Ήταν 18 Σεπτεμβρίου 2013… Η μέρα εκείνη δεν θα σβηστεί ποτέ από τη μνήμη της. Η μέρα που πάγωσε ο χρόνος για την Μάγδα Φύσσα. Το μαχαίρι ενός φασίστα δολοφόνου και μία εγκληματική συμμορία αποφασίζουν να της αλλάξουν τη ζωή μία για πάντα.
Στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου η Μάγδα Φύσσα αντικρίζει αυτό που καμία μητέρα δεν θα ήθελε να ζήσει και αντιδρά όπως θα έκανε κάθε μάνα στη θέση της: βλέπει το παιδί της νεκρό, με μαχαιριές. Έχει παγώσει και προσπαθεί να το ζεστάνει, γνωρίζοντας ότι δεν θα το ξαναφέρει πίσω.
Περιγράφοντας τις ώρες πριν από την δολοφονία του Παύλου συγκλονίζει.
«Ήταν γύρω στις 5 το απόγευμα όταν τον φίλησα, τον χαιρέτησα, με την κοπέλα του τη Χρύσα, και είπαμε ότι θα πιούμε τον καφέ μας στο μπαλκόνι το επόμενο πρωί. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό. Αργά το βράδυ, ο κλήρος έπεσε στον σύζυγό μου να με ενημερώσει. Στην αρχή μού είπαν ότι είχε χτυπήσει. Δεν τους πίστεψα. Ήξερα ότι είχε συμβεί κάτι σοβαρό. Όταν άνοιξα την πόρτα, θυμάμαι ότι είπα στον Τάκη: «Μέχρι εδώ ήταν;». Αλλά είχα μια ρημάδα ελπίδα μήπως και…».
Διαβάστε επίσης: Η Μάγδα Φύσσα κατακεραυνώνει τη Χρυσή Αυγή: «Το αίμα του Παύλου θα τους πνίξει»
Από εκείνη την ημέρα, η Μάγδα Φύσσα, απόγονος του Γεώργιου Καραϊσκάκη, ήξερε ότι αφού δεν μπορούσε να φέρει πίσω τον Παύλο της, έπρεπε να πάρει τα όπλα, να παλέψει για «όλα τα παιδιά που θέλουν να ζουν εκεί έξω ελεύθερα», όπως έλεγε συχνά.
Δεν έλειψε στιγμή από το δικαστήριο
Όσον καιρό διαρκεί η δίκη της Χρυσής Αυγής, τα τελευταία πεντέμιση χρόνια, δεν έλειψε στιγμή από το δικαστήριο κοιτάζοντας κατάματα τους δολοφόνους του γιου της.
Δεν έλειψε στιγμή από την αίθουσα που άκουσε να «ξανασκοτώνουν» το παιδί της, όταν ένας χρυσαυγίτης φώναξε: «Πού είναι ο Παύλος σου τώρα;». Όμως, εκείνη παρά τον πόνο της, στάθηκε όρθια να πολεμήσει τον φασισμό και το φονικό μαχαίρι του.
«Είναι η ώρα που έφτασα στα όριά μου. Τους περισσεύει το θράσος. Έχουμε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πατέλη και ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Ανθρωπάκια θρασύδειλα. Ούτε για φτύσιμο δεν αξίζουν. Κτήνη χωρίς ίχνος μετάνοιας. Όμως, το κακό το έκαναν. Ο δε Μιχαλολιάκος δεν είπε ποτέ ούτε καν το όνομα του Παύλου», είχε αναφέρει η κυρία Φύσσα.
Διαβάστε επίσης: «Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία»: 7 χρόνια από τη δολοφονία που έβαλε το πρώτο καρφί στην παλάμη της Χρυσής Αυγής
Ακουσε κι άλλες προσβολές. Τα μέλη του μορφώματος την αποκάλεσαν “λυτή” θέλοντας να την κατηγορήσουν, επειδή πέταξε ένα μπουκάλι προς τον Ρουπακιά μέσα στο δικαστήριο.
Και έπειτα από όλα αυτά, ακούει η ίδια την εισαγγελέα να βγάζει «λάδι» όλα τα μέλη της Χρυσής Αυγής εκτός από τον Γιώργο Ρουπακιά, που έχει ομολογήσει τη δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ.
Κι όμως άντεξε. Η περηφάνεια της και το Σύμβολό της δεν την άφησαν να λυγίσει. Για τον Παύλο και όλα τα άλλα παιδιά που θέλουν να ζουν εκεί έξω ελεύθερα.
Η ώρα της ετυμηγορίας
Η μεγάλη μέρα, η 7η Οκτωβρίου ρίχνει τους τίτλους τέλους στη μακροβιότερη δίκη της ελληνικής ιστορίας.
Πεντέμιση χρόνια μετά τα χείλη της προέδρου του τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Μαρίας Λεπενιώτου θα αρχίσουν να εκφωνεί την ετυμηγορία του δικαστηρίου στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Είναι η ημέρα που θα μάθουμε αν η απόφαση του δικαστηρίου με τη φράση που έχει γίνει σύνθημα όλων των Ελλήνων: «Δεν είναι αθώοι – Οι Ναζί στη φυλακή» ή αν θα επικρατήσει η πρόταση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου που αθωώνει όλους τους κατηγορούμενους, πλην του καθ’ ομολογίαν δολοφόνου, Γιώργου Ρουπακιά.
Στην εισήγησή της υποστηρίζει πως έδρασε μόνος του και χωρίς καμία συνεννόηση με οποιονδήποτε από τη Χρυσή Αυγή.
Η Μάγδα Φύσσα -όπως όλοι οι Έλληνες- περιμένει την απόφαση, περιμένει τη δικαίωση για το αίμα του παιδιού της, ώστε να είναι το τελευταίο που χύνεται.
«Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Ίσως το δικό μου άστρο να ‘ναι κάπου εκεί στο φως.
άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός…»
Σχετικά Άρθρα
Google News