Η Ντίνα Κούκου εξηγεί στο Infowoman.gr γιατί το διαδίκτυο… “Δεν είναι παιχνίδι”

Τέσσερα χρόνια μετά τις «Γυναίκες από Χώμα» με τις μαρτυρίες των οροθετικών γυναικών, το «Κατανόησέ με ή σε Καταβροχθίζω» που πραγματεύτηκε την κακοποίηση παιδιών απ’ όλο τον κόσμο και το «ΕΜΠΟΡΙΟ» που αφορούσε την Εμπορία Ανθρώπων, η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα καταπιάνεται με τα Ηλεκτρονικά Εγκλήματα, ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο που συνταράσσει τον σύγχρονο κόσμο.

Ιστορίες θυμάτων κακοποίησης μέσω του διαδικτύου, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου, που σκοπεύει στην ενημέρωση, τον προβληματισμό και τελικά, στη δράση απέναντι σε αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο. Όπως και οι προηγούμενες θεατρικές παραγωγές της «Ανδρομέδας» το έργο βασίζεται σε αληθινές μαρτυρίες, αυτή τη φορά σε μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών, που έχουν εκτεθεί σε διάφορες μορφές κακοποίησης μέσω του διαδικτύου.

Η παράσταση “Δεν είναι παιχνίδι” που ανεβαίνει στο Θέατρο Noūs- Creative space μάς αφορά όλες και όλους. Διαδικτυακοί εκβιασμοί, sextortion, revenge porn, bullying, challenges, απάτες και ο εθισμός στο διαδίκτυο έχουν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και είναι η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου που κρύβει κινδύνους και πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε “με σοβαρότητα και υπευθυνότητα“, όπως εξηγεί στο Infowoman.gr, η Ντίνα Κούκου, μία εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστριών της εξαιρετικής παράστασης.

Στην ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε, η Ντίνα Κούκου μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της κατά την έρευνα που έκανε η «Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα» για τα Ηλεκροτνικά Εγκλήματα. Για την επαφή που είχαν με θύματα, και τι ήταν αυτό που την συγκλόνισε περισσότερο.

%ce%b7-%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b90

Υπάρχουν κανόνες στο διαδίκτυο και πρέπει να είμαστε προσεχτικοί/ές

•Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση, η οποία καταπιάνεται με ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, τα Ηλεκτρονικά Εγκλήματα.

Με την «Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα», από το 2018, προσπαθούμε μέσω των παραστάσεών μας να αναδεικνύουμε σοβαρά κοινωνικά φαινόμενα, συλλέγοντας πληροφορίες από αληθινά γεγονότα, μελέτες και μαρτυρίες ανθρώπων, στοχεύοντας μέσω της δράσης μας αυτής στην ενημέρωση των πολιτών, στην ευαισθητοποίηση και στο άνοιγμα ενός δημόσιου διαλόγου για τα κακώς κείμενα. Από την εμφάνιση της πανδημίας COVID-19 αυξήθηκε ραγδαία ο χρόνος που περνάμε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού, κάτι που συχνά οδηγεί σε εθισμό και στην αντιμετώπιση ολοένα και περισσότερων παραβατικών, αντικοινωνικών συμπεριφορών μέσα στο διαδίκτυο. Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε το φετινό έργο μας να αφορά τα Ηλεκτρονικά Εγκλήματα. Αυτήν τη φορά καταπιαστήκαμε με μαρτυρίες γυναικών και ανήλικων κοριτσιών, που έχουν εκτεθεί σε διάφορες μορφές κακοποίησης μέσω του διαδικτύου, όπως το cyber bullying, το revenge porn, απάτες μέσω των social ή των dating apps, sextortion, challenges που οδηγούν σε αυτοκτονίες νέων κ.ά.

•Γιατί επιλέξατε τον τίτλο “Δεν είναι παιχνίδι”. Σημαίνει κάτι συγκεκριμένο;

Θεωρήσαμε ότι ήταν ο πιο στοχευμένος τίτλος για να περιγράψει με ακρίβεια την επικινδυνότητα που κρύβει το διαδίκτυο. Συχνά αντιμετωπίζεται με άγνοια κινδύνου, ενώ «Δεν είναι Παιχνίδι» και πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγάλη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Υπάρχουν κανόνες στο διαδίκτυο και πρέπει να είμαστε προσεχτικοί/ές.

