Λεπορέλλα: «Μπαίνοντας» στα άδυτα του ψυχισμού των ανθρώπων που δεν αγαπηθηκαν

Με τη νέα όπερα Λεπορέλλα του Γιώργου Κουρουπού, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες, ξεκινά το 2020 για την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Το λιμπρέτο, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του μεγάλου Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ, υπογράφει η διακεκριμένη ποιήτρια και λογοτέχνης Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Σκηνοθετημένη σαν υποβλητικό δραματικό θρίλερ, μέσα σε ένα αφαιρετικό σκηνικό που παραμένει πιστό στο πνεύμα της νουβέλας, η Λεπορέλλα είναι ένα ψυχογράφημα που εξερευνά τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, αλλά και μια μοναδικά δυνατή και συγκινητική ιστορία για για τους ανθρώπους που δεν αγαπήθηκαν.

Στη Βιέννη στα τέλη του 19ου αιώνα, στο αρχοντικό ενός βαρόνου, μια φιλάργυρη, γεροντοκόρη υπηρέτρια ζει τον ανεκπλήρωτο έρωτα για το αφεντικό της, εξυπηρετώντας τις ανήθικες επιθυμίες του και κρυφακούγοντας πίσω απ’ τον τοίχο. Οι συνέπειες των πράξεών της όμως θα είναι καταστροφικές.

Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου, ενώ τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή του Πάρι Μέξη, ενός πολυδιάστατου δημιουργού με διεθνή παρουσία στην όπερα και ιδιαίτερη αισθητική ματιά.

Τον ρόλο της Λεπορέλλας θα ερμηνεύσουν δύο διακεκριμένες Ελληνίδες μεσόφωνοι, η Ειρήνη Καράγιαννη (11, 17, 25/1) και η Άρτεμις Μπόγρη (12, 18, 26/1).

Εμείς μιλήσαμε μαζί τους στην προσπάθειά μας να μάθουμε όλα όσα θα δούμε στην παράσταση αυτή…

Τι σας γοητεύει στην Λεπορέλα; 

Ειρήνη Καράγιαννη: Η μαγεία καταρχάς που αποτελεί η συμμετοχή μου στο στήσιμο ενός έργου, που είναι μια πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Η δημιουργική αυτή διαδρομή που, μέσα από το λιμπρέτο και τη μουσική, χτίζεται ένας ολόκληρος κόσμος, ζωντανεύουν τα πρόσωπα από μια ομάδα καλλιτεχνών που καλούνται να ανακαλύψουν και να πλάσουν τους ήρωες για πρώτη φορά. Έχοντας υπάρξει σε επικοινωνία με τον συνθέτη -που μας συνδέουν πολλά χρόνια δημιουργικής συνεργασίας κι ενώ ακόμη ήταν σε αναζήτηση για το θέμα της όπερας – διάβασα καθ’ υπόδειξη του το έργο του Στέφαν Τσβάιχ. Έτσι μπήκε η Λεπορέλλα στη φαντασία μου και με περιέργεια και ανυπομονησία μπορώ να πω περίμενα να πάρω την παρτιτούρα στα χέρια μου. 

Άρτεμις Μπόγρη: Η Λεπορέλλα είναι μια γυναίκα που σε πολύ σύντομο χρόνο, όλη της η ζωή αλλάζει αστραπιαία, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τα καταπιεσμένα ένστικτά της και με τις συναισθηματικές της ανεπάρκειες. Κατά τη διάρκεια των προβών, την αγάπησα πολύ και προσπάθησα ν’ ανακαλέσω τις δικές μου ψυχικές δυσκολίες, για να έρθω όσο το δυνατόν πιο κοντά της.

Ποια είναι η Λεπορέλα; Πόσο απαιτητικός είναι ο ρόλος αυτός; Σας δυσκόλεψε και πού; 

Άρτεμις Μπόγρη: Η Λεπορέλλα είναι υπηρέτρια και εργάζεται στο σπίτι ενός Βαρόνου και μιας Βαρόνης στη Βιέννη. Η μόνη της έγνοια είναι η δουλειά, γιατί το μόνο που θέλει είναι ν’ αποκτήσει ένα καλό κομπόδεμα για τα γηρατειά της. Η  περσόνα της θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μάλλον «αόρατη» και άγνωστη, ακόμη και στην ίδια. Όλα αλλάζουν όταν έρχεται για πρώτη φορά σε προσωπική επαφή με το Βαρόνο. Ένα απλό ανθρώπινο ενδιαφέρον εκ μέρους του ξυπνάει γι’ αρχή και ύστερα πυροδοτεί το συναισθηματικό της κόσμο με τραγικές συνέπειες για όλους.

