Παγκόσμια ημέρα ανθρώπων με αναπηρία και η τέχνη του θεάτρου δηλώνει πανταχού παρούσα. Θέματα που άλλοτε κρύβαμε στη ντουλάπα, ανεβαίνουν όλο και πιο συχνά στη σκηνή του και αυτό δείχνει πως – ευτυχώς- με την πάροδο του χρόνου, κάτι αλλάζει γύρω μας στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους ανθρώπους που, απλώς, είναι αλλιώς.
Γιατί κάθε διάκριση καταργείται στους κόλπους του και μέσω της θεατρικής πράξης καλούμαστε όλοι να σκύψουμε με αγάπη και κατανόηση πάνω από εκείνους που χρειάζονται την υποστήριξή μας.
Τα παραδείγματα αρκετά και μάλιστα από τη φετινή θεατρική σεζόν. Έργο τρυφερό και ανθρώπινο το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο Καρέζη με τον Γιάννη Νιάρρο να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κρίστοφερ, ενός αγοριού αυτιστικού.
Παράλληλα, ο Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθετεί για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Σταθμός το πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν «Φυλές». Στη θαυμαστή της αυτή αλληγορία η Ρέιν εστιάζει στην περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας, της ίδιας μας της οικογένειας, στα πιο κοντινά μας άτομα, εκείνα δηλαδή που «αγαπάμε και γνωρίζουμε πιο πολύ». Τελικά ο λόγος μπορεί να είναι τόσο περιοριστικός όσο η σιωπή; Και η σιωπή μπορεί να είναι το ίδιο εύγλωττη με το λόγο;
Εξαιρετικό παράδειγμα αποτελεί και το ΙΣΟΝ, ο νέος χώρος καλλιτεχνικής έκφρασης ανάπηρων και μη ανάπηρων καλλιτεχνών, που λειτουργεί στον Βοτανικό υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Το ΊΣΟΝ δημιουργήθηκε από την κοινή ανάγκη και το κοινό όραμα τριών ομάδων: της ομάδας ΘΕΑΜΑ (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία), του Βασίλη Οικονόμου, της πρώτης επαγγελματικής συμπεριληπτικής ομάδας θεάτρου στην Ελλάδα που δραστηριοποιείται από το 2010, της ομάδας Έξις, της Άννας Βεκιάρη, συμπεριληπτικής ομάδας σύγχρονου χορού από το 2015 και της μικτής θεατρικής ομάδας ARTimeleia, της Αννίτας Καπουσίζη, που υπάρχει ως ανεξάρτητη θεατρική ομάδα από το 2016. Εκεί, παρουσιάζεται η παιδική προσβάσιμη παράσταση με τίτλο «Το δικό μας παραμύθι: μια μουσικός, μια καρακάξα κι ένας κάστορας» από τη συμπεριληπτική ομάδα ΘΕΑΜΑ σε συγγραφή και σκηνοθεσία της Ελιάνας Περηφάνου, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται το «Lebensraum» του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου.
Βαθιά ευαίσθητο και και το παιδικό «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν» (του Roy Kift, με τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά) που παίζεται από το σύγχρονο θέατρο έχει ως ήρωα έναν ανάπηρο προ-έφηβο.
Το θέατρο μιλά με τόλμη για τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Και τους δίνει ευκαιρίες.
Σχετικά Άρθρα
Google News