Τι συμβαίνει όταν δεν μπορείς να πεις παραπάνω από 140 λέξεις ημερησίως; Πως συνδυάζονται η επανάσταση και η λογική; Ποιος είναι ο καλύτερος επικήδειος για μία γάτα που την έλεγαν Ντένις;
Ο Όλιβερ και η Μπερναντέτ συναντιούνται στην κηδεία μίας γάτας, καθώς η κυβέρνηση επιβάλλει ημερήσιο όριο λέξεων. Θα καταφέρουν οι δυο τους να γνωριστούν, να επικοινωνήσουν και να αγαπηθούν ή θα χαθούν στη σιωπή;
To πολυβραβευμένο έργο «Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια Λεμόνια» του Σαμ Στάινερ που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι επίκαιρο όσο ποτέ και διαπραγματεύεται μια μετ’ εμποδίων επικοινωνία σ’ έναν κόσμο που απομονώνει.
Εμείς, με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, μιλήσαμε με την πρωταγωνίστρια, Λίνα Πάτσιου.
Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση
Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης τοποθετημένης σ´ ένα δυστοπικό κόσμο. Ένα ζευγάρι με διαφορετικές προσωπικότητες, Δυο άνθρωποι που προσπαθούν να υπερασπιστούν τον έρωτα τους και παρά τις διαφορές τους να επικοινωνήσουν, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον απόλυτο περιορισμό του λόγου, με όριο 140 λέξεων την ημέρα. Μπορείς να το δεις σαν ένα αλληγορικό έργο για την δυσκολία της επικοινωνίας σήμερα, ή σαν ένα πολιτικό έργο που μιλάει για τον τρόπο που ο κρατικός παρεμβατισμός μας επηρεάζει, ακόμη και στον έρωτα.
Πόσο επίκαιρη είναι σήμερα;
Απόλυτα. Κατ’αρχάς ζήσαμε πρόσφατα μία δυστοπία, αυτό είναι το πιο προφανές. Το έργο όμως πραγματεύεται τον ρόλο που παίζουν οι ίδιοι οι πολίτες στην κατάλυση της δημοκρατίας. Άλλωστε το έργο γράφτηκε την περίοδο που στην Βρετανία ψηφιζόταν το Brexit, και σίγουρα οι αναφορές του σε κάποιο δημοψήφισμα δεν είναι τυχαίες. Αλλά και στο κομμάτι της επικοινωνίας, θεωρώ πως είναι ένα απόλυτα επίκαιρο έργο. Ο ρομαντισμός βάλλεται στις μέρες μας, και οι ήρωές μας είναι βαθιά ρομαντικοί, σε αντίξοες συνθήκες.
Έχει χαθεί η επικοινωνία σήμερα; Τα social media για παράδειγμα έχουν παίξει το ρόλο τους στην κοινωνική απομόνωση; Και ποιοι άλλοι παράγοντες πιστεύεις πως έχουν παίξει κάποιο μικρό ή μεγάλο ρόλο;
Δεν ξέρω αν έχει χαθεί, ή αν είμαστε πιο έτοιμοι να το δούμε γιατί μπορούμε πια να βλέπουμε τα πράγματα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ναι τα σοσιαλ μίντια απομονώνουν αν τα χρησιμοποιείς για να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, αλλά ενοποιούν όταν χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία κοινοτήτων. Είναι εργαλείο όπως όλα, Μπορούν να χρησιμοποιηθούν καταστροφικά ή εποικοδομητικά. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει η παιδεία να διαχειριστούμε όλες αυτές τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία.
Πραγματική επαφή σημαίνει να σε αφορούν, να γνωρίζεις και να δέχεσαι τα ανθρώπινα σημεία του άλλου
Εμείς έχουμε ευθύνη στην κοινωνική απομόνωση; Και εντέλει πώς θα έρθουμε κοντά;
Φυσικά και έχουμε. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί επιλέγουμε να περιτριγυρίζουνε το εαυτό μας με ανθρώπους που μας μοιάζουν επιφανειακά. Στο στυλ, στο ύφος, ιδεολογικά ίσως, και μένουμε εκεί. Πραγματική επαφή σημαίνει να σε αφορούν, να γνωρίζεις και να δέχεσαι τα ανθρώπινα σημεία του άλλου. Τους φόβους, τις ανασφάλειες, τα πάθη. Τις δυνάμεις που τον κινούν.
