Κατερίνα Δαμβόγλου ήταν τελικά ριζοσπαστική η Φρίντα Κάλο;

Μετά από μια εντυπωσιακή καλλιτεχνική πορεία και μία σκηνοθεσία στο Εθνικό Θέατρο (La Strada), οι Fly Theatre επιστρέφουν για 3η χρονιά και μόνο για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα και στο Θέατρο Αποθήκη, με τη συναρπαστική παράσταση «Frida ΚΙ ΑΛΛΟ», που είναι βασισμένη στη ζωή και το έργο της Μεξικανής ζωγράφου Frida Kahlo.

Η πολυμεσική παράσταση «Frida ΚΙ ΑΛΛΟ», σε κείμενο Κατερίνας Δαμβόγλου, πραγματεύεται την ιστορία της ζωγράφου, τους φυσικούς περιορισμούς της και τον πόνο που την ώθησαν να δημιουργήσει ένα σύμπαν που κυριαρχείται από κίνηση και πάθος, ενώ παράλληλα αξιοποιούνται ολοκληρωτικά και οι αρχές των Fly Theatre – προσήλωση στο χώρο, τον ρυθμό, το σώμα και το θεατρικό παιχνίδι – δημιουργώντας έτσι ένα απροσδόκητα πρωτότυπο σκηνικό θέαμα.

Eμείς μιλήσαμε με την Κατερίνα Δαμβόγλου που ενσαρκώνει τη Μεξικανή ζωγράφο παρουσιάζοντας τα βιώματα, αλλά και μια πληθώρα συναισθημάτων της εκρηκτικής και ασυμβίβαστης Frida. Ο Robin Beer δημιουργεί ζωντανά ήχο και εικόνες μέσα από προβολή live video χτίζοντας τον κόσμο γύρω της.

Με τις προβολές καθόλη τη διάρκεια της παράστασης και το ζωντανό χειροποίητο video, οι Fly Theatre «ζωγραφίζουν» στη σκηνή την προσωπικότητα της Frida Kahlo μέσα από εμβληματικές εικόνες αλλά και μέσα από τους πίνακές της.

%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%b3%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%bf%cf%830

Γενικά τι σας εμπνέει στα έργα σας;

Ο κόσμος γύρω μας. Κάθε τι που μας συμβαίνει συνδέεται με κάτι άλλο. Και πολλά μαζί δημιουργούν τάσεις, νοοτροπία, εμμονές ή αλλαγές. Κι εμείς είμαστε μέσα σε αυτές τις αλλαγές. Κομμάτι τους. Και είναι πολύ συναρπαστικό. Αλλά τις ερευνούμε σαν να τις κοιτάμε πανοραμικά ή σα να βρισκόμαστε μέσα στον κώδικα του Μάτριξ. Μπας και μαζί με τους θεατές δώσουμε μια εξήγηση για τα όσα μας συμβαίνουν. Αλλά η ζωή δεν είναι σαν τα μαθηματικά του δημοτικού. Δεν υπάρχει ποτέ μια και μοναδική εξήγηση. Κι έτσι καταλήγουμε στη συνομιλία.

Πώς «δέσατε» με τον Robin Beer;

Με μέλι και καρύδια. Δηλαδή, με τα δεσμά του γάμου. Είμαστε πολύ διαφορετικοί, ακόμα και στην εμφάνιση. Και γι’ αυτό άκρως συμπληρωματικοί. Μέλι και καρύδια.

Τι πιστεύετε πώς συνετέλεσε στην επιτυχία της παράστασης αυτή; Τι το ιδιαίτερο έχει;

Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα. Καλύτερα θα απαντούσε ένας θεατής. Εμείς, μόνο υποψίες έχουμε και εικασίες κάνουμε…Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο συνδυασμό των προηγούμενων απαντήσεων. Κοιτάμε πάντα, το θέαμα, πέρα από τη θεματική, να ενδιαφέρει το κοινό, να ακουμπά σε μια κάποια επικαιρότητα. Κι ας μη φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Εμείς, δεν το θέλουμε να γίνει έτσι. Επίσης, δουλεύουμε σκληρά και συνεχώς για αυτό που παρουσιάζουμε. Και τέλος, η διαφορετικότητα μας (εμένα και του Ρόμπιν) φέρνει συνεχώς δημιουργία και όχι συμβιβασμό, όπως θα υπέθετε κάποιος. Γιατί αποδεχόμαστε ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου. Η συνομιλία και η συνύπαρξη ετερόκλιτων στοιχείων είναι πάντοτε δημιουργική. Γενικό πιστεύω μου αυτό. Για πρόοδο και μακροημέρευση.

