Η Στέλλα Κρούσκα στο Infowoman.gr: “Η μασημένη τροφή, όποιος κι αν μας την ταΐζει, δεν μας κάνει καλό”

«Ο καθένας με τις δυνάμεις του, το βασικότερο να αντιστέκεσαι», λέει ο Φάλαντα.

Και ο τίτλος;

«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», λέει ο Φάλαντα. Και συμπληρώνει: «Όχι, δεν είναι ένα έργο για το θάνατο. Είναι ένα έργο για τη ζωή».

Και το πώς μπορείς να τη ζήσεις, συμπληρώνουμε εμείς.

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε θεατρική διασκευή, το μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα, «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του, ο Φάλαντα, περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι -λίγοι- «συνηθισμένοι» άνθρωποι.

Εμείς με αφορμή την εξαιρετική παράσταση, μιλήσαμε με την πρωταγωνίστρια, Στέλλα Κρούσκα,  η οποία έχει επίσης αναλάβει με τον Φώτη Μακρή και την Έφη Ρευματά τη διασκευή του έργου.

%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%ba%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%84%cf%810

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση. Ο τίτλος «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» σημαίνει κάτι συγκεκριμένο ή έχει πολλαπλές αναγνώσεις;

Το έργο στηρίζεται σε μια αληθινή ιστορία, που ανακάλυψε ο συγγραφέας, ο Χανς Φάλαντα, σε φακέλους της Γκεστάπο μετά την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος. Μας μεταφέρει λοιπόν, με αριστουργηματικό τρόπο, στο Βερολίνο, την εποχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Ο Ότο και η Άννα Κβάγκελ αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι συμβαίνει στη χώρα τους, όταν πεθαίνει στον πόλεμο ο γιός τους. Αποφασίζουν να αντισταθούν με το δικό τους τρόπο. Αρχίζουν να γράφουν κάρτ ποστάλ με συνθήματα εναντίον του Χίτλερ και να τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν το Γερμανικό λαό. Με κεντρικό άξονα αυτή την ιστορία, ο συγγραφέας δημιουργεί μια τοιχογραφία των ανθρώπων της εποχής, ανθρώπων απλών , καθημερινών, που οι δυσκολίες της επιβίωσης δεν τους επιτρέπουν να σκεφτούν, να διεκδικήσουν, να αγωνιστούν.

Ο τίτλος του έργου, μπορεί φυσικά να έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Μοιάζει πάντως να προέρχεται από τη σκηνή που ο Ότο λέει στην Άννα, ότι «αν τους πιάσουν, θα τους χωρίσουν, αυτούς τους δυο, που δεν είχαν μέχρι τότε χωριστεί ποτέ, και ο καθένας θα πεθάνει μόνος του!»

Είναι και από τις λίγες φορές που βλέπουμε σε έργο την αντίσταση κάποιων Γερμανών πολιτών στο ναζισμό. Πώς ήταν να αντιστέκεσαι μέσα στη ναζιστική Γερμανία και ποιοι άνθρωποι ήταν αυτοί;

Νομίζω πως οι Γερμανοί άργησαν να καταλάβουν τι σήμαινε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία. Άλλοι γιατί ήταν απασχολημένοι με τα προβλήματά τους, άλλοι γιατί δεν ασχολούνταν με την πολιτική, άλλοι γιατί αφέθηκαν να πιστέψουν αυτό που τους βόλευε, άλλοι γιατί δεν νοιάζονταν για ότι συμβαίνει γύρω τους, μέχρι φυσικά να χτυπήσει η βία την δική τους πόρτα. Άρχισαν να συνειδητοποιούν τι γίνεται, όταν ο τρόμος εξαπλώθηκε παντού, όταν άνθρωποι εξαφανίζονταν χωρίς λόγο, όταν οποιαδήποτε αντίρρηση ήταν λόγος φυλάκισης. Ο κίνδυνος για κάθε μορφή αντίστασης ήταν τεράστιος, η ζωή δεν είχε και μεγάλη αξία. Σε κάποιο σημείο του έργου, η Άννα ρωτάει τον Ότο, «δεν είναι λίγο αυτό που θες να κάνεις;», (αναφέρεται στις κάρτες που θα έγραφε ο άντρας της) κι εκείνος της απαντάει, «είτε λίγο, είτε πολύ, θα το πληρώσουμε με τη ζωή μας».

Υπήρξαν Γερμανοί που αντιστάθηκαν, με όποιο τρόπο μπορούσε ο καθένας.

Το να κρύψεις έναν Εβραίο, να δώσεις τρόφιμα σε κάποιον κυνηγημένο, η να σατιρίσεις τους Ναζί σε ένα καμπαρέ, ήταν μορφές αντίστασης, με κίνδυνο ζωής.

