Τελικά, ίσως οι μόνες μάσκες που θα έπρεπε να φοράμε είναι αυτές που κρύβουν τα μάτια…

Γράφει ο συγγραφέας και ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας

Όλο και πιο πολύ φυτεύεται μέσα μας ο σπόρος του φόβου και η αίσθηση ότι πρέπει να ελέγξουμε τα πάντα γύρω μας χωρίς να συνειδητοποιούμε πως αυτό τις περισσότερες φορές είναι αδύνατο. Λόγω φυσικών, ή άλλων παραγόντων. Άλλο πράγμα, προφυλάσσομαι και άλλο, πανικοβάλλομαι.

Σε κάποια σπίτια οι τηλεοράσεις είναι μόνιμα ανοιχτές και συντονισμένες στο θέμα της επικαιρότητας. Τι πρέπει να ξέρουμε, πώς να φυλαχτούμε, τι να προσέξουμε, πώς να μην αρρωστήσουμε… να μην μας έβρει το κακό. Άλλα σπίτια πάλι είναι βουβά σαν στοιχειωμένα, με τα παντζούρια τους ερμητικά κλεισμένα λες και ο ιός θα διαπεράσει τα τσιμέντα και θα κατασπαράξει τις σάρκες τους. Σφαλισμένα από το χάος του μυαλού εκείνων που κλείνουν τα αυτιά σε ό,τι δεν τους αφορά. Προτιμούν να μην ξέρουν. Νομίζουν πως αν δεν μάθουν… δεν θα πάθουν.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δε, όλα έχουν άλλη διάσταση. Ιατρικές συμβουλές και προφυλάξεις από σοβαρούς επιστήμονες μέχρι τα γιατροσόφια της γιαγιάς που έχουν σίγουρη επιτυχία… Από εικόνες χιουμοριστικές για να γελάσεις, μήπως ξορκίσεις το κακό… μέχρι ιντερνετικό ξεμάλλιασμα κάτω από σχετικά post, γιατί οι απόψεις διίστανται.

Και πώς να μην διίστανται; Πόση αγωνία πρέπει να φυτέψουμε πια μέσα σε μια καθημερινότητα που μας μαδάει ηδονικά σαν μαργαρίτες; Θα αρρωστήσω; Δεν θα αρρωστήσω… Να τον φιλήσω; Να μην τον φιλήσω… Να βάλω μάσκα ή να μην βάλω; Να πάω βόλτα ή να μην πάω; Άσε θα κάτσω καλύτερα στο σπίτι. Εδώ δεν κινδυνεύω. Δεν θα βρω τους φίλους μου… Θα γίνω φίλος με την θλίψη, την μιζέρια. Αυτή είναι τώρα η παρέα μου… έχω όμως την υγεία μου για να πεθάνω κάποτε υγιής… αλλά μόνος.  

Κάπως έτσι αδειάζουν τα φαρμακεία… Λεηλατούνται τα ράφια των σούπερ μάρκετ… Οι μισοί τρέχουν να πάρουν όσες περισσότερες προμήθειες μπορούν για να κλειστούν στο οχυρό τους και οι άλλοι μισοί τρέχουν να προλάβουν πριν την επιδρομή των παραπάνω. Κάπως έτσι αδειάζει η ζωή μας… και όλα αλλάζουν. Φορώντας μια μάσκα βγαίνουμε να αντιμετωπίσουμε τους γύρω μας σαν πιθανούς εχθρούς, ξεχνώντας πως όλα είναι ανθρώπινα… Κλείνουμε το σπίτι μας, την αγκαλιά μας, το μυαλό μας, δίχως να σκεφτούμε πως το πιο θανατηφόρο μικρόβιο, είναι αυτό του φόβου που μεγεθύνεται κάτω από το μικροσκόπιο της μοναξιάς. Τελικά, ίσως οι μόνες μάσκες που θα έπρεπε να φοράμε είναι αυτές που κρύβουν τα μάτια, για να μην διαβάζουμε μέσα τους, το φόβο, τη θλίψη… την αρρώστια της ψυχής.

Καλή άνοιξη μας εύχομαι…

Μάθετε περισσότερα στο www.kostaskrommydas.gr