Ποια ήταν η Φρίντα Κάλο και τι σας γοητεύει στην προσωπικότητα και τη ζωή της;

Έπεα πτερόεντα, έπεα ιμερόεντα, ιμερόεντα πτερόεντα.

%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%b3%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%bf%cf%832

Γιατί ήταν τόσο ριζοσπαστική για την εποχή της;

Δεν ήταν. Εννοώ δεν επεδίωκε να είναι ριζοσπαστική. Ήταν ο εαυτός της. Ριζοσπαστική είναι για τη δική μας εποχή, που θέλουμε να της μοιάζουμε, να μοιάζουμε γενικά σε κάτι, σε κάποιον και αποφεύγουμε να κοιτάξουμε τι υπάρχει μέσα μας. Μα αν δεν το κοιτάξουμε πώς θα το αποδεχθούμε; Πώς θα μάθουμε να αγαπάμε εαυτόν; Και μαζί με τον εαυτό μας και τους άλλους; Εκείνη δεν έμοιασε σε κανένα. Και ούτε το θέλησε. Ελεύθερα και ακομπλεξάριστα ζωγράφιζε το μέσα της και με την ίδια ευκολία δήλωνε επανάσταση, μαγείρευε για το σύζυγο της και τους φίλους της, τόνιζε τα ήδη σμιχτά φρύδια της και το μουστάκι της, στόλιζε με λουλούδια το σπίτι, τακτοποιούσε, πονούσε, διακοσμούσε το ψεύτικο πόδι της, έπαιζε κουκλοθέατρο στο νοσοκομείο τις ατέλειωτες μέρες ακινησίας της, ονειρευόταν ταξίδια και πετούσε τους κορσέδες. Κι ας πονούσε. Εσείς τι γνωρίζετε για το πόνο της; Το πόσο υπέφερε; Όχι πολλά φαντάζομαι. Για αυτό είναι ριζοσπαστική για το τώρα, το σήμερα. Γιατί δεν στάθηκε στον πόνο και στο μεμψιμοιρείν.

Η σχέση της με τον Ντιέγκο Ριβιέρα πόσο την καθόρισε;

Απόλυτα. Ακόμα και πριν τον γνωρίσει τον θαύμαζε. Ήταν άλλωστε η μεγαλύτερη προσωπικότητα της χώρας της (Γενικός γραμματέας της κομμουνιστικής κυβέρνησης και με τοιχογραφίες του να κοσμούν όλη την πόλη του Μεξικό) και ο διασημότερος καλλιτέχνης της εποχής του. Η Πρεπαρατόρια, το πειραματικό σχολείο στο οποίο σπούδαζε η Φρίντα, ήταν δικό του όραμα. Στόχος ήταν να γαλουχηθεί μια νέα ιδεαλιστική γενιά που θα αγαπά το γηγενές στοιχείο δημιουργώντας νέες συνθήκες ζωής με το συνδυασμό καλλιτεχνικής και πολιτικής σκέψης. Μιλούμε για το μετά-αποικιακό, μετεπαναστατικό Μεξικό. Φανταστείτε, λοιπόν, όταν, αυτός ο άνθρωπος έγινε κομμάτι της, πόσο διογκώθηκε η επιρροή του πάνω της. Έως και στη σεξουαλική ελευθερία, το σεξουαλικό πειραματισμό, την γαλούχησε. Σε εκείνον έδειξε τους πρώτους πίνακες της (ώστε να δει αν μπορεί να φέρει χρήματα στο χρεωμένο σπιτικό της οικογένειας Κάλο), και εκείνος συνέχιζε να την ωθεί προς τη ζωγραφική. Εκείνος τη έμαθε να κοιτά και το αρχαίο ιστορικό παρελθόν της χώρας τους. Εκείνος την έμαθε το χρώμα και τα λουλούδια στο ρουχισμό της, κι εκείνη δεν τον ξεπέρασε. Γενικά, πέρα από τις δυσκολίες στην προσωπική τους σχέση, μιλώ και για απιστίες και για οικονομικές δυσκολίες, ποτέ δε σταμάτησε να εκτιμά ο ένας το ταλέντο του άλλου. Και κατά πολύ, όπως γράφει η ίδια η Φρίντα για το Ντιέγκο, εκείνος περιέσωσε τον πολιτισμό της χώρας τους ρίχνοντας όλο το χρήμα σε ανασκαφές και αγορές. Είναι ο σωτήρας ενός ολόκληρου πολιτισμού. Και εξάλλου, προσθέτει η Φρίντα πιο φιλοσοφημένα, δεν μπορώ να αγαπώ κάποιον για κάτι που δεν είναι.