Είναι ένας πολύ απαιτητικός ρόλος, τόσο τραγουδιστικά όσο και υποκριτικά. Πέρα από την τεχνική δυσκολία της παρτιτούρας, η οποία απαιτεί το φωνητικό όργανο σε πλήρη εκφραστική και φωνητική εγρήγορση, οι αλλαγές του συναισθηματικού της κόσμου σε τόσο πυκνό χρόνο μουσικό και σκηνικό, είναι κάτι που απαιτεί πολύ ουσιαστικό χρόνο προετοιμασίας. 

Ειρήνη Καράγιαννη: Η Λεπορέλλα είναι ένα πλάσμα τραγικό. Ζει σε μια μοναξιά, σε έναν δικό της ρυθμό αδιάφορο προς τον έξω κόσμο μέχρι που συντελείται απρόβλεπτα θα έλεγε κανείς μέσα της, μιας μορφής συναισθηματική-σεξουαλική αφύπνιση. Χάνει τον έλεγχο της σκέψης της και οδηγείται στο έγκλημα χωρίς να έχει την πλήρη συναίσθηση των πράξεων της.

Είναι πολύ λεπτή η ισορροπία σκέψεων και συναισθημάτων και όχι πάντα ξεκάθαρο το πως αυτά μπορούν να εξωτερικευθούν ώστε να συντελεστεί μια θεατρική διαδρομή που να πιστοποιεί πραγματικά τη δραματική και δραματουργική πορεία και κατάληξη του ρόλου μέσα στο έργο. 

Σκιαγραφήστε μας το πώς διαπλέκονται οι ρόλοι στην παράσταση αυτή… 

Ειρήνη Καράγιαννη: Για μένα όλοι οι ρόλοι του είναι ανερμάτιστες, ανυπεράσπιστες ψυχές. Έρχονται ο καθένας για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό τρόπο αντιμέτωποι με τις αδυναμίες τους, καταδικασμένοι να σιωπούν να υπομένουν. Μέχρι που η πράξη του «ενός», ξεφεύγει από τα όρια, γίνεται έγκλημα, ανισορροπεί η απίστευτα λεπτή ισορροπία και έρχεται το τέλος. 

Άρτεμις Μπόγρη: Η Λεπορέλλα ποτέ στη ζωή της δεν είχε σχέση με τους ανθρώπους. Ήτανε ένα άτομο βαθιά μοναχικό και το μόνο πράγμα που ήξερε να κάνει ήτανε η δουλειά. Ξαφνικά, σ ‘αυτό το σπίτι, η Λεπορέλλα γίνεται «ορατή» και το γεγονός αυτό την ενεργοποιεί συναισθηματικά. Συνδέεται και διαπλέκεται με όλους τους χαρακτήρες του έργου και απέναντι στον καθένα, δημιουργεί και ένα διαφορετικό συναισθηματικό και φαντασιακό σύμπαν. Αυτή η συναισθηματική διαπλοκή είναι γεμάτη από ένταση, εμμονή και υπερβολή, κάτι που είναι τελείως λογικό σε ανθρώπους με καταπιεσμένο συναισθηματικό κόσμο. Αυτή η έντονη συναισθηματική διαταραχή της περσόνα της την κάνει ικανή για τα πάντα με τραγικές συνέπειες για όλους.

Ποιοι είναι οι νοηματικοί άξονες του έργου; Πού ακουμπά στο σήμερα το έργο αυτό; 

Άρτεμις Μπόγρη: Νομίζω το πιο ισχυρό μήνυμα αυτού του έργου είναι ότι οι άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν ποτέ κουβαλούν έναν καταπιεσμένο και γεμάτο κενά συναισθηματικό κόσμο. Διαχρονικά η αγάπη γεμίζει τους ανθρώπους με πληρότητα, ασφάλεια, ηρεμία και ισορροπία, στοιχεία που αναζητούν καθημερινά και που τους είναι αναγκαία για την προσωπική και κοινωνική τους ύπαρξη.  Η Λεπορέλλα είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει αγαπηθεί ποτέ, δεν έχει κανένα συναισθηματικό παρελθόν και κανένα ψυχικό ερέθισμα μέχρι τη στιγμή που η ζωή της φέρνει τη συνθήκη να νιώσει το πρώτο άγγιγμα, το οποίο γίνεται σε μια μεγάλη ηλικία, γι’ αυτήν. Συγκλονίζεται, μεταλλάσσεται και δημιουργεί μια στρεβλή εικόνα για την αγάπη και τον έρωτα. Φυσικά αυτό είναι η δική της ανάγκη, που όμως δεν ανταποκρίνεται  καθόλου στην πραγματικότητα και δυστυχώς ο τρόπος έκφρασής της δείχνει την τραγικότητα της ύπαρξής της. 

