Θάλεια Ματίκα: «Η σχέση μου με τον Τάσο επηρεάστηκε μόνο θετικά με τον ερχομό των παιδιών»

Η συναισθηματική κωμωδία “BEGINNING” του Ντέιβιντ Έλντριτζ, αφού σάρωσε στο θεατρικό βρετανικό box-office, παρουσιάζεται στο θέατρο 104 με πρωταγωνιστές τη Θάλεια Ματίκα και τον Γιάννη Δρακόπουλο. Tο έργο έκανε πρεμιέρα στο Εθνικό θέατρο της Αγγλίας το 2017 και μετά τα απανωτά sold-out μεταφέρθηκε στο West End του Λονδίνου, όπου η πορεία του συνέχισε να είναι θριαμβευτική.

Αυτή είναι η δεύτερη φορά που ο Τάσος Ιορδανίδης σκηνοθετεί τη σύζυγό του Θάλεια Ματίκα. Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στο Infowoman.gr για τη συνεργασία τους, για την όμορφη οικογένεια που έχουν δημιουργήσει, την άνθηση που βιώνει το ελληνικό θέατρο, αλλά και τη συνειδητή αποχή της από την τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια.

Πες μας δυο λόγια για την παράσταση “BEGINNING” στην οποία πρωταγωνιστείς.

«Είναι μια πάρα πολύ σύγχρονη ρομαντική κομεντί που θίγει το ζήτημα της γενιάς των 40 που έχουν κάνει έναν κύκλο ζωής επαγγελματικό και συναισθηματικό, αλλά βιώνουν μια μοναξιά και θέλουν να αποκατασταθούν. Ειδικά η γυναίκα που υποδύομαι, η Λόρα, είναι μια 38χρονη πολύ πετυχημένη καριερίστα, της οποίας έχει πλέον χτυπήσει το βιολογικό ρολόι και ψάχνει έναν σύντροφο ζωής και πατέρα των μελλοντικών παιδιών της. Παραμονή πρωτοχρονιάς γνωρίζεται σε ένα πάρτι με τον Ντάνι, ο οποίος είναι φίλος ενός φίλου της, και προσπαθούν αυτοί οι δύο άνθρωποι να συνευρεθούν, με όλα τα συμπλέγματα που κουβαλάνε οι άνθρωποι του δυτικού πολιτισμού στα 40 τους.

Είναι μια πάρα πολύ απλή και καθημερινή ιστορία. Η μαεστρία του σκηνοθέτη έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο αναγνωρίσιμοι, που τους συναντάς καθημερινά δίπλα σου. Είναι πολύ οικεία τα πρόσωπα και γι’ αυτό πιστεύω έκανε τόση επιτυχία και στην Ελλάδα και στην Αγγλία».

Έχεις κοινά στοιχεία με τον ρόλο που υποδύεσαι;

«Επειδή εγώ έχω ολοκληρώσει την οικογένειά μου, δεν βρίσκομαι στη φάση που είναι η Λόρα. Δεν βρίσκομαι δηλαδή σε αυτή την αναζήτηση, αλλά έχω πάρα πολλές φίλες, υπέροχες γυναίκες που βιώνουν ακριβώς την κατάσταση της Λόρα, οπότε είναι μια πάρα πολύ οικεία φυσιογνωμία σε εμένα.

Εγώ στα 30 που γνώρισα τον Τάσο, επειδή μπήκα και σε καινούργια δεκαετία, είχα μπει στη διαδικασία ότι πρέπει πλέον να βάλω προτεραιότητες και να βρω τον μελλοντικό μου σύζυγο και πατέρα των παιδιών μου. Νομίζω ότι οι γυναίκες μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία πιο εύκολα από τους άντρες, γιατί εκείνοι είναι πιο αναβλητικοί στις μέρες μας».

Πώς είναι η συνεργασία με τον σύζυγό σου;

«Καταρχήν θέλω να πω ότι και τις δύο φορές που με σκηνοθέτησε ο Τάσος, και στο «Δύο γυναίκες χορεύουν» με τη Χρυσούλα Διαβάτη και τώρα με τον Γιάννη Δρακόπουλο, ευτυχήσαμε γιατί πήγαν πάρα πολύ καλά οι παραστάσεις, τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε εισπρακτικό επίπεδο. Ο Τάσος είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο συμπορευόμαστε καλλιτεχνικά πάρα πολλά χρόνια, τα θέλω μας είναι κοινά, οι στόχοι δηλαδή όσον αφορά την θεατρική πράξη, οπότε μόνο καλά λόγια έχω να πω. Τον πιστεύω απόλυτα καλλιτεχνικά και τον εμπιστεύομαι, ξέρω ότι η αισθητική του συνάδει με την δική μου».

Μίλησε μας για το κομμάτι της παραγωγής που έχετε αναλάβει μαζί με τον σύζυγό σου.

«Κυρίως ο Τάσος ασχολείται με αυτό το κομμάτι. Εγώ έχω βοηθητικό ρόλο γιατί δεν διαθέτω την τόλμη του Τάσου, όσον αφορά την παραγωγική διαδικασία. Με αγχώνει πάρα πολύ όλο αυτό. Δεν το πιστεύω ότι βιώνω καθημερινά αυτή την κατάσταση! Την πρώτη μέρα που τον γνώρισα, πριν βρεθούμε συντροφικά μαζί, του έλεγα ότι είναι τρελός που το κάνει αυτό. Τώρα με τα χρόνια έχω συνηθίσει αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία. Δεν είναι μια απλή ιστορία, γιατί ο Τάσος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Νομίζω ότι θέλει να έχει τον έλεγχο της δουλειάς του στα χέρια του».

