“Αχ, αυτή η ποσόστωση!” Γράφει η Χρυσαυγή Ατσιδάκου, Συμβολαιογράφος – Διαμεσολαβήτρια

Όχι… δεν αποτελεί το παρόν ακόμα ένα κείμενο ενθουσιασμού για την ποσόστωση των γυναικών, δηλαδή την υποχρεωτική συμμετοχή τους – πλέον – σε ποσοστό 33% στα διοικητικά συμβούλια εταιριών – ΔΕΚΟ και 40% στη σύνθεση των ψηφοδελτίων, αλλά ένα κείμενο με αφορμή την αναμφισβήτητα πλήρους ευγενών και θετικών προθέσεων – στόχων ποσόστωση, η οποία όμως δυστυχώς δεν μπορεί να μη μας υπενθυμίζει όλα όσα οδήγησαν στη θεσμοθέτησή της σε Ελλάδα και Ευρώπη, όλα όσα λέμε ότι θέλουμε επιτέλους ως κοινωνία και πολιτεία να υπερβούμε και να ξεπεράσουμε… άραγε μπορούμε, είμαστε έτοιμοι, είμαστε πρόθυμοι;

Η πρόσφατη έκθεση “She Figures 2024”, η οποία αναλύει τα δεδομένα της ισότητας των φύλων στην εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη βοήθεια του «Δείκτη She Figures», βλέπει την Ελλάδα με συνολική βαθμολογία 71,4 στα 100 ως ένα περιβάλλον που προσελκύει γυναίκες στην έρευνα και στους διάφορους ερευνητικούς τομείς. Δυσκολεύεται όμως ακόμα να τις προωθεί σε θέσεις λήψης αποφάσεων και να τους προσφέρει ίσες ευκαιρίες εξέλιξης στην καριέρα τους. Η εξέλιξη της σταδιοδρομίας και η λήψη αποφάσεων για τις γυναίκες στη χώρα μας, είναι τομείς στους οποίους εξακολουθούμε να υστερούμε παρά τις κατά κοινή ομολογία -και εσωτερικά και διεθνώς- σημαντικές πρωτοβουλίες μας προς αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια.

Ψάχνοντας τα αίτια του προβλήματος έρχομαι ξανά στο παράδειγμα της ποσόστωσης θέτοντας τα εξής: Οι γυναίκες που συμμετέχουν τελικά σήμερα στα Διοικητικά Συμβούλια μεγάλων εταιριών του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, τι περιθώρια αποφάσεων και πρωτοβουλιών έχουν; Έχουν εκτελεστικές αρμοδιότητες; Πόσες κατέχουν θέση Πρόεδρου ή Διευθύνουσας Συμβούλου; Όσο για εκείνες που συμπεριλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια, δύο τα θέματα. Είναι όντως επιλογές διεκδίκησης νίκης ή τοποθετούνται πολλές φορές μόνο και μόνο για να «κλείσει», όπως λέμε λαϊκά, το ψηφοδέλτιο και για να εφαρμοστεί ο κανόνας της ποσόστωσης;

Και αν δεχθούμε ότι όλες εκείνες που «ρίχνονται» στην εκλογική μάχη είναι άξιες, η κοινωνία, τις κρίνει και τις αξιολογεί με τα ίδια κριτήρια σε σχέση με τους άνδρες υποψηφίους, όταν συχνά τις «κολλάει στον τοίχο» απολογούμενες για το αν είναι αρκετά ικανές ή επαρκείς, για το ντύσιμό τους, για το βάρος τους, για την εμφάνισή τους γενικότερα ή ακόμη και για την οικογενειακή τους κατάσταση;

Δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε τα πολλά, θετικά, πρόσφατα βήματα της Ελλάδας για την πολυεπίπεδη ενίσχυση των γυναικών στην εργασία και στην κοινωνία, όπως είναι η κατάρτιση και εφαρμογή για πρώτη φορά Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα των Φύλων με άξονες προτεραιότητας την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων και σε ηγετικούς ρόλους, την ισότιμη συμμετοχή τους στην αγορά εργασίας και την ενσωμάτωση διάστασης φύλου σε τομεακές πολιτικές.

Ακόμη στα σημαντικά με θετικό πρόσημο για τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των γυναικών, συγκαταλέγονται η συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Ισότητας των Φύλων, η υλοποίηση του προγράμματος SHARE για το Σήμα Ισότητας στις επιχειρήσεις, η δημιουργία του Ελληνικού Κέντρου Καινοτομίας για Γυναίκες, όπως και χώρων φύλαξης βρεφών σε μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς και το πρόγραμμα «Νταντάδες της Γειτονιάς».

Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό τέλος το γεγονός ότι η Ελλάδα σημείωσε σημαντική αύξηση στην απασχόληση των γυναικών κατά 6,2 ποσοστιαίες μονάδες, περισσότερο από το διπλάσιο σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ που ήταν 2,7 ποσοστιαίες μονάδες, καθώς και η μείωση της ανεργίας των γυναικών κατά 8,1 ποσοστιαίες μονάδες, ξεπερνώντας κατά πολύ τον μέσο όρο της ΕΕ, ο οποίος παρέμεινε μηδενικός.

Ο ένας και μοναδικός όμως αριθμός που πραγματικά έχει τη μεγαλύτερη αξία είναι το σύνολο της κοινωνίας και οι αντιλήψεις του. Τη στιγμή που τα βαθιά ριζωμένα στο dna μας στερεότυπα καταρριφθούν, όταν γίνει συνείδηση καθενός και καθεμιάς μας ότι όλοι, άνδρες και γυναίκες, είμαστε όχι ίδιοι, αλλά ίσοι μπροστά στo δικαίωμα των ευκαιριών, της εξέλιξης, της διεκδίκησης, της φιλοδοξίας, της επιτυχίας και της αριστείας, μόνο τότε θα μπορούμε να λέμε στις κόρες μας ότι ό,τι θελήσουν, το μπορούν, ότι έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται χωρίς τα φρένα του «κολλώδους πατώματος» και της «γυάλινης οροφής», ότι η επιτυχία και ανέλιξή τους θα είναι αντάξιες της προσπάθειας και των δυνάμεών τους.

Και αν θέλαμε να στοιχηματίσουμε για το πώς τελικά θα απεκδυθούμε των αναχρονιστικών βαριδιών μας, που διακρίνουν μέχρι και σήμερα τους ανθρώπους σε ανώτερους ή κατώτερους, ικανούς ή ανίκανους, με κριτήριο το φύλο τους, η απάντηση βρίσκεται – όπως και στα περισσότερα αντίστοιχα ζητήματα πεποιθήσεων – στην παιδική μας ηλικία και στα όσα τότε βιώνουμε και προσλαμβάνουμε, με τον ρόλο της οικογένειας και της εκπαίδευσης να βρίσκονται για ακόμη μια φορά στο επίκεντρο, συγκεντρώνοντας όλο το βάρος των προσδοκιών μας! Πολιτεία, γονείς και εκπαιδευτικοί, ας μοιράσουμε τις ευθύνες μας και ας σταθούμε επιτέλους στο ύψος τους…

Χρυσαυγή Ατσιδάκου

Συμβολαιογράφος – Διαμεσολαβήτρια

Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Ε.Ρ.Τ Α.Ε.

Διαβάστε επίσης

Σημαντικές εξελίξεις στην αντιμετώπιση του προχωρημένου καρκίνου του τραχήλου της μήτρας

Διοργάνωση Εκπαιδευτικού Masterclass GreCova 2025 για την αγγειακή προσπέλαση στην Ελλάδα