Η ατάκα του προς προς τη Μελίνα Μερκούρη «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!» έχει παραμείνει ανεξίτηλη στην ιστορία του κινηματογράφου, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων.
Ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς, η φήμη του οποίου έφτασε μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μέσα από τις ταινίες που συμμετείχε και κέρδισαν διεθνή καταξίωση και βραβεία.
Ο λόγος για τον Γιώργο Φούντα, τον αγαπημένο σκληρό του ελληνικού σινεμά, ο οποίος κατάφερε να κάνει θαυμαστή πορεία με σπάνιες διακρίσεις, να γίνει σύμβολο ανδρισμού και να κατακτήσει πολλές γυναικείες καρδιές.
Γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1924 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας και σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την πολυμελή οικογένειά του στην Αθήνα κι έζησε στη Ριζούπολη.
Τελειώνοντας το Δημοτικό άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή, αλωνίζοντας μ’ ένα ποδήλατο την Αθήνα. Φοιτά σε νυχτερινό σχολείο, παίζει μποξ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, αν και αργότερα θα γίνει γνωστός ως οπαδός του Παναθηναϊκού.
Από κομπάρσος στη διεθνή αναγνώριση
Στον κινηματογράφο ξεκίνησε με ρόλο κομπάρσου στην ταινία «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα (1944), ενώ η συνεργασία του με την Φίνος Φίλμ ξεκίνησε το 1951 με την ταινία «Νεκρή Πολιτεία», στο πλευρό της Ειρήνης Παππά.
Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε το 1952 στην ταινία του Στ. Τατασόπουλου «Μαύρη Γη», ενώ ακολουθούν θρυλικές εμφανίσεις σε ταινίες που σημαδεύουν τον Ελληνικό Κινηματογράφο, με ερμηνείες του που αφήνουν εποχή και αποτελούν πρότυπο ρόλων.
Το 1955 συμπρωταγωνιστεί πλάι στην Μελίνα Μερκούρη στη διαχρονική ταινία «Στέλλα» (Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Παραγωγής), από την οποία έχει μείνει αξέχαστη η ατάκα που εκφωνεί στο τέλος της ταινίας, «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι».
Την επόμενη χρονιά θα διαπρέψει δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Το Κορίτσι με τα Μαύρα» (Χρυσή Σφαίρα). Το 1960 θα ξαναπαίξει δίπλα στην Μελίνα, στην εκθαμβωτική διεθνή επιτυχία του Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή» (Όσκαρ Πρωτότυπου Τραγουδιού για τον Μάνο Χατζιδάκι), ενώ θα πρωταγωνιστήσει και στην εξαιρετική ταινία του Ορέστη Λάσκου «Αντίο Ζωή».
Το 1963 καταγράφεται ως η πιο δημιουργική και θριαμβευτική χρονιά του ηθοποιού, αφού πρωταγωνιστεί, ερμηνεύοντας μοναδικά τον «νταβατζή», στην εξαιρετική ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια», η οποία το 1964 είχε προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης, χάνοντας από το «8½» του Φεντερίκο Φελίνι, ενώ θα κάνει μία αξιοθαύμαστη ερμηνεία και στο αριστούργημα Ελίας Καζάν «America, America».
Το 1964 εμφανίζεται στην εμβληματική ταινία «Ζορμπάς» του Κακογιάννη, ίσως την πιο καταξιωμένη ελληνική ταινία διεθνώς, η οποία απέσπασε τρία Όσκαρ και εξελικτικά έγινε ταινία σύμβολο της Ελλάδας με παγκόσμια εμβέλεια. Αξέχαστη έχει μείνει και η ερμηνεία του στην ταινία της Φίνος Φίλμ «Πολύ αργά για Δάκρυα» πλάι στην Μαίρη Χρονοπούλου.