Το διαδίκτυο είναι ξεκάθαρα καθρέφτης της κοινωνίας μας

•Κάνοντας την έρευνα για το έργο, τι ήταν αυτό που σας συγκλόνισε ή τρόμαξε περισσότερο σχετικά με το θέμα;

Το τρομακτικό ήταν ότι με όποιον και, κυρίως, όποια γυναίκα συνομιλήσαμε για το θέμα, είχε ένα βίωμα παραβίασης ή κακοποίησης μέσω του διαδικτύου να μοιραστεί μαζί μας. Το διαδίκτυο είναι ξεκάθαρα καθρέφτης της κοινωνίας μας. Πέρα από τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που μας παρέχει, υπάρχει πληθώρα παραβατικών, κακοποιητικών, αντικοινωνικών συμπεριφορών, αξιόποινων εγκληματικών πράξεων και λεκτική βία μέσα σε αυτό. Δε δυσκολευτήκαμε να συλλέξουμε μαρτυρίες και γεγονότα για να γράψουμε το έργο και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό.

•Ήταν εύκολη η έρευνα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα; Τα θύματα διαδικτυακής κακοποίησης ήταν πρόθυμα να μιλήσουν; Ή νιώθουν φόβο ή ενδεχομένως κάποιου είδους ντροπή να μιλήσουν;

Το να συζητιούνται περιστατικά κακοποίησης δεν είναι ποτέ εύκολο. Υπήρξαν γυναίκες και κορίτσια που ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας τα όσα είχαν βιώσει και άλλες που δεν ήθελαν να μιλήσουν. Τις ευχαριστούμε όλες πάρα πολύ, μία προς μία! Ναι, τα θύματα νιώθουν συχνά ντροπή να μιλήσουν. Δεν είναι ότι βγαίνει ποτέ η κοινωνία να πει ότι φταίει το θύμα, αλλά εμφανίζεται το φαινόμενο του victim shaming, δηλαδή υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που ακόμα λέει ότι το θύμα φταίει που δεν έβαλε όρια ή δεν έκανε κάτι να σταματήσει αυτό που βιώνει ή δεν έφυγε ή ότι το προκάλεσε κιόλας! Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος που μπορεί να κοστίσει μια ζωή… Και κάνει το θύμα να ντρέπεται να σπάσει τη σιωπή του ακόμα πιο πολύ! Ντροπή πρέπει να αισθάνονται οι θύτες ή η κοινωνία ή το κράτος που έχει ένα ανεπαρκές- επί της ουσίας- εκπαιδευτικό σύστημα. Έχει έρθει ο καιρός, ίσως και να έχει παρέλθει, που θα πρέπει οι άνθρωποι να γίνουμε πιο αυστηροί απέναντι σε συμπεριφορές που σχετίζονται με την παρενόχληση, τη βία ή την ανισότητα, μέχρι κάποια στιγμή να δημιουργηθεί ένα ισότιμο περιβάλλον.

%ce%b7-%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b92

Δεν είναι παιχνίδι ο εξευτελισμός της, συνήθως γυναικείας, ανθρώπινης υπόστασης μέσα από το διαδίκτυο

•Στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Τι εντοπίσατε; Υπάρχει κάποιο δίχτυ προστασίας; Ειδικά για τα παιδιά;

Τα ποσοστά κακοποίησης μέσω διαδικτύου για τα παιδιά και τις γυναίκες είναι υψηλά, και δεν είναι καν όλα τα περιστατικά καταγεγραμμένα, καθώς κάποια εξ αυτών δεν καταγγέλλονται. Όμως, είναι ελπιδοφόρο ότι υπάρχουν φορείς- κρατικοί και μη- που προσπαθούν με τις δράσεις τους να ενισχύουν την πρόληψη και την καταστολή κακοποιητικών συμπεριφορών. Ενδεικτικά, η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, το CSI Institute («Διεθνές Ινστιτούτο για την Κυβερνοασφάλεια»). Επίσης, η παράσταση πραγματοποιείται με την συνεργασία του ΚΕΘΕΑ, το οποίο διατηρεί την ΜΟΝΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΙΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ και παρέχει δωρεάν προγράμματα υποστήριξης για εφήβους/ες και νεαρούς/ες ενήλικες 13-21, που εκδηλώνουν προβληματική χρήση σε εφαρμογές του διαδίκτυου και των video games, καθώς και στις οικογένειές τους. Η αύξηση της ευαλωτότητας στην κατάχρηση του ιστού, επιβάλλει όμως το άνοιγμα περισσότερων εξειδικευμένων δομών αντιμετώπισης του φαινομένου, του οποίου οι διογκούμενες διαστάσεις είναι απερίγραπτες.

