Τι είναι άραγε τα Χριστούγεννα; Είναι μία καθαρά θρησκευτική γιορτή, είναι μία περίοδος γιορτινή που παίρνεις άδεια, στολίζεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο κάνεις ψώνια και περνάς χρόνο με τους αγαπημένους σου ανθρώπους ή είναι μία ιδέα, αυτό που πολλοί ονομάζουν ως «Πνεύμα των Χριστουγέννων», δηλαδή το να βλέπεις να χαίρονται συνάνθρωποί σου που βρίσκονται σε ανάγκη, το να γεμίζει ο χώρος γύρω σου από παιδικά χαμόγελα και χαρούμενες φωνές, το να βλέπεις τα λυπημένα ματάκια να σπινθηροβολούν με ακτίδες χαράς και ελπίδας;
Επιτρέψτε μας να επιλέξουμε το τρίτο. Γιατί το ζήσαμε και γιατί για πρώτη ίσως φορά νιώσαμε να πλημμυρίζουμε από αυτό το… Πνεύμα, αυτό που μαλάκωσε ακόμη και την καρδιά του σκληρόκαρδου και τσιγκούνη Σκρουτζ στην Χριστουγεννιάτικη Ιστορία.
Προς τι αυτή η μακροσκελής εισαγωγή; Προσπαθούμε να προλογίσουμε όσο πιο καλά μπορούμε την εμπειρία που βιώσαμε τρώγοντας μαζί με τα παιδιά της «Κιβωτού του Κόσμου» στο Σπίτι Φιλοξενίας στον Κολωνό.
Εκεί, η εταιρεία Pot Pan προσέφερε ένα ζεστό γεύμα στα παιδιά που βρίσκονται υπό την προστασία της Κιβωτού. Και εμείς για λίγο γίναμε συνδαιτημόνες στο τραπέζι τους και μοιραστήκαμε μαζί τους ωραίες στιγμές.
Αφού κάναμε προσευχή, φάγαμε νοστιμότατες ψαροκροκέτες με ρύζι συνοδεία σαλάτας, καθώς όλα τα παιδιά νηστεύανε λόγω της νηστείας των Χριστουγέννων. Το σκηνικό στην τραπεζαρία της Κιβωτού παρέπεμπε λίγο σε… Βορειοευρωπαίους, καθώς τα παιδιά έτρωγαν ήσυχα, χωρίς να λερώνουν, να γκρινιάζουν ή να είναι απαιτητικά. Ήταν χωρισμένα ηλικιακά και σε παρέες και συζητούσαν ήρεμα σαν μεγάλοι άνθρωποι. Αφού τελειώσαν μερικά από τα παιδιά επωμίστηκαν τον ρόλο του τραπεζοκόμου και μάζεψαν τις άδειες συσκευασίες φαγητού και σκούπισαν το τραπέζι.
Τα παρατηρούσα ένα προς ένα και σκεφτόμουν πως για τα παιδιά αυτά τίποτα δεν ήταν μέχρι πρότινος δεδομένο. Ούτε το φαγητό ούτε καν η αγάπη. Και όμως, μέσα στους κόλπους της Κιβωτού έδειχναν όλα ήρεμα, πιο ώριμα από την ηλικία τους και πολύ φροντισμένα. Κοιτούσαν τους παιδαγωγούς τους στα μάτια και τους άκουγαν με σεβασμό. Όχι προσποιητό, αλλά ειλικρινή, γιατί αναγνώριζαν το πολύτιμο έργο τους.
Στο άκουσμα πως η εταιρεία τους είχε φέρει δώρα, ενθουσιάστηκαν. Χαρούμενα έπαιρναν δωράκια από το σάκο του Αϊ Βασίλη και τα περιεργάζονταν με ανείπωτη χαρά. Η αίθουσα είχε γεμίσει χαμόγελα, ευτυχισμένα βλέμματα και ένα χαρούμενο μεταδοτικό βουητό.
Έφυγα από την Κιβωτό του Κόσμου με ανάμεικτα συναισθήματα: με έντονη θλίψη, καθώς για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πως δεν έχουν όλα τα παιδιά εκ προοιμίου δεδομένη μία οικογένεια, ένα ζεστό σπίτι και πρόσβαση στις στοιχειώδεις παροχές, αλλά και μία απρόσμενη ψυχική ανάταση, γιατί αυτά τα τόσο ειλικρινή παιδικά χαμόγελα απέδειξαν περίτρανα πως τελικά η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο δεν παύει ποτέ να υπάρχει.
*Η «Κιβωτός του Κόσμου» είναι Εθελοντικός Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Ειδικής Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού. Δραστηριοποιείται και απευθύνεται πρώτα και κύρια στα μικρά απροστάτευτα παιδιά, τα περισσότερα από μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά και πολλά χωρίς γονείς, που βιώνουν δύσκολες συνθήκες, παραμέληση, εγκατάλειψη, χωρίς ιατρική φροντίδα με αβέβαιο μέλλον. Η Κιβωτός καλύπτει εξ ολοκλήρου και φροντίζει τα απροστάτευτα παιδιά. Σε συνεργασία με Εισαγγελίες Ανηλίκων, φορείς προστασίας και υπηρεσίες για τα δικαιώματα των παιδιών, αναλαμβάνει το μεγάλωμα των ανηλίκων στα τέσσερα μέχρι σήμερα, σπίτια φιλοξενίας. Πρόκειται για παιδιά από βρεφική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση τους, τα οποία έχουν υποστεί κακοποίηση, παραμέληση και πολύ άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Τα παιδιά ζουν σε μεγάλα σπίτια με παιδαγωγούς –φροντιστές για την καθημερινότητα τους και είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια, μη θυμίζοντας σε τίποτα την ιδρυματικού τύπου φροντίδα.
Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του
Google News