Πώς την προσεγγίσατε εσείς; Μιλήστε μας για το σύμπαν της παράστασης…

Είναι μια παράσταση γεμάτη χρώμα πάνω σε λευκό καμβά. Κι η Φρίντα λευκός καμβάς είναι. Ανάλογα με τη διάθεση -και τις ατασθαλίες- του κοινού κινείται πιο σοβαρά, πιο αποστασιοποιημένα, με περισσότερη ή λιγότερη ειρωνεία ή με αστεϊσμό και σαρκασμό. Σας το είπα και πριν, μας ενδιαφέρει η συνομιλία. Άρα, τέταρτος τοίχος δεν υπάρχει. Ο χαρακτήρας της έχει ως βάση την εξής ερώτηση: «Αν καλούσαμε το φάντασμα της Φρίντα, πως θα αντιμετώπιζε το κοινό του σήμερα;». Η Φρίντα ήταν σπασμένη σε χίλια κομμάτια. Τα σημεία που όρισαν τη ζωή της είχαν να κάνουν με πόνο• σωματικό και ψυχικό. Επέλεξε αυτό να είναι προτέρημα και δύναμη της. Δεν γνωρίζουμε μια περσόνα αδύναμη. Κι εμείς θέλουμε στο σήμερα, που αγαπάμε να ξεσκαλίζουμε τις αδυναμίες των άλλων για να νιώθουμε εμείς δυνατοί, να παίξουμε με αυτή τη δύναμη. Οι αδυναμίες, τα πάθη, τα εμπόδια κι ο πόνος θα είναι όλα εκεί, επί σκηνής. Αλλά όπως ήθελε κι η ίδια: όχι με λόγια αλλά σαν εικόνα που τη περιβάλλει. Με ζωντανή προβολή, λοιπόν, τα σημεία που την όρισαν εμφανίζονται διά χειρών Ρόμπιν Μπιρ (κυριολεκτώ) να την «κινούν». Δεν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω; Δεν έχετε παρά να περάσετε από το θέατρο Αποθήκη για να σας λυθεί η απορία,.

Πώς υποδέχθηκαν την παράσταση στο εξωτερικό; Διαβάζω πως στο Παρίσι την παίξατε στη γαλλική γλώσσα… Πόσο διαφέρει το ξένο από το ελληνικό κοινό;