•Ποια μορφή διαδικτυακής κακοποίησης είναι η πιο συχνή; Και τα θύματα είναι περισσότερα ανήλικα ή ενήλικα;

Σίγουρα δεν είμαι ο σωστός άνθρωπος για να μιλήσει με αριθμούς και ποσοστά. Ούτε θεωρώ πως χρειάζεται να εστιάζουμε τόσο σε αυτά, όσο στο ότι πρέπει να εξαλειφθεί η κακοποίηση, η εργαλειοποίηση -online και offline- των ανθρώπων. Το σίγουρο είναι ότι η μύηση και η πλήρης απορρόφηση των παιδιών και των εφήβων μέσα σε εικονικούς κόσμους, όταν δεν έχουν άλλους τρόπους διαφυγής από την αβίωτη πραγματικότητα που έχουμε κατασκευάσει «Δεν είναι παιχνίδι». Όπως παιχνίδι δεν είναι και ο εξευτελισμός της, συνήθως γυναικείας, ανθρώπινης υπόστασης μέσα από το διαδίκτυο, όπως για παράδειγμα η εκδικητική viral αναμετάδοση προσωπικών στιγμών.

%ce%b7-%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b94

Λαμβάνω μηνύματα και προτάσεις σεξουαλικού περιεχομένου με μια θρασύτατη, παραβατική οικειότητα από άντρες που δε γνωρίζω καν

•Το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει φύλο; Είναι δηλαδή αποκλειστικά γυναίκειο;

Ούτε ο εθισμός, ούτε η κακοποίηση μέσω του διαδικτύου έχει φύλο… Η κακοποίηση, γενικότερα, δεν έχει φύλο. Όμως, από τη στιγμή που είμαι γυναίκα- όπως όλες μας στην Ομάδα Ανδρομέδα- και ζω σε μια πατριαρχική κοινωνία, μάς αφορά άμεσα η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και στοχεύουμε στις παραστάσεις μας να θίγουμε έντονα την έμφυλη βία. Οι ρίζες της πατριαρχίας είναι βαθιές και οι συνέπειές της αδυσώπητες: ανισότητα, καθημερινός σεξισμός, βία, γυναικοκτονία. Αν η πατριαρχία δημιουργήθηκε από τον πολιτισμό, μπορεί να ανατραπεί από έναν νέο πολιτισμό. Έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας.

•Εσείς είχατε κάποια προσωπική εμπειρία; Το ρωτάω γιατί αρκετοί σκέφτονται πως δεν τους αφορά το συγκεκριμένο θέμα, καθώς είναι προσεκτικοί ή “δεν πάνε γυρεύοντας”.

Φυσικά. Έρχονται φωτογραφίες στο κινητό μου από άντρες – από συγκεκριμένα σημεία του σώματός τους- τις οποίες δεν έχω ζητήσει ποτέ. Αυτό είναι βία. Ναι. Λαμβάνω μηνύματα και προτάσεις σεξουαλικού περιεχομένου με μια θρασύτατη, παραβατική οικειότητα από άντρες που δε γνωρίζω καν. Κι αυτό βία είναι. Διαβάζω σχεδόν καθημερινά αναρτήσεις και ειδήσεις για τα κοινωνικά γεγονότα και διαβάζω σχόλια των χρηστών, όλη την κοινωνική κατακραυγή. Βιώνω εμμέσως την βιαιότητα της εποχής μας. Βία είναι κι αυτό. Θέλω να πω… ότι η βία έχει πολλά πρόσωπα. Και πέρα από αυτό, όπως προείπα, το victim shaming πρέπει να σταματήσει σε κάθε περίπτωση.

Οφείλουμε πάνω στη σκηνή να κάνουμε στην άκρη το εγώ μας και να γίνουμε η φωνή τους

•Υπάρχει ενημέρωση γύρω από τους κινδύνους του διαδικτύου;

Υπάρχει, μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη ενημέρωση, αλλά το βασικό θεωρώ είναι να υπάρξει σωστή εκπαίδευση. Ο εύκολος δρόμος είναι να εκπαιδεύσουμε τα θύματα να είναι πιο προσεκτικά και επιφυλακτικά. Το πραγματικό στοίχημα όμως είναι το πώς θα εκπαιδεύσουμε τους θύτες που μεγαλώνουμε μέσα στα σπίτια μας, ώστε να μην έχουμε τέτοια φαινόμενα.

