Η συγγραφέας Τίνα Μιχαηλίδου είναι κόρη του Αναπληρωτή Καθηγητή Καρδιολογίας Ανδρέα Π. Μιχαηλίδη. Ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή πριν δύο χρόνια. Είχε άνοια. Η ίδια υπήρξε φροντιστής του για τέσσερα χρόνια, βιώνοντας όλες τις δυσκολίες που είχε ο νέος αυτός ρόλος σε πρακτικό και συναισθηματικό επίπεδο.
Πόσο καιρό ήσασταν φροντιστής του πατέρα σας και πώς βιώσατε αυτό το διάστημα;
“Φροντιστής του μπαμπά μου ήμουν για 4 χρόνια, αυτό το βιώσα αρκετά δύσκολα, καθώς ο μπαμπάς μου είχε πολλές παθήσεις και έπρεπε να μιλάω με πολλές διαφορετικές ειδικότητες. Βέβαια, αυτά τα 4 χρόνια προσπάθησα να κάνω το καλύτερο που μπορούσα για εκείνον, παρόλο που εγώ είχα άγχος και που στεναχωριόμουν.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πώς είναι να φροντίζεις τον γονιό σου; Να γίνεται εκείνος το παιδί κι εσείς ο γονιός;
“Δύσκολο πολύ. Πόσο μάλλον όταν ο γονιός σου ήταν γιατρός και πάντα σε φρόντιζε ξαφνικά να πρέπει να τον κουράρεις εσύ ενώ δεν είσαι γιατρός και δεν έχεις γνώσεις.”
Είχατε βοήθεια αυτό το διάστημα;
“Και εγώ και η μαμά μου φροντίζαμε τον μπαμπά μου και είχαμε και βοήθεια, διότι δεν τα καταφέρναμε πάντα μόνες μας.”
Πώς και πόσο είχε αλλάξει η καθημερινότητά σας;
“Η καθημερινότητά μου είχε αλλάξει ριζικά, δεν είχα χρόνο για εμένα, ούτε για προσωπική ζωή. Βέβαια, για να έχεις προσωπική ζωή, όπως για παράδειγμα έναν σύντροφο πρέπει να είσαι καλά ψυχολογικά μέσα σου. Οπότε εκείνο το καιρό δεν μπορούσα να έχω σχέση, δεν είχα την διάθεση. Το μόνο που έκανα ήταν να πηγαίνω για πρακτική. Κατά τα άλλα ακόμα για μια ώρα που έβγαινα για φαγητό κλπ σκεφτόμουν το σπίτι μου, τα προβλήματα άλλωστε τα κουβαλάς όπου και αν πας.”
Είχατε ψυχολογική υποστήριξη το διάστημα που ήσασταν φροντιστής;
“Φυσικά! Και είμαι υπέρ αυτού πρέπει οι φροντιστές να έχουμε ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια από ειδικούς”.
Υπήρξαν φορές που να νιώσατε ότι φτάνατε στα όρια σας ή να τα ξεπεράσατε; Να ξεσπάσατε;
“Υπήρξαν πολλές φορές που έφτασα στα όριά μου και που τα ξεπέρασα, που ξεσπούσα και έλεγα πως δεν αντέχω. Δεν είναι εύκολο να φροντίζεις έναν ασθενή με άνοια κάποια στιγμή φτάνεις στα όριά σου και κουράζεσαι τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά.”
Θέλετε να μας περιγράψετε το συναισθηματικό ταξίδι σας από τη στιγμή που ακούσατε για πρώτη φορά ότι ο μπαμπάς σας έχει άνοια μέχρι το σημείο που έπαψε πια να σας αναγνωρίζει;
“Θυμάμαι πως όταν μου είχε ανακοινώσει η νευρολόγος πως ο μπαμπάς μου έχει άνοια είχα στεναχωρηθεί απίστευτα, γιατί γνώριζα ήδη από τον μπαμπά μου τι είναι η άνοια. Όμως οι γιατροί του με είχαν βοηθήσει πάρα πολύ στο να το συνειδητοποιήσω. Ο μπαμπάς μου “έφυγε” λίγο πριν φτάσει σε εκείνο το στάδιο που θα με ξεχνούσε. Θυμάμαι πως έτρεμα στην ιδέα ότι ο μπαμπάς μου θα με ξεχάσει και για 4 χρόνια είχα αυτό το άγχος. Το συναισθηματικό ταξίδι ήταν απλά πόνος και στεναχώρια ειδικά όταν ακούς τη λέξη άνοια.”
Έχοντας εμπειρία από το στενό μου οικογενειακό κύκλο, υπάρχουν φροντιστές που αναγκάζονται να αφήσουν ακόμα και τη δουλειά τους για να είναι δίπλα στον άνθρωπό τους με άνοια, καθώς δεν έχουν την οικονομική άνεση για άλλη βοήθεια. Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στην Πολιτεία για τους φροντιστές, τους αφανείς αυτούς ήρωες;
“Εγώ τα χρόνια που είχα τον μπαμπά μου άρρωστο η μόνη μου έξοδος ήταν να πηγαίνω στην πρακτική που έκανα σε Νοσοκομείο, γιατί ήθελα γίνω Βοηθός Νοσηλευτή, διότι ήθελα να βοηθήσω τον μπαμπά μου, αλλά και άλλους ασθενείς. Ουσιαστικά όταν φροντίζεις έναν ασθενή με άνοια και δεν έχεις βοήθεια δεν υπάρχει χρόνος ούτε για προσωπική ζωή. Το μήνυμα που στέλνω στην Πολιτεία είναι να φροντίσει περισσότερο αυτούς τους αφανείς ήρωες με οποιοδήποτε τρόπο, γιατί πραγματικά είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που ζούμε εμείς οι φροντιστές.”
Και ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους φροντιστές, αλλά και σε όλους όσους έχουν ανθρώπους με άνοια;
“Στους φροντιστές, αλλά και σε όσους έχουν ανθρώπους με άνοια στέλνω το εξής μήνυμα : Αγκαλιάστε τους ανθρώπους σας, χαμογελάστε τους, πείτε τους όσα θέλετε να τους πείτε και ας μην σας καταλαβαίνουν, εκφραστείτε ελεύθερα, γιατί μετά θα νιώθετε τύψεις που δεν προλάβατε να πείτε όσα θέλατε. Και επίσης, να ζητάτε και εσείς βοήθεια από ειδικούς δεν είναι ντροπή, άλλωστε όταν ένα μέλος της οικογένειάς μας αρρωσταίνει, αρρωσταίνουμε και εμείς μαζί του.”
Πού θα βρείτε την Τίνα Μιχαηλίδου
instagram.com/michaelidou_tina
instagram.com/exsghostbytinamichaelidou
Διαβάστε επίσης
Ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής μιλά στο Infowoman: “Κάτω από αντίξοες συνθήκες είμαστε εδώ…”
Η Ζωή Κουσάνα στο Infowoman.gr: “Οι ομάδες κάνουν το θαύμα”
Google News