Ο ίδιος ο Φάλαντα κατηγορήθηκε από κάποιους ότι έμεινε στην Γερμανία, όταν πολλοί καλλιτέχνες έφυγαν στο εξωτερικό. Εκείνος όμως, υποστήριξε πως είναι εύκολο να κάνεις αντίσταση χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα σου και ασφαλής. Παρέμεινε στη χώρα του, με πολλές δυσκολίες, και μας έδωσε όλα αυτά τα βιβλία, καθρέπτες της εποχής, της ζωής τον καιρό του πολέμου, του τρόμου και της αθλιότητας του ναζισμού.

%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%ba%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%84%cf%812

Το έργο, δυστυχώς, είναι εξαιρετικά επίκαιρο, καθώς βλέπουμε μία άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Υπάρχει αντιστοιχία του τότε με το σήμερα; Τι είναι αυτό που σήμερα στρέφει τον κόσμο στην “αγκαλιά” της ακροδεξιάς;

Ζούμε σε δύσκολες εποχές δυστυχώς. Η οικονομική κρίση, η φτωχοποίηση, η πτώση των αξιών, η πανδημία, έχουν δημιουργήσει μεγάλη απελπισία στον κόσμο. Και ο φασισμός βρίσκει πάντα την ευκαιρία να παρεισφρήσει όταν οι άνθρωποι υποφέρουν και η πολιτεία αδυνατεί, αδιαφορεί, κοροϊδεύει. Οι εύκολες υποσχέσεις είναι πάντα θελκτικές για τους ανθρώπους όταν δυσκολεύονται και η ιστορία δεν διδάσκει, όπως φαίνεται. Όταν δουλεύαμε στις πρόβες, συζητούσαμε πολύ συχνά για την ζωή των Γερμανών τότε και τις ομοιότητες με τη ζωή μας σήμερα. Ελπίζω να μην ζήσουμε πόλεμο και να μην δούμε το φασισμό να εξαπλώνεται, ήδη αυτό που συμβαίνει είναι πολύ. Ας επαγρυπνούμε! Ο πόλεμος και ο προσηλυτισμός έχουν αλλάξει μορφή, όμως παραμένουν το ίδιο επικίνδυνοι.

Διαβάζω στο σημείωμα πως έλεγε ο Φαλάντα: «Ο καθένας με τις δυνάμεις του, το βασικότερο να αντιστέκεσαι». Σε τι θα πρέπει να αντισταθούμε σήμερα;

Η ευχή μου για το 2023: Ας αντισταθούμε στην παραπληροφόρηση, την υπερπληροφόρηση, τα fake news. To internet, τα social media, η κάθε μορφής τεχνολογία μπορούν να είναι πολύ χρήσιμα. Πως είναι δυνατόν να τα μετατρέπουμε σε χυδαιότητα, ψευτιά, έκφραση απωθημένων, ασύλληπτη κακία, άσκηση βίας. Όχι δε φταίει το μέσο, εμείς φταίμε που καταφέρνουμε να μετατρέπουμε οτιδήποτε χρήσιμο σε καταστροφή. Και που δεν αποφασίζουμε να καταλάβουμε ότι η μασημένη τροφή, όποιος κι αν μας την ταϊζει, δεν μας κάνει καλό.

%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%ba%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%cf%84%cf%814

Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών γράφει καρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ που τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία. Είναι κάτι σαν τα σημερινά γκράφιτι; Εσείς έχετε δει κάποιο γκράφιτι στο δρόμο που να σας άρεσε; Να σας εκφράζει;

Ναι φυσικά, θα μπορούσαν να είναι τα σημερινά γκράφιτι. Ένα που είδα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ λέει: «Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Πάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη. Δον Κιχώτης». Και φυσικά το δικό μας στον τοίχο του θεάτρου, στην Μαυρομιχάλη: « Το βασικότερο να αντιστέκεσαι».

Διαβάστε επίσης

Η Σοφία Καζαντζιάν και ο Μάριος Ιορδάνου μιλάνε στο Infowoman.gr: Το “μαζί” έχει νόημα όταν είναι όντως “μαζί”

Ο Σταύρος Σβήγκος μιλά στο Infowoman.gr για όλα – “Θέλουν να διαλύσουν τα μυαλά και τη σκέψη όλων των τηλεθεατών”

Η Δήμητρα Νταντή στο Infowoman.gr: “Δεν είχαμε καμία βοήθεια από την πολιτεία ή άλλους επίσημους φορείς”

Σχετικά Άρθρα
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Χρήστος Λιακόπουλος στο Infowoman: «Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο Down που είδαμε στον "Γιατρό" και μας συγκίνησε
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η ταλαντούχα ηθοποιός με σύνδρομο Down
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του