Την ώρα που όλα τα μέσα ενημέρωσης μιλούν για τη σπουδαία νίκη του Στέφανου Τσιτσιπά, την ώρα που Έλληνες διάσημοι και πολιτικοί τον αποθεώνουν μέσα από τα social media και που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έδωσε το παρών στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει από κοντά τον αγώνα του, ένας άλλος Έλληνας αθλητής έδινε την ψυχή του για να καταφέρει τελικά μία εξίσου σπουδαία διάκριση.
Το σαββατοκύριακο που πέρασε, ο Πάνος Τριανταφύλλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σπάθη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ξιφασκίας με αμαξίδιο, που διεξήχθη στο Άμστερνταμ, και πλέον βρίσκεται ακόμα πιο κοντά στην εξασφάλιση του «εισιτηρίου» που οδηγεί στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Σε όμιλο και αγώνες κατάταξης πέτυχε συνολικά 9 νίκες σε 10 αγώνες, με τη σπουδαιότερη εξ αυτών να την πετυχαίνει στα ημιτελικά, όπου επικράτησε 15-9 του Πολωνού «χάλκινου» Παραολυμπιονίκη στο Ρίο, Αντριάν Κάστρο.
Το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του
Μια κυριακάτικη βόλτα στις 21 Νοεμβρίου 2004 παρέα με φίλους κατέληξε να αλλάξει τη ζωή του, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν έπεσε σε χαράδρα 100 μέτρων.
«Ήμουν σχεδόν 18 ετών όταν συνέβη το τροχαίο και θυμάμαι ότι ήταν Κυριακή και έφτιαχνα το μηχανάκι μου. Ήρθε ένας φίλος με το αμάξι και μου ζήτησε να πάμε μια βόλτα προς την Πεντέλη μαζί με έναν άλλο φίλο. Το αυτοκίνητο έφυγε από τον έλεγχο του οδηγού και πέσαμε σε γκρεμό. Μόνο εγώ τραυματίστηκα στο τροχαίο, που βρισκόμουν στο πίσω κάθισμα. Την ώρα που έπεφτε το αμάξι στο γκρεμό, έχασα τις αισθήσεις μου. Εκτοξεύτηκα από το αυτοκίνητο και μόλις τις ανέκτησα πάλι, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Από εκείνη την ημέρα δεν μπορεί να κινήσει τα πόδια του, καθώς έχει κοπεί ο νωτιαίος μυελός από την 8η θωρακική μοίρα και κάτω.
«Το ατύχημα έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή όλων στην οικογένεια. Έπρεπε να βοηθήσω τους γονείς μου. Τρελάθηκαν με αυτό που συνέβη. Οπότε εγώ έπρεπε να είμαι ο πιο δυνατός σε αυτή την ιστορία. Σε νοσοκομείο δεν είχα πάει ποτέ μου. Ούτε για πυρετό. Πήγα μια και καλή. Οι γιατροί δεν μου έλεγαν τι συμβαίνει και άργησα να καταλάβω το μέγεθος της ζημιάς. Έκλαψα όταν βγήκα από την εγχείρηση και έμαθα από μια νοσοκόμα ότι δεν θα ξαναπερπατήσω. Έμεινα μόνος μου γιατί δεν άντεχα να βλέπω άλλο τη μάνα μου στεναχωρημένη. Μακάρι να μην το ζήσει αυτό καμία μάνα γιατί είναι πολύ οδυνηρό».
«Δεν αισθάνομαι πολύ τυχερός άνθρωπος, είμαι»
Το μοιραίο ατύχημα δεν στάθηκε ικανό να εμποδίσει την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του στο Μόντρεαλ το 2009 κι από τότε μετρά πολλές διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και πολλά μετάλλια.
«Δεν αισθάνομαι πολύ τυχερός άνθρωπος, είμαι. Τυχερός που ζω, που ζούμε όλοι μας, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε πεθάνει όσοι ήμασταν σε αυτό το αυτοκίνητο, τυχερός που έχω τη δυνατότητα να κάνω όλα αυτά τα ταξίδια, τυχερός που αγαπώ».
Σχετικά Άρθρα
Google News