Η Σεμίνα Διγενή μάς εκπλήσσει για άλλη μια φορά συγγραφικά με τους «Απείθαρχους» (εκδόσεις Κάκτος), ένα βιβλίο που κινείται στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, όπου ζουν κάποιοι που δε χωρούν πουθενά.
Σ’ αυτό το πεδίο των απροσδόκητων συναντήσεων και αισθητηριακών εμπειριών, η γυναίκα που τους φροντίζει σαγηνεύεται απ’ αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς με όλους τους ενοίκους των ορόφων του Επανασχεδιασμού, των Τραυμάτων, των Αυτοκτονιών, της Εντροπίας, του Τίποτε, του Παιδικού Εαυτού, των Πειραμάτων, μέχρι και του Ρετιρέ της Λήθης.
Με βοηθούς δύο παράξενους επιστάτες, που συνεχώς μεταμορφώνονται ρουφώντας κάθε σταγόνα δανεικών ζωών, συμβιώνει με τον Μπόουι, τον Λένιν, τον Προυστ, τη Νίνου, τον Μπέρνχαρντ, τον Αϊνστάιν, τον Βάρναλη, τη Γουάινχαουζ, τον Σιδηρόπουλο, τον Χόκινγκ, τον Βέγγο, τον Κομπέιν, τον Μπαρτ, την Κέιν, τον Πικάσο, τη Μονρόε και άλλους. Θα καταφέρει τελικά ο παράδοξος κόσμος των Απείθαρχων, να πάρει μια καθοριστική απόφαση για τη Μνήμη του Κόσμου.
Στο παραπάνω βίντεο, που δημοσιεύει αποκλειστικά το infowoman, η Κατερίνα Διδασκάλου ερμήνευει κάποια προσωπικά θέματα της Σεμίνα Διγενή που αποκαλύπτονται μέσα στο βιβλίο.
Με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίου, αλλά και τον εγκλεισμό που βιώνουμε όλοι αυτήν την περίοδο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, η Σεμίνα Διγενή μίλησε στο Infowoman γι’ αυτό το απροσκόκητο και παράξενο σύμπαν που επινόησε.
Τι έγινε πάλι κι από παντού ακούμε για αυτό το βιβλίο;
Τι να πω; Μάλλον ξύπνησε την αλληλεγγύη των αναγνωστών, για αυτούς τους 100 έγκλειστους στον κόκκινο ουρανοξύστη και ταυτίστηκαν μαζί τους… Όταν -πριν ένα χρονο- έβαζα όλο αυτόν τον κόσμο σ’ ένα κτίριο από το οποίο δεν θα έβγαινε κανείς, δε φανταζόμουν ότι η πραγματικότητα θα το ξεπερνούσε σε φαντασία.
Ήρθε αυτή η καταραμένη η πανδημία, δύο μέρες αφού κυκλοφόρησε το βιβλίο και το έκανε ανατριχιαστικά επίκαιρο.
Στους “Απείθαρχους”, οι αναγνώστες απολαμβάνουν αποκρυπτογραφημένες – με ένα πραγματικά συναρπαστικό τρόπο- σπουδαίες προσωπικότητες. Τι γεύση σας άφησε αυτή η περιπέτεια;
Μεγάλη χαρά. Έβλεπα να ζωντανεύουν μπροστά μου όλα αυτά τα πρόσωπα, με παρόντα -κι ακόμη πιο ζωντανά απ’ αυτούς-, τα θέματά τους. Ήταν εκεί μαζί τους και τα όνειρα και οι φόβοι και οι εμμονές και οι εκκρεμότητές τους. Ακόμη και μετά από αιώνες. Για αυτό και έφερα σε επαφή και σύστησα μεταξύ τους, αυτούς τους 100 απείθαρχους “ενοίκους”.. Ανάμεσά τους ο Μπόουι, ο Λένιν, η Νίνου, ο Αϊνστάιν, η Μονρόε, η Κοτοπούλη, ο Προυστ, ο Αττίλας, η Γουαινχάουζ, η Λαμπέτη, ο Βέγγος, ο Σαραμάγκου, ο Φρόιντ, ο Σιδηρόπουλος, ο Γουίλιαμς, η Γώγου, ο Πικάσο, ο Βάρναλης, ο Κομπέιν, η Βασιλειάδου, η Ντίτριχ, ο Χόκινγκ κα.
