Η Κατερίνα Μακαβού συστήνει στο Ιnfowoman τους «Ανθρώπους» της

Συστήθηκε δισκογραφικά στα τέλη του 2008 με τον δίσκο “Μικρά Μυστικά”. Το ευρύ κοινό τη γνώρισε μέσα από τις συνεργασίες της με πολλούς συνθέτες και τραγουδοποιούς, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων κ.ά. Λίγο μετά την κυκλοφορία των δύο επιτυχημένων single, προάγγελων του νέου της album, «Τα χέρια τους σφιχτά» και «Η βόλτα», η Κατερίνα Μακαβού, με την αισθαντική χροιά και την αμεσότητα της ερμηνείας της παρουσιάζει την τρίτη ολοκληρωμένη της δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Άνθρωποι».

Το Infowoman μίλησε μαζί της με αφορμή τη νέα αυτή δισκογραφική της δουλειά.

Τι είναι αυτό που σας «έφερε» στη μουσική; Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που σιγοτραγουδήσατε μικρή, θυμάστε;

Η ανάγκη μου για ελευθερία ήταν ο λόγος ενασχόλησης μου με την μουσική. Ένιωθα πολύ όμορφα όταν τραγουδούσα, ένιωθα ξεχωριστή και μέρος μιας ομάδας με ισχυρούς δεσμούς που δημιουργήσαμε με την τότε μουσική μου παρέα. Φυσικά δε θα υπήρχε αυτή η επιλογή, αν μέσα στο σπίτι που μεγάλωνα, δεν υπήρχαν τα κατάλληλα ερεθίσματα.

Μη φανταστείτε κάτι τρελό. Απλώς αγάπη για τη μουσική, τραγούδι ολημερίς από τη μαμά μου και δύο αδερφές μεγαλύτερες που άκουγαν εναλλακτική ροκ της εποχής. Αυτά νομίζω ήταν αρκετά για να λειτουργήσουν μέσα μου. Δε θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που σιγοτραγούδησα, αλλά έχω πολύ έντονη την αίσθηση της ελευθερίας που προανέφερα, όταν άκουσα για πρώτη φορά το Wild Horses των Rolling Stones, σε ένα διπλό κασετόφωνο στο πατρικό μου σπίτι.

Καλλιτέχνες που αποτελούν ορόσημο για εσάς; Ποια τραγούδια θα είχε η αγαπημένη σας μουσική λίστα;

Ο ένας και μοναδικός Leonard Cohen, αποτελεί για μένα φάρο μέχρι σήμερα… Πάντα μου δείχνει τον τρόπο που πρέπει να λέγονται τα πράγματα, να τραγουδιούνται τα τραγούδια και να επικοινωνεί η μουσική με τον δέκτη.

Δεν ξέρω αν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να επικοινωνώ τη μουσική μου και αυτό που κάνω με έναν τέτοιο τρόπο, αλλά σίγουρα εγώ σαν δέκτης της μουσικής του, έχω πάρα πολλές φορές βρει τον δρόμο μου, όχι απαραίτητα μουσικά, αλλά μέσα στην καθημερινότητα και στη ζωή μου.

Μου αρέσει ο Nick Drake, οι Other Lives,οι Doors,o Van Morrison, o Lou Reed, ο Δήμος Μούτσης,η Αρλέτα, ο Χατζιδάκις, ο Ζαμπέτας και πολλοί πολλοί άλλοι που σίγουρα θα είχαν θέση μέσα στην αγαπημένη μου μουσική λίστα.

Νέα δουλειά εν μέσω πανδημίας, πώς προέκυψε αυτή η δουλειά και πόσο σας επηρέασαν οι τελευταίοι 7 μήνες που περνάμε με τον… κορωνοϊό;

Η δουλειά αυτή είχε σχεδόν ολοκληρωθεί πριν τον ερχομό της πρωτόγνωρης συνθήκης που επακολούθησε. Με το που τέλειωσε η περίοδος της καραντίνας, γίνανε κάποιες τελευταίες ηχητικές επεξεργασίες του δίσκου, ώστε να είμαστε έτοιμοι για την τωρινή κυκλοφορία του. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι ο δίσκος προέκυψε εν μέσω πανδημίας. Ήταν σχεδόν ολοκληρωμένος από πριν. Οι τελευταίοι μήνες υπήρξαν από τους πιο δύσκολους που πέρασε ο κλάδος των μουσικών και όλων των καλλιτεχνών γενικότερα. Ποτέ για την τέχνη, μέσα στα χρόνια, δεν ήταν ρόδινα τα πράγματα, εκτός κάποιων εξαιρέσεων φυσικά.

Αλλά αυτή η απαξίωση και η μη κρατική στήριξη που δέχτηκε ο κλάδος ήταν άκρως απογοητευτική. Οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν επιβιώνουν αυτή τη στιγμή, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που στρέφονται προς διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό.

