Η Φώφη Γεννηματά μιλά για όλες τις μάχες της ζωής της – Τον καρκίνο, τη μητρότητα, το θάνατο των γονιών της
Κόρη του σπουδαίου πολιτικού Γιώργου Γεννηματά, ενός ανθρώπου με έντονη προσωπικότητα και υψηλά ιδανικά, δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μια γυναίκα που έχει δώσει μεγάλες μάχες στη ζωή της και τις έχει κερδίσει.
Η Φώφη Γεννηματά το βράδυ της Δευτέρας (22.06.2020) κάθισε απέναντι από την Ελεονώρα Μελέτη και μίλησε στην εκπομπή “Μεσάνυχτα” για όλες τις δύσκολες μάχες της ζωής της: τον καρκίνο, τη μητρότητα και το θάνατο των γονιών της με επτά μήνες διαφορά. Στα 22 της χρόνια, είπε, της είχαν πει ότι δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά. Αλλά διέψευσε τους πάντες.
Η Φώφη Γεννηματά συγκλόνισε με όσα είπε, αποκαλύπτοντας τις σκέψεις που έκανε σε σχέση με τα παιδιά της.
“Αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού – Δεν ήθελα να πιστέψει κανείς ότι εκμεταλλεύομαι καταστάσεις”
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου. Εμείς ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους. Με έπιανε τρόμος όταν σκεφτόμουν ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο και προσπάθεια απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό», είπε αρχικά η Φώφη Γεννηματά.
«Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα», συμπλήρωσε.
10 χρόνια προσπαθούσα να κάνω παιδί
Σε μια, ακόμα, πολύ προσωπική εξομολόγηση, η Φώφη Γεννηματά μίλησε για τις προσπάθειές της να γίνει μητέρα. Αποκάλυψε ότι οι γιατροί δεν της έδιναν πολλές πιθανότητες. Αλλά εκείνη, ήταν αποφασισμένη.
«Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά. Υπάρχουν γυναίκες που δεν θέλουν και το σέβομαι. Εγώ δεν είμαι έτσι. Ήμουν μόλις 22 ετών όταν μου το είπαν. Δεν έγινε εύκολα. Προσπαθούσα δέκα χρόνια να μείνω έγκυος. Με πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Αλλά πάντα στη ζωή αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Σήμερα έχω τρία παιδιά και χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν πρόλαβαν να τα γνωρίσουν. Έφυγαν και με αυτόν τον καημό».
Ο θάνατος των γονιών της
«Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από 13 χρόνων. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις (…)
Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια».
Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του
Google News