«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ», το μυθιστόρημα-σταθμός μιας εποχής, του Αμερικανού συγγραφέα Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ που δημοσιεύθηκε το 1925, έρχεται στο Αγγέλων Βήμα, για πρώτη φορά σε ελληνική θεατρική σκηνή, σε θεατρική διασκευή του Σάιμον Λέβι, επιλογή δραματολογίου και μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη.
Πρόκειται για μια από τις πιο γοητευτικές ερωτικές ιστορίες του εικοστού αιώνα. Σε αυτό το μυθιστόρημα, ο Φ. Σ. Φιτζέραλντ κατορθώνει να εκφράσει με συγκινητικό τρόπο τις ψευδαισθήσεις του έρωτα μέσα στο λαμπερό περιβάλλον της νεοϋορκέζικης «αριστοκρατίας». Είναι η εποχή της τζαζ, μια εποχή υπερβολής, όπου κυριαρχεί ακόμη η πεποίθηση πως τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν την Ευτυχία.
Το Infowoman.gr με αφορμή την παράσταση, «Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ» μίλησε με την ηθοποιό Φωτεινή Τεντολούρη.
«Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ», το μυθιστόρημα-σταθμός μιας εποχής, του Αμερικανού συγγραφέα Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ που δημοσιεύθηκε το 1925, έρχεται στο Αγγέλων Βήμα και εσείς γίνεστε ένα κομμάτι αυτού, πείτε μας λίγα λόγια;
ΦΤ: Με αφορμή το μυθιστόρημα του F. Scott Fitzgerald «Ο Υπέροχος Gatsby», προσγειωνόμαστε με μια μαγική χρονομηχανή στη Νέα Υόρκη, ακριβώς έναν αιώνα πριν. Για αναλογιστείτε το, το έργο αυτό γράφτηκε πριν από έναν αιώνα, και περιγράφει τα πάθη των ανθρώπων υπό το βάρος του νεοπλουτισμού, των επιδερμικών σχέσεων και των κρυμμένων αυθεντικών συναισθημάτων που δεν βρίσκουν πάντα αναγνώριση και ανταπόδοση. Άφθονη jazz, άφθονα πάρτι, άφθονα απαγορευμένα ποτά, και ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα ανθρώπινων σχέσεων όπου δεν επικρατεί πάντα ο έρωτας και η αληθινή ευτυχία.
Σε ό,τι αφορά την θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος, σας προσκαλούμε σε ένα υπέροχης αισθητικής μίνιμαλ πάρτι, όπου ο θεατής μπαίνει στην ιστορία πλημμυρισμένος από λάμψη, φώτα, απίστευτες πρωτότυπες μουσικές γραμμένες για την παράσταση από τον Φάνη Κακοσαίο και βγαίνει έτοιμος να συνεχίσει τη ζωή όπως της αξίζει: υπέροχα και ζωηρά.
Η ασυγκράτητη δίψα για άνοδο, η σαρκοφάγα θλίψη της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, είναι φαινόμενα που παρατηρούνται και στη σύγχρονη εποχή, ποιος είναι ο τρόπος καταστολής τους κατά τη γνώμη σας;
ΦΤ: Θα μου επιτρέψετε να μιλήσω για διαχείριση και όχι καταστολή. Όσα περιγράφετε πιο πάνω μπορούν να συμβούν σε όλους μας στιγμιαία ή, αν δεν τα εντοπίσουμε ώστε να τα διαχειριστούμε, να μας κατατρέχουν και να μας καθορίζουν. Δεν μπορώ να προτείνω ουσιαστικότερο τρόπο διαχείρισης αυτών των παθών από την ειλικρινή καλλιέργεια του μέσα μας, με παράλληλη παρατήρηση του τι συμβαίνει γύρω μας. Οφείλουμε να είμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας αλλά οφείλουμε (κι ας ακούγεται ίσως βαρύ) να τοποθετούμαστε στις επιλογές μας και σε σχέση με το τι συμβαίνει γύρω μας, ποιες είναι οι αληθινές προκλήσεις, το αληθινό νόημα της ζωής, τι διέπει την κοινωνία μας ως πρόκληση και ως αληθινό ζητούμενο.
Δεν μπορώ και δεν επιθυμώ να ταυτιστώ με την αθέμιτη άνοδο αλλά μπορώ να κατανοήσω κάποιον που κουβαλά ένα ανεκπλήρωτο φορτίο. Ο τελευταίος οφείλει στον εαυτό του να παλέψει για τις επιθυμίες του (θεωρώντας δεδομένο ότι δεν είναι σε βάρος άλλων ανθρώπων) κι αν δεν μπορεί να τις εκπληρώσει, να «εφεύρει» νέες.
Τι είναι αυτό που θα έχει αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από τη παράσταση;
ΦΤ: Μια αψεγάδιαστη βιτρίνα όσων θέλουμε και όσων δεν θέλουμε να είμαστε. Και μια ψυχική ανάταση που πηγάζει από τον τρόπο που σκηνοθετήθηκε και δομήθηκε αυτή η παράσταση.
Πείτε μας ποια είναι η πιο δυνατή σκηνή που έχετε βιώσει πάνω στο θεατρικό σανίδι;
ΦΤ: Ο πατέρας μου να κάθεται στην πρώτη σειρά και να παίζει (υποθέτω χωρίς να το καταλαβαίνει) ασταμάτητα ένα μικρό μπεγλέρι, ενώ εγώ βρίσκομαι στην άκρη της σκηνής, πολύ κοντά του δηλαδή, και προσπαθώ να μην ακούω τον ήχο του μπεγλεριού αλλά τον συμπρωταγωνιστή μου.
