Σςςςς… η παράσταση ξεκινά: Βγάλτε ποπ κορν και πατατάκια

Η θεατρική σεζόν ξεκίνησε και για άλλη μια χρονιά οι θεατρικές αίθουσες της Αθήνας γέμισαν από παιδικές παραστάσεις. Γονείς με παιδάκια κατακλύζουν τα σαββατοκύριακα τα θέατρα προκειμένου να τα φέρουν σε επαφή με τη θεατρική Τέχνη και να «δημιουργήσουν» τους θεατές του μέλλοντος.

Και όχι σήμερα δε θα μιλήσουμε για την ποιότητα των παραστάσεων αυτών, ούτε θα βγάλουμε μία λίστα με τα must της σεζόν. 

Θα μιλήσουμε για τη μερίδα εκείνη των γονέων που πάνε τα παιδιά τους θέατρο για να τα … παρκάρουν, για να τα ταΐσουν και για να κάνουν φιγούρα στους φίλους τους την επόμενη μέρα πως αποτελούν γονεϊκό πρότυπο και πως «φροντίζουν» για την ψυχαγωγία τους.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά, όμως πιστέψτε μας δεν είναι. 

Αν παρακολουθήσετε μία παιδική παράσταση θα δείτε πως η πλειοψηφία των γονέων βαριέται αφόρητα. Δεν έχει καμία διάθεση να συνυπάρξει ουσιαστικά με το παιδί του, να το ενισχύσει, να του λύσει τις απορίες και να συζητήσει μαζί του. Τουναντίον προσπαθεί να καλύψει κάθε του υλική ανάγκη σε επίπεδο φαγητού και ποτού και το μπουκώνει στα πατατάκια και στα ποπ κορν.

Προφανώς πιστεύει πως αν το βλαστάρι του μείνει μία ώρα συνεχόμενη χωρίς φαγητό θα πεθάνει από ασιτία ή πως θα πάθει κάποια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί βγάζει από την τσάντα του κάθε λογής λιχουδιά πριν καν τελειώσει η προηγούμενη. Και δεν πτοείται ούτε όταν απαγορεύεται το φαγητό στην αίθουσα.

Σαν εξυπνάκιας κρύβει τους βρώσιμους θησαυρούς του στην τσάντα και τους μοιράζει στα κρυφά υπό το χαρακτηριστικό ατμοσφαιρικό κρίτσι κρίτσι της σακούλας κάνοντας το παιδί συνένοχο.

Αλλά και αυτός δεν πάει πίσω. Είτε του δίνει και καταλαβαίνει στο φαγητό, είτε πλαγιάζει λίγο στο κάθισμα και κλείνει τα μάτια του για να πάρει έναν υπνάκο -που θα βρει καλύτερη ευκαιρία- είτε ξεκινά να σερφάρει στο κινητό του έχοντας τη φωτεινότητα της οθόνης του στο φουλ. 

Πρόσφατα σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας γίναμε μάρτυρες ενός σουρεαλιστικού σκηνικού. Γονιός εκνευρίστηκε με την εμμονική ερώτηση του παιδιού του για το πότε τελειώνει η παράσταση, δε σκέφτηκε καν να του αφυπνίσει το ενδιαφέρον και απλώς του έδωσε το τάμπλετ του για να παίζει και να γλυτώσει από τη γκρίνια! 

Και μακάρι όλο αυτό να τελείωνε εδώ. Όμως όχι. Σαν φονικός ιός εξαπλώνεται σ’ όλη την αίθουσα μια γκρίνια. Γιατί είναι η ώρα που τα παιδιά των «νομοταγών» γονέων παίρνουν τη σκυτάλη, καθώς δεν καταλαβαίνουν γιατί το μπροστινό παιδάκι τρώει και αυτό είναι «τιμωρία» και πρέπει να περιμένει το διάλειμμα. 

Ένας αέναος φαύλος κύκλος στον οποίο παιδιά και γονείς εγκλωβίζονται και τελικά βγαίνουν όλοι χαμένοι. Τα παιδιά μόνο στην παράσταση δεν συγκεντρώνονται, μόνο στη μαγεία του θεάτρου δεν καθηλώνονται. Για ποια, λοιπόν, θεατρική παιδεία μπορούμε να μιλάμε, όταν τα παιδιά βγαίνοντας από την αίθουσα είναι χορτάτα από πατατάκια και όχι από εικόνες και ιδέες; Για ποιον μελλοντικό θεατή μπορούμε να μιλάμε, όταν κανείς δεν τον μυεί στους στοιχειώδεις κανόνες σεβασμού προς τον ηθοποιό που εκείνη τη στιγμή δίνει την ψυχή του στη σκηνή, όταν κανείς δεν ανοίγει μία συζήτηση στο διάλειμμα ή στο τέλος γύρω από την υπόθεση του έργου; 

ΥΓ. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως τεράστια είναι και η ευθύνη των θεάτρων που είτε επιτρέπουν το φαγητό εντός της αίθουσας είτε δεν «αστυνομεύουν» τους ανεπίδεκτους γονείς την ώρα της παράστασης έτσι ώστε να παρέχουν μια ασπίδα προστασίας στους υπόλοιπους, τους πιο συνειδητοποιημένους. 

Σχετικά Άρθρα
«Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω» στο Ρεκτιφιέ
«Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω» στο Ρεκτιφιέ
Ο Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ
Ο Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ
"Θέατρο Τέχνης": Γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου προσφέροντας μειωμένα εισιτήρια για τις παραστάσεις του!
“Θέατρο Τέχνης”: Γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με μειωμένα εισιτήρια για τις παραστάσεις του!
To “MOMENT” της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου προσθέτει 4 extra παραστάσεις για να το προλάβετε!
To “MOMENT” της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου προσθέτει 4 extra παραστάσεις για να το προλάβετε!
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: «Ας τραγουδήσουμε στο εύθραυστο καράβι της ύπαρξής μας»
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: «Ας τραγουδήσουμε στο εύθραυστο καράβι της ύπαρξής μας»
"ΡΟΥΑ ΜΑΤ": Μια διαφορετική (θεατρική) παρτίδα ξεκινά στο ιστορικό μπιλιαρδάδικο της πλατείας Αμερικής
“ΡΟΥΑ ΜΑΤ”: Μια διαφορετική θεατρική παρτίδα ξεκινά στο ιστορικό μπιλιαρδάδικο της πλατείας Αμερικής

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του