Πώς νιώθεις ως Έλληνας αυτές τις μέρες; Τι σκέψεις περνούν από το μυαλό σου βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες και ακούγοντας τα όσα λέγονται γύρω σου; Λέξεις όπως, Επιφυλακή, Συμπλοκές, Εξαθλίωση, Μεταναστευτική πολιτική, Ανοιχτά σύνορα, Πόλεμος… Σαν σε εφιάλτη, βομβαρδίζουν για μια ακόμη φορά την συνείδησή σου και προσπαθείς να ισορροπήσεις μεταξύ του πατριωτισμού και του ανθρωπισμού.
Η σκέψη σου τρέχει στα σύνορα, για να σταθεί σαν προσευχή κοντά στα παλικάρια που στέκουν εκεί, ακλόνητα και έτοιμα να υπερασπιστούν μια πατρίδα που ψυχορραγεί. Μια πατρίδα που δέχεται χτυπήματα από παντού. Εύχεσαι και προσεύχεσαι να μην χυθεί αθώο αίμα στο βωμό του συμφέροντος και της επίδειξης ισχύος, κανενός.
Ίσως η σκέψη σου, τρέχοντας, φτάνει πιο πίσω, στους αγώνες των προγόνων μας, ώστε αυτά τα χώματα να παραμείνουν Ελληνικά και μέσα σου ξυπνά η περηφάνια. Αφυπνίζεται το αίσθημα του αγώνα. Τους βλέπεις να πολεμούν με μια ψυχή, σαν μια γροθιά, να μην τους λυγίζει κανένα θεριό μπροστά στις έννοιες Πατρίδα και Έθνος!
Κι εσύ τι κάνεις; Ή τι μπορείς να κάνεις; Σαν σε μια σκακιέρα, που η παρτίδα μοιάζει άνιση, υπάρχουν άνθρωποι που πολεμούν να περισώσουν ότι απέμεινε από τους μόχθους μιας ζωής. Είναι έτοιμοι, σαν από καιρό, για επανάσταση. Λύγισαν βλέπεις, κάτω από το αβάσταχτο φορτίο των ανθρώπινων ψυχών που κουβαλούν, συμπορευόμενοι μαζί τους. Η ανοχή και η συμπόνια μετατράπηκε σε μένος, σε απειλή και φόβο.
Κι ύστερα περνά από τα μάτια σου μπροστά αυτή η εικόνα των μικρών παιδιών που υποφέρουν. Πεινασμένα, εξαθλιωμένα… και η καρδιά σου ραγίζει! Γιατί είσαι άνθρωπος, γιατί είσαι γονιός, γιατί είσαι Έλληνας και οι Έλληνες έχουν νιώσει στο πετσί τους το διωγμό και τον ξεριζωμό… και ξέρουν να απλώνουν πάντα το χέρι. Πόσο όμως θα αντέξουν οι Έλληνες να γίνονται το χέρι βοήθειας για όλους αυτούς που το τείνουν προς την μεριά τους; Πόσο θα αντέξει η Ελλάδα να γίνεται η αγκαλιά που θα φωλιάσουν μέσα της τα ψεύτικα όνειρα που έταξαν οι δυνατοί, στους αδυνάτους; Πώς να βάλεις στο ζύγι την καταγωγή σου, την περηφάνια σου, την αγάπη για την πατρίδα σου όταν από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς υπάρχουν αθώα, μεγάλα μάτια που σε κοιτούν και σε ρωτούν…
Γιατί; Δεν είναι θεμιτό για κανέναν λαό ούτε να απειλεί, ούτε να απειλείται. Δεν μπορείς να βάλεις στο ζύγι, ούτε συναισθήματα, ούτε ιδέες και φρονήματα. Αναρωτιέμαι λοιπόν… υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις σαν Έλληνας αλλά να παραμείνεις άνθρωπος ή κάτι που μπορείς να κάνεις σαν άνθρωπος αλλά να παραμείνεις Έλληνας;
Κώστας Κρομμύδας
Συγγραφέας – Ηθοποιός
Σχετικά Άρθρα
Google News