπάνω κιλά ή διαφορετική εθνικότητα ή θρησκεία».

Το παιδικό κοινό είναι πιο αυθόρμητο από τους ενήλικες; Τι έχεις διαπιστώσει;

«Ναι βέβαια, ειδικά όταν τα παιδιά έρχονται με τα σχολεία τους. Όταν παρακολουθούν την παράσταση με τους γονείς τους είναι γενικά πιο ήσυχα, αλλά όταν είναι με τους συμμαθητές τους κάνουν σχόλια ή απαντούν στους ηθοποιούς, γενικότερα έχουν πιο αυθόρμητες αντιδράσεις και αυτό είναι πολύ ωραίο. Εγώ το ευχαριστιέμαι πολύ!».

Στο παρελθόν συμμετείχες σε τηλεοπτικές σειρές που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, όπως τα «Κλεμμένα Όνειρα» και «Το Νησί». Θα επέστρεφες στην τηλεόραση;

«Δεν νομίζω ότι πρόκειται για επιστροφή. Δεν έχω φύγει από την τηλεόραση, είμαι παιδί της τηλεόρασης, αφού ξεκίνησα πολύ νωρίς από εκεί. Απλά η τηλεόραση δεν είναι όπως ήταν κάποτε. Εγώ ποτέ δεν έκανα πολλή τηλεόραση. Έκανα δύο συνεχόμενες χρονιές στις δύο πρώτες δουλειές μου και μετά κάθε 2-3 χρόνια και ίσως κάποια αυτοτελή επεισόδια, και μάλιστα στις καλές εποχές της τηλεόρασης. Δεν έφυγα ποτέ για να πω ότι θα επιστρέψω. Αν προκύψει κάποια δουλειά που θα μου αρέσει και θεωρώ ότι μπορώ να την υποστηρίξω θα το κάνω.

Είμαι λίγο πιο προσηλωμένη στο θέατρο και μου αρέσει. Τα τελευταία 4 χρόνια ασχολούμαι δειλά δειλά και με το σενάριο, το οποίο το κάνω κατά καιρούς παράλληλα με το θέατρο, οπότε υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος εκτός τηλεόρασης. Αν είναι κάτι που μας αρέσει, είτε είναι στην τηλεόραση είτε στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο, θα το κάνουμε. Δεν είμαστε σε κάποια χώρα που έχουμε πολλές επιλογές. Όταν δεν υπάρχει η οικονομική άνεση όλα θα τα κάνεις. Όταν δε η δουλειά και ο ρόλος σου αρέσουν είναι το ιδανικό. Όταν ένας ηθοποιός είναι καλός είναι καλός παντού. Αν αγαπάει τη δουλειά του και το υποστηρίζει, δεν θα κριθεί από το αν θα κάνει τηλεόραση ή θέατρο. Πιστεύω ότι πρέπει απλά να είναι ειλικρινής και να αγαπάει τη δουλειά του και αυτό που καλείται να κάνει κάθε φορά».

Η δημιουργία οικογένειας είναι στα σχέδιά σου; Θα άφηνες την καριέρα σου για να αφοσιωθείς σε αυτή;

«Δεν κάνω τέτοιου είδους προγραμματισμούς, τουλάχιστον όχι πια. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα προκύπτουν και είναι σταλμένα από τον Θεό. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, φαντάζομαι ότι θα το σκεφτώ τότε. Το ιδανικό θα ήταν να μπορέσω να αφοσιωθώ τα πρώτα 3-4 χρόνια, νομίζω αυτό είναι το πιο σωστό για ένα παιδί. Από εκεί και πέρα θα τα συνδύαζα. Αγαπώ πολύ τη δουλειά μου για να την αφήσω και νομίζω ότι αυτό δεν θα ήταν καλό και για το παιδί. Αν αφήσεις τον εαυτό σου, αν δεν κάνεις τα πράγματα που αγαπάς, δεν θα είσαι δυνατή για να δώσεις την αγάπη που πρέπει στο παιδί».

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για τις παραστάσεις