Σίγουρα δεν είναι τα καλύτερα νέα που μπορεί να ακούσει μια κοπέλα στα 30 της χρόνια, αλλά έγινε! Πώς νιώθει μια γυναίκα όταν μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο;
Η Fiona Munro θα λάβει μέρος σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC αφιερωμένο σε εκείνους που ξέρουν το αναπόφευκτο, ότι ζουν τις τελευταίες τους μέρες! Όπως η ίδια λέει δε θέλει λουλούδια και στεφάνια στην κηδεία της, την οποία έχει αρχίσει και να οργανώνει. Προτιμά όσοι παρευρεθούν να κάνουν μια πράξη ευγένειας στο όνομά της. Και να μη φορούν μαύρα “είμαι κορίτσι του ροζ”, παραδέχεται η ίδια.
Η Fiona, που είναι 32 χρονών, αποφάσισε από τη στιγμή που διαγνώστηκε με καρκίνο σε τελικό στάδιο να μοιράσει ευγένεια και απρόσμενη χαρά, όσο ακόμα μπορεί.
Έτσι, λοιπόν, αποφάσισε να αφήσει και ένα χαρτονόμιστα των 20$ στο τραπέζι ενός αγνώστου μαζί με ένα σημείωμα στο οποίο εξηγούσε ποια ήταν και ζητούσε να “περάσει την ευγένεια στον επόμενο”.
“Ίσως είναι ο τρόπος μου να αφήσω ένα μικρό σημάδι πέρα από το στενό οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον. Είναι, όμως, κάτι το οποίο δε θα σκεφτόμουν αν δεν είχα διαγνωστεί με καρκίνο”.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Fiona, η οποία είχε πρόσφατα παντρευτεί και σχεδίαζε να ξεκινήσει την οικογένειά της, παράλληλα με την συνεχή εργασία της πάνω στην ιατρική έρευνα, διαγνώστηκε καρκίνο σταδίου 4 στις ωοθήκες! Έμαθε τα νέα την ημέρα που θα ξεκινούσε τον αγώνα της για προαγωγή, δεν θα ξαναπήγαινε πίσω στο γραφείο…
“Δεν υπάρχει στάδιο 5. Δεν μπορεί να χειρουργηθεί, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί κανείς να κάνει”, της είπαν. Πώς αντιδρά μια γυναίκα που έχει τον κόσμο και τη ζωή μπροστά της σε αυτά τα αποκαρδιωτικά νέα;
Εκείνη παραδέχεται πως δεν ρώτησε την κλασσική ερώτηση “Πόσος χρόνος απομένει;”, γιατί κατάλαβε πώς είχαν τα πράγματα από ένα νεύμα του γιατρού της όταν ρώτησε αν μπορεί να υπογράψει τα χαρτιά για την ασφάλεια της… “Σκ$..ά.., σκέφτηκα”. Λέει στη συνέντευξή της γελώντας.
Αλλά, γιατί δεν κλαίει;
“Ποιο θα ήταν το νόημα; Δεν μπορώ να ξοδέψω όσο χρόνο μου απομένει μέσα στη μιζέρια. Εξάλλου κατάλαβα ότι αυτός ο καρκίνος είναι ένα δώρο. Ένα δώρο το οποίο ποτέ δεν θέλησα, αλλά με ανάγκασε να ξανασκεφτώ τη ζωή”.
“Ξόδεψα τα περισσότερα χρόνια μου προσπαθώντας να αναρριχηθώ επαγγελματικά. Δεν έβλεπα ποτέ το σύζυγό μου. Αλλά έκανα αλλαγές. Αλλαγές που δε θα γίνονταν ποτέ πριν και αυτό είναι καλό”.
Θα ήθελε, όμως, μια δεύτερη ευκαιρία; Να γυρίσει στη ζωή που ζούσε πριν τον καρκίνο;
“Όχι. Αν η ζωή μου ήταν όπως πριν όχι. Ζω με ποιότητα τώρα πια. Δεν βρίσκομαι άλλο στο συνεχές τρέξιμο. Είμαι χαρούμενη…πραγματικά χαρούμενη!”
Πηγή: DailyMail.com
Αληθινή ιστορία: Η Βίβιαν δε θέλει να ξεχάσει τον καρκίνο, γιατί δεν πρέπει να το κάνει!
Πώς μια φωτογραφία με λεμόνια μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις τον καρκίνο του μαστού;
Σουτιέν που ανιχνεύει τον καρκίνο σχεδίασε 18χρονος μαθητής!
Σχετικά Άρθρα
Google News