Ειρήνη Καράγιαννη: Οι ήρωες του έργου υποφέρουν και υπομένουν. Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν τη δύναμη, το κουράγιο να αντιμετωπίσουν μέχρι τέλους την αλήθεια. Γνωρίζουν και δεν τολμούν ξέρουν αλλά δεν μιλούν ξεκάθαρα, ή ακόμη και εάν μιλούν δεν έχουν το κουράγιο να πράξουν μέχρι τέλους. Ο κεντρικός ήρωας στο έργο φτάνει στην πράξη, βρίσκει το κουράγιο μέσα από την δίκη του προσωπική απόγνωση να υποταχθεί πλήρως στα πάθη του και εγκληματεί. Η Λεπορέλλα φτάνει στα άκρα και συμπαρασύρει τους πάντες στο χαμό καθώς και τον εαυτό της. Πάθη ανθρώπινα, παλιά σύγχρονα, διαχρονικά.

Ποιος ο ρόλος της μουσικής του Γιώργου Κουρουπού; Πόσο καθοριστική είναι στην εξέλιξη των γεγονότων;

Ειρήνη Καράγιαννη:  Για μένα η μουσική του συνθέτη «διαβάζει» με μεγάλη σαφήνεια τους χαρακτήρες του έργου. Η σύνθεση ξεδιπλώνει την πλοκή με έναν θεατρικό ρυθμό που δεν περισσεύει ούτε υπολείπεται και συνάμα κουμπώνει άψογα σε ένα αριστουργηματικό λιμπρέτο ώστε παράλληλα με την εξέλιξη των γεγονότων να εισπράττουμε την συναισθηματική αλήθεια του κάθε ήρωα να ταυτιζόμαστε εντέλει ως θεατές να συμπονούμε…

Άρτεμις Μπόγρη: Ο Γιώργος Κουρουπός είναι για μένα προσωπικά ένας μεγάλος δάσκαλος και είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε γνωρίσει και που δουλεύουμε μαζί του. Είναι ένας συνθέτης που έχει βαθιά γνώση του φωνητικού οργάνου και μπορεί με τη μουσική του  μαγικά και μελωδικά να ζωγραφίσει εικόνες και χρώματα. Η βαθιά γνώση που έχει για το θέατρο, μαζί με το λιμπρέτο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, δημιουργούν ένα δυνατό έργο, γεμάτο ηχοχρωματικές αλλαγές αλλά και έντονες κορυφώσεις.

INFO

Πρώτη παρουσίαση / Παραγγελία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ

Γιώργος Κουρουπός

Λεπορέλλα ή Πίσω απ’ τον τοίχο

Λιμπρέτο: Ιουλίτα Ηλιοπούλου, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

11, 12, 17, 18, 25, 26 Ιανουαρίου 2020

Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.00)

Μουσική διεύθυνση: Νίκος Βασιλείου

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια: Πάρις Μέξης

Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος

Λεπορέλλα: Ειρήνη Καράγιαννη (11, 17, 25/1) / Άρτεμις Μπόγρη (12, 18, 26/1)

Βαρόνος: Τάσος Αποστόλου

Βαρόνη: Μυρσίνη Μαργαρίτη

Χίλντα: Βάσια Ζαχαροπούλου

Χάνα: Νίκη Χαζιράκη

Τραγουδίστρια όπερας: Εβίτα Χιώτη

Άντον: Πέτρος Μαγουλάς

Συμμετέχει ενδεκαμελές ενόργανο σύνολο και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ

Σχετικά Άρθρα
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Vocalism Sessions με την Αγγελική Τουμπανάκη στο Half Note
Vocalism Sessions με την Αγγελική Τουμπανάκη στο Half Note
seeds-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%b5%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-jazz-%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%cf%840
Seeds: Ένα ξεχωριστό jazz ντούετο αποκαλύπτεται… πίσω από τις κουρτίνες
«Τα βουνά της Βουλιαγμένης»: 10 παραδοσιακά τραγούδια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης
«Τα βουνά της Βουλιαγμένης»: 10 παραδοσιακά τραγούδια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η «Επιστροφή» του Δημήτρη Μαραμή στο Goethe-Institut
Η «Επιστροφή» του Δημήτρη Μαραμή στο Goethe-Institut

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του