Είδαμε τους Παρόντες- Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου για την πανδημία

Μια αποτύπωση σε βάθος, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, των επιπτώσεων της πανδημίας με μια καταγραφή άμεση – τη στιγμή ακριβώς που συμβαίνει, μέσα από πολλές και διαφορετικές αποκλειστικές μαρτυρίες και ιστορίες. Σχεδόν έναν χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στην Ελλάδα και ο Γιώργος Αυγερόπουλος δηλώνει ενεργά «παρών» και παρουσιάζει τη νέα ταινία ντοκιμαντέρ με τίτλο «Παρόντες».

Σχετικά άρθρα: Παρόντες: Δείτε το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου σε δωρεάν online προβολές

– Είδαμε το «Promising young woman»- Γιατί η εκδίκηση στον βιασμό είναι ένα πιάτο που τρώγεται «κρύο»

Η ταινία ξεδιπλώνεται με φόντο το δημόσιο σύστημα υγείας, παρατηρώντας σε βάθος χρόνου τους επιφανείς πρωταγωνιστές της διαχείρισης της πανδημίας, αλλά και τους αφανείς ήρωές της. Πολιτικές αποφάσεις και παρασκηνιακοί χειρισμοί μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αντιπαρατίθενται με τις μάχες όσων σηκώνουν καθημερινά το βάρος των επιπτώσεων της νέας κρίσης.

Εμείς είδαμε την ταινία ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου και σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα για τους εξής λόγους

• Γιατί πρόκειται για τη μοναδική πολυεπίπεδη κινηματογραφική αποτύπωση των όσων συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα εν μέσω πανδημίας. Παρακολουθώντας κάποιος το ντοκιμαντέρ νιώθει παράξενα, καθώς βλέπει την καθημερινότητά του αποτυπωμένη στο γυαλί. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος δεν κάνει μία απλή καταγραφή των όσων συνέβησαν επί κορωνοϊού στην Ελλάδα. Πηγαίνει πολύ βαθύτερα. Μιλά με ανθρώπους που βρέθηκαν αντιμέτωποι με αποφάσεις, με πολιτικούς και γιατρούς και ταυτόχρονα μπαίνει μέσα στα νοσοκομεία απεικονίζοντας το εκεί πεδίο …μάχης. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς τους γιατρούς να μιλούν και να λυγίζουν μιλώντας για τα όσα βιώνουν, ενώ η εικόνα των φρεσκοσκαμμένων τάφων είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι.
• Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανθρώπινες ιστορίες που αναδεικνύονται. Οι ιστορίες των αόρατων πρωταγωνιστών της πανδημίας, όπως αυτή του αυτιστικού παιδιού που ζει με τη μητέρα του, αλλά και αυτή του γηροκομείου που ηλικιωμένοι προσπαθούν να συνεχίσουν να ζουν αποκομμένοι τελείως από τον έξω κόσμο, ενώ οι συγγενείς τους έξω ανησυχούν και προσπαθούν μέσω βιντεοκλήσεων να δηλώσουν «παρόντες».
• Για τα σοκαριστικά πλάνα στις εξομολογήσεις των αγροτών που έχασαν ολόκληρες σοδειές. Η εικόνα του «βαμμένου» κόκκινου χωραφιού από τα λιωμένα καρπούζια θα μείνει χαραγμένη μέσα μου. Όπως και η απορία των αγροτών «γιατί δεν κινητοποιήθηκε κάποιος να διοχετεύσει όλα αυτά τα αγροτικά προϊόντα που καταστράφηκαν αυτούς που έχουν ανάγκη». Η απορία του γιατί δε στηρίχθηκε καθόλου ο πρωτογενής τομέας.
• Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται μεν στην Ελλάδα, ωστόσο μέσα από αυτό αναδεικνύεται μια οικουμενική πραγματικότητα που θέτει επί τάπητος κρίσιμα ερωτήματα για τη νέα μετα-Covid εποχή. Και τα ερωτήματα πιστέψτε μας είναι πολλά: Πόσο εύκολο είναι να συνέλθουμε οικονομικά από τον Covid 19; Θα ακολουθηθούν πολιτικές σκληρής λιτότητας; Υπάρχει δημοσιογραφία σε μία χώρα που δεν υπάρχει αντίλογος; Τελικά πόσο αόρατος είναι αυτός ο εχθρός;

Συμπέρασμα: Η ταινία εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ταινία υγειονομικού ενδιαφέροντος, όμως δεν είναι. Είναι μια βαθιά πολιτική ταινία που βάζει στο μικροσκόπιο της τη διαχείριση της πανδημίας από την ελληνική κυβέρνηση. Και τι διαφαίνεται ξεκάθαρα; Πως ο κορωνοϊός απέδειξε πως τελικά ο βασιλιάς είναι γυμνός…