Τον Παναγιώτη Ντάγκαλο τον γνώρισα στον Προαστιακό, ήμασταν κάποιοι από τους εκατοντάδες εργαζόμενους που χρησιμοποιούν το τρένο για τη μετακίνησή τους στις εργασίες τους στην Αθήνα. Και λόγω της κοινής μας καθημερινότητας, στην πορεία γίναμε όλοι μια παρέα.
Ο Παναγιώτης είναι ένας από τους επιζήσαντες στη φονική φωτιά στο Μάτι. Ο Παναγιώτης είναι ένας από τους συγγενείς θυμάτων της φωτιάς. Ο Παναγιώτης έχασε τη σύζυγό του. Ο γιος τους έχασε τη μαμά του. Είδε την Πόπη του απανθρακωμένη στο αυτοκίνητό τους.
Και αν τα βαριά εγκαύματα που υπέστη, έχουν κάπως επουλωθεί, η πληγή της τραγικής απώλειας δεν επουλώνεται. Ο Παναγιώτης δεν πούλησε ποτέ τα όσα φρικτά έζησε εκείνη την ημέρα στην Κόλαση του Δάντη. Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε το δράμα του, ποτέ δεν θέλησε να το εισπράξει προς όφελός του, ποτέ δεν επεδίωξε τη λύπηση.
Ακόμη και στο τρένο, αυτοί που ήμασταν πιο κοντά του, γνωρίζαμε την ιστορία του, οι άλλοι όχι. Επέλεξε τη σιωπή. Και ο Παναγιώτης είναι αυτός που ξέρει καλύτερα από όλους μας τον πόνο που βιώνουν τώρα οι οικογένειες των θυμάτων στα Τέμπη.
“Χωρίς πολιτικά χρώματα και σκοπιμότητες“
Για το λόγο αυτό, επειδή κι εκείνος είναι θύμα των εγκληματικών χειρισμών και αδιαφορίας του κράτους, ήταν από τους πρώτους που πήγαν στη σιωπηλή διαμαρτυρία που έγινε χθες Παρασκευή στην Κόρινθο. “Χωρίς πολιτικά χρώματα και σκοπιμότητες” έγραφε από νωρίς στη σελίδα του στο Facebook, καλώντας τον κόσμο να παραβρεθεί στη σιωπηλή διαμαρτυρία. Να πενθήσουμε όλοι μαζί τους νεκρούς μας και να απαιτήσουμε την αλήθεια.
Την αλήθεια που αυτή την περίοδο, ο Παναγιώτης και οι συγγενείς των υπόλοιπων 103 θυμάτων στο Μάτι αναζητούν στη δίκη που διεξάγεται. Την αλήθεια που από τις επόμενες ημέρες θα αναζητήσουν και οι συγγενείς των θυμάτων στα Τέμπη.
Τον Παναγιώτη δεν τον ενδιαφέρουν τα κόμματα και τα πολιτικά χρώματα. Τον ενδιαφέρει να αποδοθεί δικαιοσύνη να λάμψει η αλήθεια. Και αυτό το “Ποτέ ξανά” να είναι Ποτέ Ξανά και στην πράξη.
Και αν κάποιος θα έπρεπε να είναι στη χθεσινή συγκέντρωση/σιωπηλή διαμαρτυρία στην Κόρινθο, αυτός ήταν μόνο ο Παναγιώτης! Όμως, δεν σκέφτηκαν όλοι έτσι. Γιατί δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα, φαίνεται πως και οι τραγωδίες έχουν κομματικό πρόσημο που τις χωρίζει σε “καλές” και “κακές”. Και για τη χθεσινή σιωπηλή διαμαρτυρία η τραγωδία στο Μάτι ήταν ΚΑΚΗ. Δεν χωρούσε στο “πένθος” κάποιων. Μάλλον τους χαλούσε το αφήγημα.
Έτσι, όταν τον είδαν να κρατά μια μαύρη σημαία, όπου στη μία πλευρά έγραφε “Τέμπη 57” και στην άλλη “Μάτι 104” εξέφρασαν κάποιοι συγκεκριμένοι τη δυσαρέσκειά τους, ενώ ένας τον τράβηξε μακριά γιατί χθες πενθούσαν τους νεκρούς στα Τέμπη.