Στο σπίτι σας συζητάτε για την δουλειά σας;

«Για τους καλλιτέχνες δεν υπάρχει δουλειά και σπίτι. Δεν διαχωρίζονται αυτά τα πράγματα. Η τέχνη δεν είναι δουλειά. Είναι τρόπος ζωής, είναι μικρόβιο, είναι σαράκι μεγάλο. Οπότε δεν νομίζω να γνωρίσεις καλλιτέχνες που θα σου πουν ότι με το που μπαίνουν στο σπίτι ξεχνούν την ιδιότητά τους και είναι άλλοι άνθρωποι. Δεν γίνεται αυτό».

Ο κόσμος έχει επιστρέψει στο θέατρο;

«Υπάρχει τρομερή άνθηση στο ελληνικό θέατρο. Έχει δημιουργηθεί ένα τρομερά δυνατό θεατρόφιλο κοινό, το οποίο επιλέγει πλέον τις παραστάσεις που θέλει να δει. Υπάρχουν νέες φωνές σκηνοθετών στην Αθήνα αυτή τη στιγμή πάρα πολύ σημαντικές. Βγαίνουν καινούργοι ηθοποιοί τρομερά δημιουργικοί και με γνώση του αντικειμένου. Είμαι γενικά πολύ αισιόδοξη για το ελληνικό θέατρο, βλέπω πράγματα που πριν από 10 χρόνια δεν τα έβλεπα».

Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να υποδυθείς στο μέλλον;

«Αυτό το έχω πει κι άλλες φορές. Εμένα δεν με ενδιαφέρουν τόσο οι ρόλοι, γιατί το να ενσαρκώσεις έναν ρόλο σε μια παράσταση που δεν σε εκφράζει καλλιτεχνικά, είναι ό,τι πιο βασανιστικό. Οπότε το σημαντικό πράγμα στη θεατρική πράξη, επειδή είναι ομαδικό σπορ, είναι οι συνεργασίες και η ομάδα. Θέλω να πω ότι θέλω να ανήκω σε δουλειές που είμαι περήφανη γι’ αυτές, να μην ντρέπομαι να βγω στη σκηνή. Και αυτό έχει να κάνει με τους συμπαίκτες σου, με τους παραγωγούς σου, με τον σκηνοθέτη σου, με την καλλιτεχνική ομάδα. Τι να τον κάνω τον μεγάλο ρόλο αν η παράσταση είναι για κλάματα;

Φέτος έχω την τύχη να συνεργάζομαι με τον κύριο Γιάννη Δρακόπουλο, δεν τον γνώριζα προσωπικά, ο οποίος είναι ένας υπέροχος καλλιτέχνης. Χαίρομαι πάρα πολύ που βρισκόμαστε μαζί επί σκηνής, δεν θα μπορούσα να φανταστώ να ερμηνεύει κάποιος άλλος ηθοποιός τον Ντάνι. Αυτό για μένα είναι μεγάλο κέρδος».

Η παράσταση έχει τίτλο “BEGINNING”. Ποιο είναι το δικό σου νέο ξεκίνημα για τη νέα χρονιά;

«Επειδή η προηγούμενη χρονιά ήταν αρκετά ζόρικη για εμάς, συνέβησαν διάφορα γεγονότα δύσκολα τα οποία προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε, θα ήθελα η νέα χρονιά να μας φέρει ηρεμία».

Η αποχή σου από την τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια ήταν συνειδητή;

«Ήταν απόλυτα συνειδητή. Έκανα δύο παιδιά, οπότε το να συνδυάσω ξαφνικά οικογένεια, μικρά παιδιά, θέατρο και τηλεόραση ήταν αδύνατο. Ουσιαστικά τώρα βγήκα ξανά στην παραγωγική διαδικασία και στο να λείπω πολλές μέρες από το σπίτι μου. Η τηλεόραση μου λείπει υπό όρους, δηλαδή αν είχα μία τηλεοπτική πρόταση, όπου οι συνθήκες θα ήταν κατάλληλες και θα μου άρεσε πραγματικά αυτό που θα υποδυθώ, τότε με χαρά θα έκανα τηλεόραση, αλλιώς δεν θα έμπαινα στη διαδικασία».

Βρίσκετε χρόνο με τον Τάσο να είστε και ζευγάρι εκτός από γονείς;

«Ο Τάσος είναι ο σύντροφος της ζωής μου και σκοπεύω να μείνω με αυτόν. Τα παιδιά μου όμως σκοπεύω να τα παραδώσω στην κοινωνία. Αλοίμονο αν είναι κολλημένα πάνω μου σε όλη τη ζωή τους! Θέλω να γίνουν πολίτες του κόσμου και να έχουν τη δική τους ύπαρξη και ζωή. Η σχέση μας με τον Τάσο είναι πάρα πολύ δυνατή και με τον ερχομό των παιδιών μόνο θετικά έχει επηρεαστεί.

Από εκεί και πέρα έχω πάρα πολλή βοήθεια, την χρησιμοποιώ όλη, δεν είμαι από τις μαμάδες που λένε ότι τα κάνουν όλα μόνες τους, ούτε θέλω να κερδίσω τον τίτλο της σούπερ ηρωίδας. Πιστεύω ότι γενικότερα το καλύτερο που έχει να κάνει μια μαμά είναι η ίδια να είναι καλά ψυχολογικά και ξεκούραστη, γιατί τελικά αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία όσον αφορά τα παιδιά. Επειδή η μητέρα καλώς ή κακώς είναι το κέντρο του σπιτιού, είναι το σημείο αναφοράς ειδικά στις τρυφερές ηλικίες των παιδιών, νομίζω ότι μια υγιής ψυχικά μητέρα είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά και ας μην τα κάνει όλα τέλεια».

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “BEGINNING”