Ήθελα να γελάσω, να γυρίσω να τον κοιτάξω με νόημα για να γελάσουμε συνωμοτικά και οι δύο, ενώ παράλληλα ένιωθα τόσο περήφανη που ήταν εκεί να με παρακολουθεί. Αν ζούσε τώρα, δεν είμαι σίγουρη ότι θα αναφερόμουν σε αυτή ως την πιο δυνατή στιγμή. Επειδή όμως δεν είναι ανάμεσά μας, όλοι οι συναισθηματικοί δρόμοι αυτή τη στιγμή οδηγούν σε εκείνο το συμβάν.
Η εποχή μας επιτάσσει γρήγορους ρυθμούς και πιεστικές συνθήκες είναι μια κατάσταση που βιώνετε και εσείς στη καθημερινότητα σας;
ΦΤ: Άγρια ταχύτητα! Άγρια, απύθμενη, ανυπόμονη, κι όποιος αντέξει, όποιος αντισταθεί. Είμαι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ιστορίας και έχω το προσωπικό μου στοίχημα να πάω κόντρα στον ασταμάτητο χρόνο.
Θέατρο ή τηλεόραση;
ΦΤ: Το ξέρετε κι εσείς, και το έχετε ξανακούσει, ότι το θέατρο έχει τη γλύκα του φρέσκου, τη μαγεία του τώρα. Θέατρο!
Επόμενα σχέδια…
ΦΤ: Κανένα σχέδιο! Να είμαι κουρδισμένη στο τώρα και να μπορώ να βλέπω μακριά. Όλα τα άλλα τα καλοδέχομαι, καλώς να ορίσουν, σχεδόν ανυπομονώ!
Ευχαριστούμε θερμά για αυτή την υπέροχη κουβέντα!!!
ΦΤ: Κι εγώ σας ευχαριστώ. Να έχουμε μια ωραία πορεία προς τα Χριστούγεννα, υγεία και φως για όλους μας.
Λίγα λόγια για την παράσταση
O επίδοξος συγγραφέας Νικ Κάραγουεϊ εγκαταλείπει τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για την Νέα Υόρκη της άνοιξης του 1922. Εκεί βασιλεύει μία νέα τάξη που χαρακτηρίζεται από τον νεοπλουτισμό και τα χαλαρά ήθη. Κυνηγώντας το δικό του Αμερικάνικο Όνειρο, ο Νικ Κάραγουεϊ θα βρεθεί δίπλα στον μυστηριώδη εκατομμυριούχο Τζέι Γκάτσμπυ, και κοντά στην εξαδέλφη του Ντέζι και τον ερωτύλο σύζυγό της Τομ.
Ο ελκυστικός κόσμος του έρωτα και της απάτης τους γίνεται πλέον ο κόσμος του Νικ, που καταγράφει την ιστορία του ατελέσφορου έρωτα και των ονείρων των ηρώων. Ένας κόσμος απόλυτα τεχνητός, μεγαλόστομος και θρασύς, που δεν απέχει πολύ από ένα κομμάτι της δικής μας σύγχρονης εποχής. Τα όσα κρύβονται πίσω από την επιδερμίδα των ηρώων, δεν εξαντλούνται στην ομορφιά και τη λάμψη.
Από κάτω κρύβεται κάτι πολύ πιο άγριο, πιο σκληρό. Η ασυγκράτητη δίψα για άνοδο, η σαρκοφάγα θλίψη της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, η σιγανή φωτιά του συμβιβασμού ή ακόμη χειρότερα ένα ηχηρό, χαώδες κενό. Οι ήρωες είναι άνθρωποι της εποχής τους, μα τα όσα τούς ορίζουν και κυρίως όσα τούς στοιχειώνουν, μοιάζουν άχρονα, σημερινά.
Ο κόσμος του Γκάτσμπυ είναι ένα συναισθηματικό και ηθικό ναρκοπέδιο του Αμερικάνικου ονείρου, του σαρωτικού υλισμού, της απόστασης ανάμεσα στο προσωπείο και τον αληθινό εαυτό μας.
Συντελεστές
Θεατρική διασκευή: Simon Levy
Επιλογή Δραματολογίου-Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Αλέξιος Κοτσώρης
Σκηνικά: Ελεονώρα Καραβάνη
Κοστούμια: Nora Ponti
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Νικολάου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Πρωτότυπη μουσική: Φάνης Κακοσαίος
Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Λουπάκη
Φωτογραφίες: Νίκος Παπουτσάκης
Γραφιστική επιμέλεια: ‘Ήρα Σταματοπούλου
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Παίζουν: Αριστείδης Βέβης, Ευγενία Καραμπεσίνη, Γιώργος Γκιόκας, Φωτεινή Τεντολούρη, Λήδα Μανούσου Αλεξίου, Νάσος Φρίγγης και ο Αλέξιος Κοτσώρης στο ρόλο του Τζέι Γκάτσμπυ.
Πληροφορίες
Αγγέλων Βήμα – Τόπος Συνάντησης Ανατολής-Δύσης
Διεύθυνση: Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια (πίσω από το Εθνικό Θέατρο Τσίλλερ)
Πρεμιέρα: Σάββατο, 26 Νοεμβρίου 2022
Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:00*, Κυριακή στις 18:00
Διάρκεια: 95΄
Διαβάστε επίσης
Η Ήρα Κατσούδα στο Infowoman.gr: “Όλα τα αστεία έχουν μια συγκεκριμένη θέση σε αυτή την ζωή!”
Η Λίνα Πάτσιου στο Infowoman.gr: “Ο ρομαντισμός βάλλεται στις μέρες μας”
Ο Κώστας Γάκης στο Infowoman.gr: “Οι επίσημες βραβεύσεις στη ζωή μου ήρθαν σε σημεία κομβικά”
Σχετικά Άρθρα
Google News