Ιζαμπέλ Αλιέντε για την πανδημία: Από τότε που έχασα την κόρη μου έχασα το φόβο του θανάτου

Ένα συγκινητικό μήνυμα για την πανδημία του κορωνοϊού έδωσε μέσα από συνέντευξή της η σπουδαία Χιλιανή συγγραφέας, Ιζαμπέλ Αλιέντε (ή Αγιέντε στα ισπανικά).

Όταν ρωτήθηκε για την πανδημία, τον φόβο που αυτός προκαλεί και το μέλλον του κόσμου, απάντησε: «Από τότε που έχασα την Πόλα, την κόρη μου, πριν από 27 χρόνια, έχασα τον φόβο του θανάτου. Πρώτα από όλα, επειδή την είδα να πεθαίνει στην αγκαλιά μου και συνειδητοποίησα, ότι ο θάνατος είναι σαν τη γέννηση, είναι μετάβαση, όριο και έχασα τον φόβο της προσωπικά».

«Τώρα, αν με πιάσει ο ιός, ανήκο στον πιο ευάλωτο πληθυσμό, στους ηλικιωμένους, είμαι 77 και ξέρω πως αν κολλήσω, θα πεθάνω. Έτσι, η πιθανότητα του θανάτου είναι πολύ ξεκάθαρη για μένα τώρα, το βλέπω με περιέργεια και χωρίς φόβο», συνέχισε.

«Αυτό που μου έμαθε η πανδημία είναι να αφήνω τα πράγματα να φεύγουν, να συνειδητοποιώ πόσα λίγα χρειάζομαι. Δεν χρειάζεται να αγοράσω, δεν χρειάζομαι περισσότερα ρούχα, δεν χρειάζεται να πάω πουθενά ή να ταξιδέψω. Νομίζω ότι έχω πάρα πολλά. Κοιτάζω γύρω μου και αναρωτιέμαι γιατί όλα αυτά. Γιατί χρειάζομαι περισσότερα από δύο πιάτα. Τότε ξεκίνησα να συνειδητοποιώ ποιοι είναι οι αληθινοί φίλοι και οι άνθρωποι που θέλω να είμαι μαζί τους», τόνισε η Χιλιανή συγγραφέας.

Τι πιστεύετε ότι μας διδάσκει η πανδημία;

«Μας διδάσκει προτεραιότητες και μας δείχνει μια πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της ανισότητας. Πώς κάποιοι άνθρωποι περνάνε την πανδημία σε κότερο στην Καραϊβική και άλλοι πεθαίνουν από την πείνα. Μας έμαθε και ότι είμαστε οικογένεια. Αυτό που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο στο Wuhan, συμβαίνει στον πλανήτη, συμβαίνει σε όλους μας. Δεν υπάρχουν τοίχοι, ούτε τοίχοι που να μπορούν να χωρίσουν τους ανθρώπους. Δημιουργοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες, όλοι οι νέοι, πολλές γυναίκες, εξετάζουν μια νέα ομαλότητα. Δεν θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό που θεωρούνταν φυσιολογικό», σημείωσε η Αλιέντε.

«Αναρωτιούνται τι κόσμο θέλουμε. Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση τώρα. Το όνειρο ενός διαφορετικού κόσμου: εκεί πρέπει να πάμε. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έρχεσαι στον κόσμο για να χάσεις τα πάντα. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο χάνεις. Πρώτα χάνετε τους γονείς σας, μερικές φορές πολύ αγαπημένους ανθρώπους, τα κατοικίδια σας, τα μέρη σας. Δεν μπορείς να ζήσεις με τον φόβο γιατί σε κάνει να φαντάζεσαι πράγματα που δε συμβαίνουν και υποφέρεις διπλά.

Πρέπει να χαλαρώσουμε, να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε αυτά που έχουμε και να ζούμε στο παρόν», κατέληξε.

Λίγα λόγια για την Ιζαμπέλ Αλιέντε

Η Ιζαμπέλ Αλιέντε αποτελεί μια από τις πρώτες λατινοαμερικανίδες συγγραφείς που γνώρισαν διεθνή επιτυχία.

Είναι διάσημη για την προσφορά της στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία και τα μυθιστορήματα «Το Σπίτι των Πνευμάτων» (1982) και «Η Πόλη των Θηρίων» (2002). Τα μυθιστορήματά της συχνά περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, με έμφαση στη γυναικεία οπτική, αναμειγνύοντας μύθο και ρεαλισμό.

Είναι ανιψιά του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον θείο της, πήρε το δρόμο της εξορίας και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Έργα της έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 51 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και μεγάλες περιοδείες προώθησης των βιβλίων της, ενώ έχει διδάξει σε δέκα κολέγια των Η.Π.Α.

Τον Σεπτέμβριο του 2010 της απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της.Το 2012 της απονεμήθηκε επίσης το Λογοτεχνικό βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Έχοντας λάβει την αμερικανική υπηκοότητα το 2003, σήμερα διαμένει με τον σύζυγό της στην Καλιφόρνια.