Μια παράξενη Βαβέλ, όπου περιέργως όλοι συνεννοούνται άψογα. Ακόμη και μέχρι το αναπάντεχο τέλος.
Ή αλήθεια είναι πως κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί αυτό το συγκεκριμένο τέλος!
H αλήθεια είναι πως δεν ήξερα αν όλοι αυτοί θα… συμφωνούσαν με κάτι τόσο ακραίο, αλλά το διακινδύνεψα… (γέλια !)
Τι βλέπετε όταν κοιτάζετε στον καθρέφτη;
Ένα κορίτσι που άντεξε και αντέχει. Που εκπαιδεύτηκε πολύ νωρίς στην τέχνη της επιβίωσης, αλλά και του … αντιπερισπασμού. Που όσα κατάφερε τα κατάφερε ξεκινώντας από το μηδέν και μόνο του. Που ευτυχώς έπαψε πλέον να αναρωτιέται τι θα απογίνει ο χρόνος. Που κατάφερε να μη χάσει τον εαυτό του, που προσπάθησε να διαχειριστεί το οξύ συναισθηματικό του χάος και να το φέρει σε κάποιο λογαριασμό κι αποφάσισε να μη γεράσει ποτέ και για κανένα λόγο. Να μεγαλώσει ναι (και μακάρι πολύ! ), να ωριμάσει ναι, αλλά σε καμμία περίπτωση να επιτρέψει να γεράσει η διάθεσή του και να παραιτηθεί από το όνειρο. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν ακόμη και δεν μπορεί παρά να υπάρχουν οι δυνατότητες…
Οι απογοητεύσεις και τα λάθη τι σας δίδαξαν;
Σε αντίθεση με την επιτυχία και τον έπαινο, που δεν διδάσκει ποτέ τίποτε, μόνο αποπροσανατολίζει, οι αποτυχίες και η ταπείνωση διδάσκουν τα σημαντικότερα και τα πιο ουσιαστικά. Η καταστροφή -μου έλεγε ένας μοναχός στη Μογγολία- είναι ο δρόμος για τη μεταμόρφωση. Όταν χάνεις πρόσωπα και πράγματα, έρχεται το σύμπαν και γεμίζει τα κενά με γνώση και αγάπη. Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο συναρπαστικό πράγμα από τις επανεκκινήσεις. Η φόρα που παίρνεις μετά από το μηδένισμα… Μεγάλης αξίας στιγμή!
Οι καταστροφές και οι προδοσίες που βίωσα, δε φαντάζεσαι πόσο ωφέλιμες αποδείχθηκαν για το ανοσοποιητικό μου. Καμιά φορά, σκέφτομαι το τραγούδι του Ντύλαν, που αναρωτιόταν αν ο Ιούδας είχε στο πλευρό του τον Θεό…
Ο Δημήτρης Χορν σ’ εκείνη τη θρυλική τηλεοπτική συνέντευξη, που σας είχε δώσει στα 90ς, είχε πει πως προκειμένου να ξαναγίνει τριάντα πέντε χρονών, θα πουλούσε και την ψυχή του στον διάβολο. Εσείς για ποιο θέμα θα κάνατε κάτι παρόμοιο;
Κάποιος που μπορεί να γράφει και να φτιάχνει το σύμπαν που θέλει, είναι ήδη ένας μικρός Θεός, δε χρειάζεται να συνδιαλέγεται με τον διάβολο. Όσα θέλω να ξαναζήσω, όσους θέλω να ξαναδώ, “στήνω” τον κόσμο τους και μπαίνω μέσα. Στους “Απείθαρχους” αυτό έγινε και τους ευγνωμονώ για την παρέα τους.
Η συγγραφή ενός βιβλίου ή ένα δυνατό ρεπορτάζ; Τι ασκεί μεγαλύτερη γοητεία πάνω σας;
Βιβλίο με στοιχεία ρεπορτάζ. Αυτό μ’ αρέσει πιο πολύ από όλα. Και ταιριάζει και στις Εκδόσεις Κάκτος.