Παρακολουθείς ειδήσεις; Από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, ποιο ή ποια (γιατί δυστυχώς είναι πολλά) είναι αυτό/α που σε τρομάζει περισσότερο;
Παγκοσμίως, η πόλωση που υπάρχει, και η απαξίωση του επιστημονικού λόγου. Δεν γίνεται η πολιτική σου άποψη να καθορίζει την αποδοχή ή όχι της αλήθειας. Μπορούμε να διαφωνούμε κάθετα για το πώς πρέπει να διαχειριστούμε ένα ζήτημα. Ακόμη και για το αν πρέπει να το διαχειριστούμε. Αλλά δεν γίνεται να διαφωνούμε για το αν το ζήτημα υπάρχει. Μετά μιλάμε για τη ζώνη του λυκόφωτος.
Στην Ελλάδα, η εσωστρέφεια. Μου φαίνεται εντελώς ακατανόητο να μην γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην αμερικανική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή τόσο καλά όσο ξέρουμε για την εγχώρια. Η πολιτική και οικονομική κατάσταση έξω μας επηρεάζει οριακά περισσότερο από ότι η εδώ, γιατί είμαστε μια οικονομία απόλυτα εξαρτώμενη από τις μεγάλες δυτικές χώρες. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην το αναγνωρίζουμε αυτό.
Διαβάζω στο βιογραφικό σου πως έχεις σπουδάσει στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης και στη Μητροπολιτική Σχολή Κινηματογράφου (2019) του Λονδίνου. Ήταν εύκολο το ξεκίνημά σου εδώ στην Ελλάδα; Σε αντιμετώπισαν, ενδεχομένως, διαφορετικά επειδή είχες σπουδές στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι ότι όταν ζεις στο εξωτερικό τόσα χρόνια, η βασική έλλειψη που έχεις όταν επιστρέφεις είναι οι γνωριμίες. Δεν το λέω με την έννοια του μέσου. Αλλά εγώ ήρθα και ήξερα 2 ηθοποιούς, δεν ήξερα ποιοι σκηνοθετούν, δεν ήξερα καν ποιοι κάνουν κάστινγκ εδώ στην Ελλάδα και έπρεπε να τα ψάξω όλα μόνη μου.
Δεν νομίζω ότι με αντιμετωπίζουν αλλιώς επειδή έχω έρθει απ έξω, νομίζω η αγορά σε αντιμετωπίζει με βάση το αν σε γνωρίζει ή όχι. Εμένα δεν με ξέρουν αλλά φροντίζω σιγά σιγά να με μάθουν.
Με ενδιαφέρει η τηλεόραση. Μου αρέσει πολύ η ιδέα μιας καθημερινότητας με γυρίσματα
Έχεις πάρει μέρος και στο «Rise» της Disney Pictures. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Απίστευτη αρχικά. Βλέποντας τέτοιες παραγωγές αρχίζεις να καταλαβαίνεις και τις εξωπραγματικές για ελληνικά δεδομένα υποκριτικές που βλέπουμε συχνά στο Χόλυγουντ.
Υπάρχει χρόνος, ηρεμία, σεβασμός και συνθήκες να εκτεθείς άφοβα. Εντάξει εμένα ο ρόλος μου δεν ήταν καθόλου απαιτητικός, ήταν και πολύ μικρός άλλωστε, αλλά θα ήθελα πολύ να ξανά βρεθώ σε τέτοιο περιβάλλον με μεγαλύτερο ρόλο.
Είχες πάρει μέρος και στις Άγριες Μέλισσες. Η εμπειρία αυτή πώς ήταν; Η τηλεόραση σε ενδιαφέρει;
Είχα ένα πολύ μικρό ρόλο, ουσιαστικά μια μέρα γύρισμα, οπότε το αντιμετώπισα λίγο σαν εκδρομή. Πας πιο πολύ να μάθεις πως είναι το συγκεκριμένο πλατό, πως λειτουργεί η παραγωγή, εκπαιδευτικά δηλαδή παρά να ενσωματωθείς. Ήταν όλοι πολύ φιλικοί, μακάρι να είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω και καλύτερα.
Ναι με ενδιαφέρει η τηλεόραση. Μου αρέσει πολύ η ιδέα μιας καθημερινότητας με γυρίσματα, ομαδική δουλειά και επικοινωνία με ένα διευρυμένο κοινό. Σίγουρα δεν θα έκανα οποιαδήποτε δουλειά, αλλά σαν μέσον ναι, με ενδιαφέρει πολύ.
Διαβάστε επίσης
Ο Κώστας Γάκης στο Infowoman.gr: “Οι επίσημες βραβεύσεις στη ζωή μου ήρθαν σε σημεία κομβικά”
Σχετικά Άρθρα
Google News