•Πώς είναι να κάνεις ερευνητικό θέατρο; Ποιες οι δυσκολίες να μεταφέρεις πραγματικά γεγονότα και αποτελέσματα μιας έρευνας στη σκηνή;

Είναι μεγάλη η ευθύνη μας απέναντι στους ανθρώπους που μας εμπιστεύονται τη ζωή τους, τα βιώματά τους και εντάσσουμε τις μαρτυρίες τους στο κάθε έργο μας. Οφείλουμε πάνω στη σκηνή να κάνουμε στην άκρη το εγώ μας και να γίνουμε η φωνή τους. Το παν είναι ο σεβασμός και η ανάληψη της ευθύνης αυτού που κάνεις.

%ce%b7-%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%ce%b7%ce%b3%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b96

Ο καθημερινός καταιγισμός μάς αφήνει συχνά ανήμπορους

•Το κοινό “αγκαλιάζει” αυτού του είδους το θέατρο;

Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα είδος θεάτρου που ψυχαγωγεί με την έννοια της διασκέδασης. Είναι, όμως, ένα είδος θεάτρου που μπορεί να εκπαιδεύσει και να προβληματίσει. Δεν είναι επιλογή όλων των ανθρώπων- ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές που διανύουμε που οι άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και έχουν ανάγκη λίγη χαρά- όμως υπάρχουν άνθρωποι που το επιλέγουν και τους ευχαριστούμε, μας δίνουν δύναμη να διατηρούμε την πίστη μας σε αυτό που κάνουμε.

•Διαβάζω στο σημείωμα: «Θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτά που δεν δικαιούμαστε να αδιαφορούμε!». Από τη δική σας εμπειρία κι επαφή με τον κόσμο, υπάρχει μία γενικότερη αδιαφορία;

Κάθε μέρα συμβαίνουν χίλια πράγματα στον κόσμο. Από τη μια η πληροφόρηση είναι άμεση, έντονη, κυριαρχική, θα έλεγε κανείς. Απ’ την άλλη οι ρυθμοί της ζωής είναι τόσο γρήγοροι και οι βιοποριστικές ανάγκες τόσο επιτακτικές, που συχνά δεν προλαβαίνει κάποιος να αντιδράσει. Δεν είναι σίγουρα, λοιπόν, σε όλες τις περιπτώσεις η αδιαφορία το πρόβλημα. Ο καθημερινός καταιγισμός μάς αφήνει συχνά ανήμπορους. Εγκλωβιζόμαστε στον μικρόκοσμό μας για να επιβιώσουμε. Άρα, ο στόχος της ομάδας Ανδρομέδα είναι να εμμένει στο ερέθισμα μιας πληροφορίας… να υπογραμμίζει… να υπενθυμίζει… να φωτίζει τα σοβαρά κοινωνικά θέματα αιχμής μέσω της τέχνης του θεάτρου, για ένα καλύτερο μέλλον όλων.

Διαβάστε επίσης

Η Κατερίνα Σταθοπούλου και η Δέσποινα Αποστολίδου μιλούν στο Infowoman.gr για το τραγικά επίκαιρο «Lebensraum» και μας “μετακινούν” από τη βολή μας

Η Κατερίνα Λάττα στο Infowoman.gr: “Έχω βρεθεί σε δουλειές να με ρωτάνε αν έχω σκοπό να κάνω παιδί ή όχι γιατί αλλιώς δεν θα με επιλέξουν”

Η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου εξηγεί στο Infowoman.gr γιατί σήμερα θα χρειαζόμασταν τη Βιρτζίνια Γουλφ!

Σχετικά Άρθρα
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η πρώτη ηθοποιός με σύνδρομο Down που είδαμε στον "Γιατρό" και μας συγκίνησε
Λωξάντρα Λούκας: Ποια είναι η ταλαντούχα ηθοποιός με σύνδρομο Down
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Μάγδα Μαυρογιάννη στο Infowoman: «Η μουσική είναι το δυνατό μου κίνητρο, ενεργοποιεί την φαντασία μου»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
Η Annick Brofman στο Infowoman: «Όλα μπορούν να θεραπευτούν»
%ce%b7-%ce%bd%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-infowoman-gr-h-%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%ac0
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη στο Infowoman.gr: «H Μπερνάρντα Άλμπα αποτυπώνει την καταπίεση, τον συμβιβασμό και το πάθος»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του