Η ιστορία του «Dance me to the end of Love» του Λέοναρντ Κοέν και η σχέση του με τα κρεματόρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Το 1984 κυκλοφόρησε ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια στην ιστορία της μουσικής. Αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο… Αλλά είναι όντως ένα ερωτικό τραγούδι;  Το «Dance me to end of love» είναι όντως ένας ύμνος στον έρωτα, στην αγάπη, στη ζωή. Στην ίδια την ύπαρξη. Γιατί ο πολύ σπουδαίος Λέοναρντ Κοέν το εμπνεύστηκε από τις τραγικές ιστορίες των ανθρώπων που οδηγούνταν στα κρεματόρια.

Το τραγούδι κρύβει όλη την τραγικότητα του Ολοκαυτώματος. «Χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί». Η ιδέα ήρθε όταν ο Κοέν είδε φωτογραφίες από τα κρεματόρια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεκινά με τον στίχο «Dance me to your beauty with a burning violin/ Χόρεψε με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί». Διάβασε πολλές ιστορίες και παρακολούθησε συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ για τη μεταχείριση των Εβραίων από τους Ναζί. Όμως του έμεινε ως εικόνα μια φωτογραφία ενός κουαρτέτου που είχε εξαναγκαστεί να παίζει κλασική μουσική τη στιγμή που Γερμανοί έκαιγαν τους εβραίους συγκρατούμενούς τους. Στη συνέχεια, ερχόταν και η σειρά για τους οργανοπαίχτες. Τελευταίος έμεινε ένας Εβραίος που έπαιζε βιολί. Λίγα λεπτά αργότερα θα συναντούσε το θάνατο, με τον ίδιο τρόπο.

«Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης”, διηγήθηκε κάποτε ο δημιουργός του.

Το τραγούδι «Dance me to the End of Love» ηχογραφήθηκε τον Δεκέμβριο του 1984 για τον δίσκο του Λέοναρντ Κοέν «Various Positions». Η μουσική του ακολουθεί ελεύθερα τον ρυθμό ενός χασάπικου.

Photo cover: unsplash/Chester Ho

Διαβάστε επίσης

Ο καθηλωτικός Γιώργος Νινιός επιστρέφει για δεύτερη χρονιά με τον μονόλογο, «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα»

Αλτσχάιμερ: Τι επιδρά ώστε να εκδηλωθεί η πάθηση