Δηλαδή διανοείστε τι συνέβη; Κάποιοι κομματαρχέοι – γιατί αυτό μάς έφαγε και θα συνεχίσει να μας τρώει ως χώρα – έκριναν πως ο Παναγιώτης που επέζησε από την Κόλαση και παρέλαβε το απανθρακωμένο σώμα της γυναίκας του, δεν δικαιούται να πενθεί τα παιδιά στα Τέμπη. Δικαιούνται μόνο αυτοί, οι οποίοι είχαν από δίπλα τους φωτογράφους για να τους τραβάνε την καλή την πόζα, την πένθιμη, του συντετριμμένου και της συντετριμμένης για να ανεβάσουν κατόπιν στα social media τους. Για να πάρουν likes από τον αδαή κόσμο που τους πιστεύει. Και τον Παναγιώτη, ακόμη και οι συγκεντρωμένοι συντοπίτες μας δεν ήξεραν ποιος ήταν, γιατί ποτέ δεν το επεδίωξε.
Ευτυχώς, υπήρχε αρκετός κόσμος που όταν κατάλαβε ποιος ήταν και τι έγινε, πήραν το μέρος του και θέλησαν μαζί του να ενώσουν τις φωνές τους για ΟΛΑ τα θύματα. Γιατί το πένθος του απλού κόσμου είναι αληθινό. Δεν έχει κομματικό πρόσημο. Πονάει και πενθεί για όλα τα θύματα που έφυγαν τόσο άδικα και τους δικούς τους που έμειναν πίσω.
Διαβάστε παρακάτω τι έγινε ακριβώς στη χθεσινή σιωπηλή διαμαρτυρία.
“Χωρίς πολιτικά χρώματα και σκοπιμότητες”.
Αυτό έγραψα στην προηγούμενη ανάρτησή μου για την σιωπηλή διαμαρτυρία αλλά δυστυχώς και χρώματα μπήκαν και σκοπιμότητες.
Αφίχθην στο χώρο κρατώντας μία μαύρη σημαία όπου στην μια πλευρά είχα γραμμένο το ΜΑΤΙ 104 και στο άλλο το ΤΕΜΠΗ 57. Μπροστά μου κρατούσα μια φωτογραφία της γυναίκας μου.
Συστήθηκα στους παρευρισκόμενους, ανέφερα το λόγο παρουσίας μου αλλά αμέσως μια κυρία εξέφρασε την δυσαρέσκειά της για το ΜΑΤΙ 104 λέγοντας μου πως δεν της άρεσε από την αρχή αυτό και πως η παρουσία μου εκεί εξυπηρετεί πολιτική σκοπιμότητα!!! Εξηγώντας παραπάνω απο 2 φορές το λόγο παρουσίας μου εκεί, άνθρωποι γύρω μου αντιλαμβάνονται τα λεγόμενά μου και λαμβάνουν το μέρος μου εναντίον των.
Αγανακτώ. Με όλη την δύναμη της φωνής μου φωνάζω να με ακούσουν όλοι στην πλατεία, ποιος είμαι, τι μου συνέβη, τι έχασα, τι μου έμεινε, για ποιό λόγο ήμουν και για ποιό λόγο δεν ήμουν εκεί.
Κάποιος απο τους συγκεντρωμένους με πιάνει αγκαζέ με το χέρι του και με απομακρύνει μακριά από εκεί φανερά ενοχλημένος. Φίλος μου με επαναφέρει σχεδόν με το ζόρι και επικρατεί αναστάτωση.
Ήταν φανερό πως η τραγωδία ΜΑΤΙ 2018 δεν χωρούσε σε αυτή την συγκέντρωση. Δεν εξυπηρετούσε καποιες πολιτικές σκοπιμότητες. Ήταν μόνο για τα Τέμπη.
Έμεινα εκεί για 2 ώρες μιλώντας σε όποιον μπορούσα για αυτό που έζησα, για αυτό που δεν θα ήθελα κανείς να πάθει, για το Μάτι, για τα Τέμπη, για την δίκη του Ματιου και τις συνθήκες διεξαγωγής της, για τις τραγωδίες που ζούμε και δεν πρέπει να ξαναζήσουμε, για τον εμπειρογνώμονα και τις απειλές κατά της ζωής του. Για την απουσία του κρατικού μηχανισμού στο ΜΑΤΙ αλλα και για την πλήρη παρουσία του στην Κινέτα και στο Καλαμάκι.
Κρίμα που τέτοιες τραγωδίες δεν είναι ικανές να μας ενώσουν.
Κρίμα που όλες οι τραγωδίες γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Ελληνα αδελφέ, σύνελθε και απαίτησε αλήθεια, δικαιοσύνη, αξιοκρατία.
Μην περιμένεις πότε το πρόβλημα του άλλου χτυπήσει και την δική σου πόρτα. Τότε ίσως θα΄ναι αργά για σένα.”
Διαβάστε επίσης
Ποιος είναι ο άνδρας της ΕΜΑΚ πίσω από τη συγκλονιστική φωτογραφία στα συντρίμμια του τρένου
Σχετικά Άρθρα
Google News