Παγκόσμια ημέρα του εκπαιδευτικού σήμερα και δεν πρέπει να ξεχνάμε τους ανθρώπους που παίζουν τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών. Γιατί τα παιδιά μέσω αυτών θα μάθουν, αλλά και θα αγαπήσουν. Τη γνώση και κατ’ επέκταση τον άνθρωπο.
Το επάγγελμά τους όμως είναι δύσκολο και απαιτητικό και συχνά οι λειτουργοί αυτοί μένουν με παράπονα τα οποία κάνουν την πραγματικότητά τους όλο και πιο στενάχωρη.
Σήμερα, μια μέρα αφιερωμένη σ’ αυτούς, αξίζει να θυμηθούμε…
τον Γιάννη που στα 50 του απολύθηκε από το ιδιωτικό και διορίστηκε αναπληρωτής στο νησί
την Ελένη που πέρυσι δούλευε αναπληρώτρια αλλά φέτος δεν την πήραν και είναι στεναχωρημένη
τη Μαρία που την πήραν αλλά τώρα πρέπει να αφήσει τα παιδιά της και να πάει 700 χιλιόμετρα μακριά
τον Κώστα που στα 35 του δεν έχει νιώσει ακόμα τη χαρά της διδασκαλίας
τον Γρηγόρη που κάθεται «3 μήνες τον χρόνο» αλλά δεν έχει λεφτά να πάει διακοπές
την άλλη τη Μαρία που δεν πήρε φέτος απόσπαση και της λείπουν τα παιδιά της
τον Γιώργο που αναγκάζεται να πάει σε 4 σχολεία γιατί δεν έχει “ώρες”
την Ιωάννα που ξύπνησε σήμερα στις 4 να μαγειρέψει και στις 6 έτρεχε για να προλάβει το «γκρουπάκι» της που θα κάνει 130 χιλιόμετρα για να πάει στο σχολείο της
τον Λάζαρο που και σήμερα θα φορέσει τα ίδια ρούχα
την Άννα που δουλεύει μόνο «20 ώρες την βδομάδα» δεν θα βγει το Σάββατο γιατί έχει να «διορθώσει τις εκθέσεις της Β»
τον Μάκη που και αυτός δεν θα βγει γιατί δεν έχει 4 ευρώ για μια μπύρα
την Καίτη που έφτασε τα 40 και είναι ακόμα μόνη, εγκλωβισμένη στο νησί
την Ειρήνη που χθες δάκρυσε γιατί η μαθήτρια της η Ελενίτσα είπε το «ρ»
τον Γυμναστή και τη Γυμνάστρια Πολύτεκνο πατέρα και μάνα…
Μην ξεχνάτε ότι είναι το πιο όμορφο λειτούργημα…
Την αγάπη μου…
Από διαδίκτυο
Σχετικά Άρθρα
Google News