Τι θα ακούσουμε στους «Ανθρώπους»; Τι θέλετε να «πείτε» με τον δίσκο αυτο;

Ο δίσκος «Άνθρωποι» είναι το αποτέλεσμα δουλειάς και ηχογραφήσεων των τελευταίων τριών περίπου χρόνων. Μάζεψα όλους τους μουσικούς που θαυμάζω και εκτιμώ και που πορευόμαστε μαζί, με τους περισσότερους από αυτούς, τα τελευταία χρόνια. Η ιδέα ήταν να ηχογραφηθεί ζωντανά στο στούντιο, έτσι ώστε να υπάρχει η αίσθηση της live συναυλίας και να αποτυπωθεί αυτό στον δίσκο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Την ηχογράφηση και συμπαραγωγή της δουλειάς ανέλαβε ο Γιάννης Ταβουλάρης από το Syn Ena Recording Studio, ενώ τις περισσότερες ενορχηστρώσεις τις υπογράφει ο Ορέστης Μπενέκας.

Εκτός από τα δικά μου τραγούδια στον δίσκο «Άνθρωποι», συμμετέχουν στιχουργικά και συνθετικά οι Θανάσης Dzingovic, Γιάννης Ευθυμιάδης και Νίκος Ξαρχάκος.

Ο τίτλος μου ήρθε πολύ φυσικά. Ένιωσα ότι όλα τα τραγούδια είναι ανθρώπινες ιστορίες που θέλανε να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο.

Συναισθήματα των ανθρώπων που γράψαμε τα τραγούδια, αλλά και όλων αυτών που συμμετείχαν στην ηχογράφησή τους, βάζοντας στον δίσκο τον καλύτερο εαυτό τους. Πολλοί «άνθρωποι» μαζεμένοι που θέλανε κάτι να πουν και να μοιραστούν.

Ποια είναι η καλύτερή σας μέχρι σήμερα στιγμή;

Έχω ζήσει πολύ όμορφες στιγμές κάνοντας αυτό που έχω διαλέξει και αγαπάω. Συνεργασίες με ανθρώπους που θαύμαζα, δημιουργία και ωραία παιξίματα μαζί με τους μουσικούς, καινούργια ακούσματα, καινούργιοι μουσικοί κόσμοι. Όλα όμορφα.

Δε θα ξεχάσω ωστόσο μία στιγμή που μου άφησε την πιο γλυκιά ανάμνηση, όταν καλεσμένη στην αποχαιρετιστήρια γιορτή ενός παιδικού σταθμού, τα παιδιά, οι γονείς και οι δασκάλες τραγουδούσαν μαζί μου με μία φωνή το τραγούδι μου «Τα χέρια τους σφιχτά», που αγάπησαν τα παιδιά και στάθηκε η αιτία να βρεθώ στην γιορτή τους.

Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα ο κόσμος να τραγουδάει το τραγούδι σου, αλλά όταν τα λόγια που έχεις γράψει μπαίνουν στα παιδικά στόματα, τότε η χαρά δεν περιγράφεται. Το τραγούδι αυτό είχε κυκλοφορήσει σαν single δύο χρόνια πριν και συμπεριλαμβάνεται και αυτό στον δίσκο «Άνθρωποι».

Τι είναι αυτό που σας φοβίζει περισσότερο σαν μουσικό σήμερα; Και πώς αισθάνεστε από την αντιμετώπιση της Πολιτείας;

Αυτό που με φοβίζει είναι ότι σε κάποιο καιρό από τώρα, ίσως δεν θα υπάρχουν καινούργιες παραγωγές και αρκετές νέες δημιουργίες, οργανοπαίχτες που εξασκούν και μελετούν την τέχνη τους. Ξέρετε εμείς δεν κάνουμε κάποιο χόμπι, κάνουμε εργασία που απαιτεί πολύ χρόνο και μελέτη ώστε να εξελιχθούμε. Επιπλέον τα τελευταία χρόνια κάνουμε και όλα όσα απαιτούνται για να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας, να κλείσουμε τις εμφανίσεις μας και πολλά ακόμα πράγματά που χρειάζονται στο επάγγελμα αυτό. Αν λοιπόν το μεγαλύτερο ποσοστό των μουσικών ψάχνει για άλλη εργασία προκειμένου να επιβιώσει, αυτόματα χάνει ο κλάδος τους δημιουργούς του, τους εργάτες του, τα μέλη του.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον; Πιστεύετε πως θα επανέλθει γρήγορα μία κανονικότητα στις μουσικές σκηνές;

Το εύχομαι και το ελπίζω και για εμάς και για όλους τους εργαζόμενους που έχουν πληγεί από την πανδημία. Φυσικά πάνω απ’ όλα εύχομαι να βγούμε από την κατάσταση αυτή όρθιοι και υγιείς.

Σχετικά Άρθρα
Vocalism Sessions με την Αγγελική Τουμπανάκη στο Half Note
Vocalism Sessions με την Αγγελική Τουμπανάκη στο Half Note
seeds-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%b5%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-jazz-%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%cf%840
Seeds: Ένα ξεχωριστό jazz ντούετο αποκαλύπτεται… πίσω από τις κουρτίνες
«Τα βουνά της Βουλιαγμένης»: 10 παραδοσιακά τραγούδια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης
«Τα βουνά της Βουλιαγμένης»: 10 παραδοσιακά τραγούδια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στο Infowoman: «O Μποστ ξεσκεπάζει την πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω»
Η «Επιστροφή» του Δημήτρη Μαραμή στο Goethe-Institut
Η «Επιστροφή» του Δημήτρη Μαραμή στο Goethe-Institut
Η Ελένη Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»
Η Έλενα Καρακούλη στο Infowoman: «Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης στη ζωή, στη σχέση, στον έρωτα»

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του