Παυλίνα Χαρέλα, ποια είναι η δική σου Ρόζα;

Η παράσταση “Ρόζα Εσκενάζυ, η βασίλισσα του Ρεμπέτικου” του Παναγιώτη Μέντη σε σκηνοθεσία Αντώνη Λουδάρου “μετακομίζει” στην Αθήνα, στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη.

Η Παυλίνα Χαρέλα θα ανέβει στη σκηνή για τρίτη χρονιά ως Ρόζα Εσκενάζυ και η Αποστολία Γκούτη (τραγούδι επί σκηνής) και οι μουσικοί της (Μιχάλης Καταχανάς-βιολί, Δημήτρης Μικέλης-ούτι, κιθάρα) θα μας ταξιδέψουν στην Belle Epoque από τις 16 Οκτωβρίου.

Η παράσταση ανέβηκε στο Θέατρο Σοφούλη Θεσσαλονίκης, το 2023, έχοντας λάβει επιχορήγηση από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Το 2024 συνεχίστηκαν οι παραστάσεις στο θέατρο Σοφούλη και ακολουθεί η συνεργασία με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και το Κέντρο Πολιτισμού. Τον Ιούνιος του 2024 η Παυλίνα Χαρέλα βραβεύτηκε με το τιμητικό βραβείο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για τη Ρόζα Εσκενάζυ για την προσφορά της στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των Βραβείων Θεσσαλονίκης 2024.

Η Παυλίνα Χαρέλα μιλά στο Infowoman.gr για τον ρόλο της μεγάλης κυρίας του Ρεμπέτικου, αλλά και τι την γοητεύει σε εκείνη.

Παυλίνα, ποια είναι η δική σου Ρόζα;

Η Ρόζα για μένα είναι μια γυναίκα που μάχεται ακατάπαυστα. Ό,τι κι αν συμβεί τραβάει μπρος και προχωράει. Αυτό νομίζω είναι το κοινό μας στοιχείο. Χωρίς να χάνει την ανθρωπιά της, δεν σταματά από κάθε μετερίζι να νοιάζεται τον αδύναμο. Είναι μια γυναίκα που έδωσε αγώνα για τα θέλω της σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν είχαν ούτε δικαίωμα ψήφου. Που έθετε τους δικούς της κανόνες στο παιχνίδι και δεν άφηνε να την καταπιεί η ζωή. Ο δυναμισμός της από τη μία και από την άλλη αυτή η ακατανίκητη θηλυκότητα είναι τα χαρακτηριστικά της. 

Ποια στοιχεία της ζωής της σ’ έχουν γοητεύσει;

Η Ρόζα κρατάει μόνο όσα χρειάζεται για να μείνει όρθια και συνεχίζει. Είναι ένα ένστικτο της επιβίωσης που είχαν οι άνθρωποι του προηγούμενου αιώνα πολύ έντονο, ίσως γιατί έζησαν δύσκολους καιρούς, με πολέμους, πείνα, διωγμούς. Η Ρόζα ξεριζώνεται μια φορά από την Πόλη και ξανανθίζει στη Θεσσαλονίκη. Η οικογένειά της ξεριζώνεται και πάλι και αυτή φυτρώνει τα λουλούδια της σε όλη την πλάση! Δεν είναι αυτό μαγικό; Μου θυμίζει εκείνο τον γνωστό στίχο του Χριστιανόπουλου: «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος». Από την άλλη ήταν μια γυναίκα παθιασμένη, που δεν συμβιβαζόταν με χλιαρά, μέτρια πράγματα. Κι αυτό μου έδωσε κι εμένα ένα μάθημα ζωής. 

Η Ρόζα ήταν μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της. Θα την χαρακτήριζες φεμινίστρια;

Η Ρόζα είχε σίγουρα φεμινιστικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν πάλευε μόνο ως γυναίκα ή ως ο κάθε καταπιεσμένος άνθρωπος. Η Ρόζα δεν ανεχόταν την αδικία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.  Και αυτό έχει μια οικουμενικότητα. Διεκδίκησε για τον εαυτό της μια θέση έξω από τα στεγανά της εποχής, έζησε τον έρωτα όπως εκείνη ήθελε και δεν αρκέστηκε ποτέ σε «δεύτερο ρόλο» όπως πολλές γυναίκες της εποχής. Αυτό την δεν καθιστά ένα φεμινιστικό πρότυπο;

Στη Θεσσαλονίκη η παράσταση έσκισε; Γιατί πιστεύεις την αγάπησε τόσο το κοινό;

Είναι πολλά τα στοιχεία που κατέστησαν αγαπητή την παράσταση στο κοινό της Θεσσαλονίκης, έχω λάβει πολλά και διαφορετικά σχόλια και αυτό είναι μια επιτυχία του Αντώνη Λουδάρου, νομίζω, που σκηνοθέτησε μια παράσταση που δίνει στον κάθε θεατή κάτι διαφορετικό, ανάλογα με αυτό που χρειάζεται, που θέλει. Σίγουρα το κείμενο του Παναγιώτη Μέντη συμπυκνώνει την πολυτάραχη ζωή μιας αξιοσημείωτης προσωπικότητας όπως η Ρόζα. Αλλά ο τρόπος που ζωντανεύει στη σκηνή, από τη μια με τα τραγούδια, τα σκέρτσα και τα νάζια της και από την άλλη με την προσωπική της ιστορία, χωρίς όμως να γίνεται «μελό» και να εκβιάζει συγκίνηση είναι η μαγκιά της Ρόζας. Η Αλήθεια της. Και αυτό το στοιχείο είναι που εκτίμησε το κοινό. Έχουμε πήξει σε εκβιασμένα και υπερβολικά συναισθήματα, ψεύτικα και ο κόσμος δεν τα εκτιμά…Θέλει αλήθεια!

Είναι η πρώτη φορά που ”κατεβαίνεις ”θεατρικά στην Αθήνα;

Ουσιαστικά ναι, είχα κάνει κάποια γρήγορα περάσματα σε περιοδεία αλλά και σε παραγωγές, πίσω από τις κουίντες αλλά ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που εκτίθεμαι έτσι στο αθηναϊκό κοινό. Γνωρίζω ότι είναι ένα κοινό εκπαιδευμένο και ανοιχτό και πιστεύω πως θα αγκαλιάσει τη Ρόζα!