Ως Κατερίνα και Ρόμπιν έχουμε βρεθεί πολλές φορές με δουλειές στο εξωτερικό – δικές μας και άλλων- μεγάλες και μικρές παραγωγές. Ως Fly Theatre, η Φρίντα ήταν η πρώτη επαφή. Άρα το κοινό, που δεν γνώριζε προηγούμενη δουλειά μας, έκρινε το προϊόν και όχι την πορεία της ομάδας δεν είχε μέτρο σύγκρισης. Το επίσης ευχάριστο είναι πως δεν υπήρχε και μέτρο σύγκρισης με άλλες ελληνικές παραστάσεις, κάτι που συναντώ συχνά σε συζητήσεις εδώ. Τη σύγκριση με το «οτιδήποτε» του εντός κι εκτός Ελλάδος. Αυτό, ως προσωπική παρατήρηση, το βρήκα ανακουφιστικό. Κατά τα άλλα, διαφέρει, επίσης, και το κοινό της Αθήνας από αυτό της Λευκωσίας, των Σερρών, των Χανίων. Όπως επίσης, το κοινό της Δευτέρας από αυτό της Κυριακής, από αυτό της Πρωτοχρονιάς, από αυτό του Μαΐου. Κοινωνιολογική μελέτη κάνουμε με αυτή την ερώτηση. Αυτό που ήταν και δύσκολο και όμορφο ήταν να μιλώ σε άλλη γλώσσα. Για ένα μήνα. Αισθάνομαι πως ανέπτυξα νέες εγκεφαλικές συνάψεις εκείνο το τρίμηνο προετοιμασίας και παραστάσεων. Άλλαξε και η Φρίντα για να συνδεθεί με τη γαλλική κουλτούρα. Όχι πολύ, τόσο όσο για να συνδεθεί μαζί τους, να τους κατακτήσει ώστε να την μάθουν κι εκείνοι, κι εγώ, για να μπορεί να απελευθερωθεί και να μην είναι δέσμια του κειμένου.

Όνειρό σας καλλιτεχνικό;

Είμαι σε ένα καφέ. Κοιτώ ένα φωτιστικό που μοιάζει με πανσέληνο. Έχει πάνω του μια ανεμόσκαλα με ένα παιδί να σκαρφαλώνει κρατώντας ένα σακί λουλούδια. Πολλά είναι τα όνειρα. Αλλά αυτή είναι η εικόνα που έχω στο κεφάλι μου καθώς προσπαθώ να σας απαντήσω. Ρευστή, κάπως ονειρική, αρκετά γενική και με πολλές ερμηνείες. Μιλά για ουτοπίες; Για κατάκτηση μοναδικών καινούριων κορυφογραμμών; Σίγουρα θέλω συνεργασίες, σταθερές σχέσεις και να μαθαίνω. Να μαθαίνω συνεχώς από αυτή τη δουλειά. Και να συνεχίζω να Νιώθω με «ν» κεφάλαιο. Και να νιώθω με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Ακόμα και τον πόνο.

Σε δέκα χρόνια φαντάζεστε πως η Fly Theatre θα….

…ταξιδεύουν σε δεκάδες σημεία του κόσμου, θα είναι δέκα φορές πιο γεμάτοι, δέκα χρόνια πιο μεγάλοι, με δεκάδες χιλιάδες θεατές (δεν μας λείπει η ματαιοδοξία μου φαίνεται) με δέκα βαλίτσες… και δέκα κιλά πιο αδύνατη εγώ, δέκα κιλά πιο παχύς ο Ρόμπιν (του χρειάζεται). Στον ελεύθερο χρόνο μας θα ζούμε στην εξοχή δίπλα στη θάλασσα καλλιεργώντας τη γη με δέκα σκυλιά, δέκα γατιά και δέκα παιδιά. Στον ελεύθερο χρόνο του ελεύθερου χρόνου μας θα φτιάχνουμε νέες παραστάσεις.

Μελλοντικά σχέδια;

Δε ξέρω αν φάνηκε από τις προηγούμενες απαντήσεις, αλλά η παραγωγός μας δε μας επιτρέπει να ομολογούμε τα μελλοντικά μας σχέδια. Έχουν σίγουρα σώμα, προβολή, κουκλοπαικτική, νέες συνεργασίες, εναλλακτικές, μουσική, ταξίδια στο εξωτερικό, ενδοσκόπηση και Φρίντα…ΚΙ ΑΛΛΟ. Para Siempre?

Κάθε ΤΡΙΤΗ η παράσταση παρουσιάζεται με υπέρτιτλους στα Αγγλικά

Info:

Θέατρο Αποθήκη- κάθε Δευτέρα και Τρίτη

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Σχετικά Άρθρα
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
%ce%bf%ce%b9-cinema-paradiso-project-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-h-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ac%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf0
Οι Cinema Paradiso Project στο Infowoman: «H μουσική να προάγει την ομορφιά είτε μέσα από την ελληνική ή τη διεθνή σκηνή»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του