«Η πεθερά μου θύμωσε που δε βάλαμε το όνομά της – Έκοψε κάθε επαφή μαζί μας»

Για το όνομα που θα πάρει το παιδί, η αλήθεια είναι, πως έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες. Και σε πολλές από αυτές έχουμε ακούσει μέχρι και για τσακωμούς και δεσμούς που κόβονται. Πεθερές ή πεθεροί να τσαντίζονται που δεν ακούνε το όνομά τους και ζευγάρια να είναι σε απόγνωση.

Το ίδιο συνέβη και σε αυτή την ιστορία, όπου η πεθερά θύμωσε τόσο πολύ που δεν έδωσαν το όνομά της στην εγγονή της, ώστε έκοψε κάθε επαφή με το ζευγάρι!

Σχετικά άρθρα: “Την ημέρα του γάμου της η πεθερά της φόρεσε και αυτή νυφικό – Η αληθινή ιστορία που ξεπέρασε κάθε φαντασία”

«Ενώ ο γάμος μου είναι πολύ ευτυχισμένος, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ερωτικά την πεθερά μου»

«Μπορεί η επιστήμη να έχει προχωρήσει. Η τεχνολογία να έχει τεράστια άλματα. Ο άνθρωπος να προοδεύει. Ακόμα και μπορεί να μετακομίσουμε στον Άρη. Όμως, ένα πρόβλημα μοιάζει άλυτο και δη στην ελληνική κοινωνία. Ποιο είναι αυτό; Το όνομα που θα πάρει το παιδί.

Ρωτήστε και εμένα που πια το ζω στο πετσί μου. Και δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω ότι μια τόσο σουρεάλ και απίστευτη ιστορία συμβαίνει σε εμένα, στο δικό μου σπίτι. Με τον σύζυγό μου βαφτίσαμε την κόρη μας. Είναι το πρώτο μας παιδί και το πρώτο εγγόνι, τόσο για τους γονείς μου, όσο και για τους γονείς του άνδρα μου.

Η χαρά τους με τον ερχομό της μικρής ήταν απερίγραπτη. Ειδικά, των πεθερικών μου μιας και μένουμε πολύ κοντά, ο άνδρας μου είναι μοναχοπαίδι και έβλεπαν τη μικρή καθημερινά. Μάλιστα, η πεθερά μάς βοηθούσε πολύ – ειδικά όταν εγώ επέστρεψα στη δουλειά μου – και ήταν αυτή που ένιωθε τη μεγαλύτερη χαρά. Λατρεύει τη μικρή.

Όλα, όμως, άλλαξαν όταν ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες για τη βάφτιση. Κι έπεσε στο τραπέζι το όνομα. Μέχρι τότε δεν είχαμε πει σε κανέναν πώς θα ονομάσουμε τη μικρή. Δεν θέλαμε. Η πεθερά μου, πάλι, ποτέ δεν μας είχε ρωτήσει και η στάση της αυτή μου άρεσε, μιας και για εμένα σήμαινε πως δεν την ένοιαζε το όνομα που θα δώσουμε στη μικρή.

Το δικό της δεν είναι ωραίο – εδώ που τα λέμε – σε αντίθεση με της μητέρας μου που είναι πολύ ωραίο. Όμως ποτέ δεν μας είχε πει – και ας παραπονιόταν στο παρελθόν η ίδια τι όνομα τής έδωσαν οι δικοί της – να μην δώσουμε το ίδιο στην κόρη μας. Βέβαια, αυτή τη σιωπή δεν την υπολόγισα. Ή μάλλον την υποβάθμισα.

Γιατί, όταν ανακοινώσαμε στους γονιούς μας ότι θα βαφτίσουμε το μωρό με άλλο, άσχετο από τις γιαγιάδες, ήρθε η σιωπή κι έγινε έκρηξη. Η μητέρα μου δεν σχολίασε κάτι. Άλλωστε, αυτά τα θέματα την αφήνουν αδιάφορη, δεν ακολουθεί τους τύπους και τους κανόνες.

Αλλά, η πεθερά μου έγινε έξαλλη. Ήθελε το παιδί να πάρει το όνομά της. Μας το έθεσε ξεκάθαρα. Το απαίτησε, απειλώντας μας. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Πώς ένας άνθρωπος να έχει μια τέτοια απαίτηση και μάλιστα με αυτό τον τρόπο. Ο πεθερός μου, αντί αν τη συνετίσει, την υποστήριξε λέγοντας πως είμαστε αχάριστοι και πώς έχουν ένα μοναχοπαίδι και περίμεναν να ακούσουν το όνομά τους από αυτόν.

Πράγματα απίστευτα, ειλικρινά. Αλλά όχι, δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Αφού εμείς ξεκαθαρίσαμε πως αυτή είναι η απόφασή μας και δεν την αλλάζουμε, άλλαξε η δική της συμπεριφορά. Έκοψε απότομα κάθε επαφή μαζί μας. Τι και αν μένουμε κοντά; Τι και αν έπρεπε να κρατάει τη μικρή όσο εμείς λείπαμε στη δουλειά; Δεν ερχόταν.

Μας έστειλε ραβασάκι: «να βρείτε μόνοι σας τη λύση. Για να σας κρατάω το παιδί είμαι καλή. Για να δώσετε το όνομά του και να με τιμήσετε, δεν είμαι». Από τότε δεν έχει έρθει στο σπίτι. και δεν την ένοιαζε που φέραμε τούμπα το πρόγραμμά μας, που ψάχναμε να βρούμε λύση με το μωρό.

Αν υπήρχε μια πιθανότητα να αλλάξουμε γνώμη, με τη στάση της, χάθηκε και αυτή. Πεισμώσαμε και οι δύο. Με την πεθερά μου κόψαμε κάθε επαφή. Ήρθε στη βάφτιση μόνο και σε αυτήν καθόταν συνεχώς στην άκρη. Έπρεπε να δείξει σε όλους την ενόχλησή της. Στη φωτογράφηση, δε, έβγαλε μόνο με τη μικρή και τον πεθερό. Μία φωτογραφία έβγαλε μαζί μας και σε αυτή είναι μουτρωμένη. Σαν παιδάκι που του πήραμε το γλυκό.

Πλέον, έχω περάσει σε άλλη φάση. Αν της περάσει ο θυμός και θελήσει να ρίξει γέφυρες, θα καταλάβει πως έπαιξε κι έχασε!!!».