Πώς καταλήξατε στο μήνυμα των τελευταίων σελίδων;
Βασανιζόμουν αν θα καταφέρει τελικά, αυτός ο παράδοξος κόσμος των ”Απείθαρχων”, να δώσει σε όλα, το τέλος -ή την αρχή ή την έμπνευση- που τους αξίζει. Αν θα έβρισκε δηλαδή το δρόμο για μια καθοριστική απόφαση, για τη Μνήμη του Κόσμου;
Μάλλον τον βρήκε.
Στους “Απείθαρχους” σπουδαίοι άνθρωποι του θεάτρου, ερμηνεύουν αποσπάσματα από κεφάλαια του βιβλίου. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα ;
Νομίζω πως όλοι ταιριάζουν με τα συγκεκριμένα αποσπάσματα. Τους το είπα και ανταποκρίθηκαν αμέσως.
Τους ευχαριστώ μ’ όλη μου την καρδιά για την τρυφερότητα και το κέφι τους, στα γυρίσματα των 12 μοναδικών βίντεο, σε σκηνοθετική επιμέλεια Θ. Βουρνά. Η Σμαράγδα Καρύδη έκανε τις συστάσεις του βιβλίου, ο Γιώργος Κιμούλης “συνυπήρξε” με τον Σαραμάγκου και τον Βέγγο στη Μακρόνησο , ο Γιάννης Στάνκογλου με τον αγαπημένο του Ντέιβιντ Μπόουι στο Λονδίνο, η Ελένη Ράντου με τον Ρολάν Μπαρτ και την Μαρίκα Νίνου στην Κοκκινιά, ο Γρηγόρης Βαλτινός με τον Αινστάιν, τον Χόκινγκ και την Γουαινχάουζ στο Κάμπντεν Τάουν, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος με τον Προυστ και την Κοτοπούλη στην Ομόνοια , η Βίκυ Σταυροπούλου με τον Ουγκώ στα Πυρηναία, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης με τον Ρόμπιν Γουίλλιαμς στο Σικάγο, ο Νίκος Κουρής με τον Πικάσο στο Παρίσι, ο Σταμάτης Φασουλής περιέγραψε ένα φαντασμαγορικό πάρτι αυτοκτονιών, ενώ η Πέγκυ Τρικαλιώτη με την Κατερίνα Διδασκάλου ερμήνευσαν κάποια προσωπικά μου θέματα που αποκαλύπτονται στο βιβλίο.
Ποια κέρδη προκύπτουν από τον εγκλεισμό των ημερών;
Θεωρώ πως από τη μια απελευθερώθηκαν πολύτιμες εσωτερικές δυνάμεις και ξανασυστηθήκαμε με τους εαυτούς μας που είχαμε παραμελήσει κι από την άλλη διαπιστώθηκε στην πράξη η γύμνια του δημόσιου συστήματος υγείας, αποκαλύπτοντας τις ευθύνες όλων όσων κυβέρνησαν μέχρι σήμερα αυτό τον τόπο.
Κάτι που αυτήν την περίοδο με θυμώνει είναι η υποκρισία της εξουσίας, που στα δίκαια αιτήματα των γιατρών και των νοσηλευτών, επιλέγει να απαντά με χειροκροτήματα και ευχαριστίες και μετά να στέλνει την ομάδα ΔΙΑΣ μέσα στα νοσοκομεία, όπως έκανε στον Ευαγγελισμό.
Αυτό που χρειαζόμαστε και απαιτούμε όλοι, σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές είναι προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών και άλλων υγειονομικών, πλήρη επίταξη ιδιωτικών κλινών, κλινικών, κρεβατιών ΜΕΘ, εξοπλισμού εργαστηρίων, του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα της περίθαλψης, ένταξή του στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας και μέσα ατομικής προστασίας για όλους τους υγειονομικούς. Αυτά τα πολύ συγκεκριμένα άμεσα κι όχι άλλους κούφιους συναισθηματικούς θεατρινισμούς ευγνωμοσύνης.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΟΙ ΑΠΕΊΘΑΡΧΟΙ” ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΟΝLINE ΑΠΟ ΕΔΩ: https://www.kaktos.gr/semina-digeni-apeitharxoi
Σχετικά Άρθρα
Google News