Κανονικό αλαλούμ επικρατεί με την ορθογραφία των εθνικών ονομάτων. Στα μισά έντυπα το βλέπουμε με μικρό στα άλλα μισά με κεφαλαίο και τελικά άκρη δε βγαίνει! Ή μάλλον βγαίνει, αλλά ποιος διαβάζει προσεκτικά τους κανόνες.
Τελικά είναι ο Άγγλος και ο Άγγλος ασθενής, ο άγγλος και ο άγγλος ασθενής ή ο Άγγλος και ο άγγλος ασθενής;
Και πάλι η σχολική γραμματική του Τριανταφυλλίδη, αυτή δηλαδή που διδάσκονται τα παιδιά μας, είναι σαφέστατη:
Τα κύρια ουσιαστικά γράφονται πάντα με κεφαλαίο.
Τα κύρια ονόματα (ουσιαστικά) που μας δείχνουν τη χώρα ή τον τόπο από τον οποίο κατάγεται κάποιος λέγονται εθνικά. π.χ. Έλληνας, Άγγλος, Κρητικός, Πόντιος, Αφρικανός κ.ά
Έτσι έχουμε: τα εθνικά ονόματα π.χ. Έλληνας, Άγγλος, Κερκυραίος κλπ. αλλά ελληνικός, αγγλικός
Παράλληλα, στο Ορθογραφικό λεξικό του Μπαμπινιώτη και στον Οδηγό των εκδόσεων Πατάκη η Άννα Ιορδανίδου συνιστούν στα εθνικά ονόματα να μπαίνει πάντοτε κεφαλαίο.
Για την ιστορία, αντίθετη άποψη είχε εκφράσει ο Δ. Μαρωνίτης, λέγοντας πως όταν το εθνικό ή πατριδωνυμικό όνομα έχει θέση επιθέτου, γράφεται με μικρό. Αυτήν την άποψη έχει υιοθετήσει και η μεταφραστική υπηρεσία της Κομισιόν. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που συχνά βλέπουμε την ορθογραφία ο άγγλος ασθενής.
Η άποψη αυτή, ωστόσο, δεν είναι η ορθή.
Συνεπώς, ας γράφουμε τα εθνικά ονόματα πάντα και μόνο με κεφαλαίο!
Διαβάστε εδώ και τον κανόνα του τελικού – ν-
Google News