Το 1966 τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας για την συμμετοχή του στην ταινία του Πάνου Γλυκοφρύδη «Με τη Λάμψη στα Μάτια» (1966), κάτι το οποίο θα καταφέρει ξανά, την αμέσως επόμενη χρονιά, με την ταινία «Πυρετός στην Άσφαλτο» της Φίνος Φιλμ.
Ο Γιώργος Φούντας ήταν φαινόμενο στο είδος του. Ερμήνευσε με εκρηκτικό ταπεραμέντο, ρόλους ανέμελων και επιπόλαιων αντρών που υποκύπτουν στα πάθη τους, αλλά και εξωτερίκευσε με μοναδικό τρόπο, αισθήματα εσωστρεφών χαρακτήρων, με μία κλιμακωτή ένταση, που φτάνει στην κορύφωση, θυμίζοντας αρχαίο δράμα.
Θα γινόταν ο διάδοχος του Σον Κόνερι στο ρόλο του «007»;
Για πολλά χρόνια υπήρχε η φημολογία, ότι ο Γιώργος Φούντας ήταν ένας από τους υποψήφιους για τον ρόλο του θρυλικού πράκτορα 007 και μάλιστα, ως διάδοχος του Σον Κόνερι.
Λέγεται, ότι ξένοι παραγωγοί, όταν είδαν τον Φούντα στο «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν είχαν ενθουσιαστεί, προτείνοντάς του να αντικαταστήσει στον ρόλο του Τζέιμς Μποντ τον Σον Κόνερι, όταν εκείνος αποφάσισε να σταματήσει.
Ο ηθοποιός αρχικά το σκεφτόταν, αλλά ο Φίνος ήταν εκείνος που τον έπεισε να δεχθεί την οντισιόν. Όταν, ωστόσο, άρχισαν τα δοκιμαστικά, ο Γιώργος Φούντας φέρεται να παραχώρησε τη θέση του, καθότι δεν μπορούσε να μάθει τόσο γρήγορα αγγλικά και έτσι τον ρόλο πήρε ο «συνονόματός» του, ο Αυστραλός Τζορτζ Λάζενμπι.
Την άγνωστη διάσταση της καριέρας του Γιώργου Φούντα έδωσε πρώτη φορά στη δημοσιότητα ο Δημήτρης Βάκης σε ένα άρθρο του στο μουσικό περιοδικό «ΟΑΣΙΣ», το οποίο δεν κυκλοφορεί πια.
Πού βρίσκεται, όμως, η αλήθεια σε όλο αυτό; Κανείς δεν γνωρίζει να πει με απόλυτη βεβαιότητα. Ο ίδιος μάλιστα, δεν είχε αναφερθεί ποτέ στο συγκεκριμένο ζήτημα, κάτι που σίγουρα θα είχε σχολιάσει, αν είχε μία τόσο τεράστιας εμβέλειας χολιγουντιανή πρόταση.
Η προσωπική του ζωή, το Αλτσχάιμερ και το τέλος
Ο Γιώργος Φούντας παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν μοδίστρα, η Ελένη Επισκόπου με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.
Όμως όλα άλλαξαν όταν γνώρισε τη Χρυσούλα Ζώκα, μία από τις σπουδαιότερες χορεύτριες του ελληνικού θεάτρου, η οποία είχε γράψει ιστορία με τον Μανώλη Καστρινό. Μαζί έζησαν πάνω από μισό αιώνα· το 1969 ο γιος τους Παναγιώτης ολοκλήρωσε την ευτυχία τους.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Φούντας έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Έφυγε από τη ζωή στις 28 Νοεμβρίου 2010, σε ηλικία 86 ετών.
Διαβάστε επίσης:
H συγγραφέας Κέλλυ Νικολαΐδου στο Infowoman.gr: “Πιστεύω στις συμπτώσεις, στην τύχη και την ατυχία”
Ρούλα Ρέβη: Δείτε τη φωτογραφία που ανέβασε για τα γενέθλιά της
Σχετικά Άρθρα
Google News