Η Άννα Γαλανού στο Infowoman.gr: “Η αληθινή αγάπη δεν ζητά, μόνο προσφέρει”

Αλήθεια, μπορεί ένα βιβλίο να σε ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, σε περασμένες εποχές; Μπορεί ένα βιβλίο να σε ταξιδέψει στα μονοπάτια της αγάπης και των συναισθημάτων; Η διλογία της Άννας Γαλανού έχει αυτή ακριβώς τη δύναμη και τη μαγεία.

Η αγαπημένη συγγραφέας επιστρέφει με μια συγκλονιστική διλογία με τίτλο Το τίμημα της αλήθειας που περιλαμβάνει τα βιβλία, *Άλλη Θάλασσα εκεί” και *Λιμάνια Ονείρων¨που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Με τα νέα της βιβλία, η Άννα γαλανού μάς ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, ξεκινώντας το μαγικό ταξίδι της από τη δεκαετία του ’50. Και μας μιλά για τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, για την προδοσία και για τα αληθινά αισθήματα.

Η συγγραφέας, Άννα Γαλανού μίλησε στο Infowoman.gr

Επιστρέφετε με μια συγκλονιστική διλογία, «Το τίμημα της αλήθειας». Πώς γεννήθηκε η ιδέα;

Η σκέψη για τη συγκεκριμένη ιστορία είναι αρκετά παλιότερη και μάλιστα το 2015 ξεκίνησα να γράφω ένα βιβλίο στο οποίο είχα δώσει τίτλο «Φάτα Μοργκάνα». Η αρχική ιδέα ήταν να έχω ως κεντρικό ήρωα της ιστορίας τον ποιητή της θάλασσας και των ωκεανών, Νίκο Καββαδία, εξ ου και ο αρχικός τίτλος. Ξεκίνησα λοιπόν να ψάχνω και να διαβάζω οτιδήποτε είχε σχέση με την εποχή που έζησε ο ποιητής. Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική την περίοδο 1950-1980, δηλ. τα χρόνια από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε, μέχρι την πλήρη αστικοποίηση της Ελλάδας (τέλος της δεκαετίας του ’70). Δόμησα λοιπόν την ιστορία της διλογίας με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδυάσω πρόσωπα και γεγονότα ηθογραφώντας εποχές μέσω μιας περιγραφικής ανθρωπογεωγραφίας, μιας πραγματικά έντονης και άκρως ενδιαφέρουσας περιόδου.

Πρωταγωνιστές είναι δύο γυναίκες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους κι ανάμεσά τους ένας άντρας που αναζητά την αλήθεια της ψυχής του. Μπορείτε να μας συστήσετε λίγο περισσότερο τους ήρωές σας;

Το να επιχειρήσω να ψυχογραφήσω νέους της δεκαετίας του 1950 και στη συνέχεια να περιγράψω τη ζωή τους για τριάντα χρόνια ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες, προερχόμενοι από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με άλλες συνιστώσες ζωής, άλλες αφετηρίες και προσδοκώμενα. Σκοπός μου ήταν να ιχνογραφήσω τις τρεις τάξεις που ξεπήδησαν στην Ελλάδα μετά τον Πόλεμο. Αστική-Εργατική-Αγροτική. Η Κατερίνα της ιστορίας εκπροσωπεί την αστική, ο Διονύσης την εργατική και η Βασιλική την αγροτική. Τρεις δεκαοχτάχρονοι νέοι βγαίνουν στη ζωή έχοντας άλλους στόχους και εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες, που όμως κάποια στιγμή συγκλίνουν. Θεωρώ πως κατάφερα να ψυχογραφήσω αυτούς τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους έχοντας σημαντικά εργαλεία στα χέρια μου. Αναζητήσεις ψυχής μέσω μιας πνευματικότητας η οποία διαχέεται σε όλο το βιβλίο.

Μέσα από τη διλογία ανακαλύπτουμε τις διαφορετικές πλευρές της αγάπης. Έχει η αγάπη διαφορετικές πλευρές;

Αγάπη είναι η αρετή της ψυχής. Η αληθινή αγάπη δεν ζητά, μόνο προσφέρει. Διαχωρισμοί σαφώς και υπάρχουν. Η μητρική αγάπη, η αληθινή φιλία, η αγάπη σε μια ανώτερη θρησκευτική δύναμη, η αγάπη στην τέχνη, η αγάπη στον συνάνθρωπο, η αγάπη στα ζώα, κ.ο.κ.

Δυστυχώς όμως υπάρχει και μια αρρωστημένη άποψη που κάποιοι ονομάζουν «αγάπη», που όμως δεν έχει καμία σχέση με το ανώτερο αυτό πνευματικό συναίσθημα. Π.χ. Παθολογικές σχέσεις εξάρτησης, μονοσήμαντες, εγωιστικές και ανταγωνιστικές σχέσεις φυσικά και δεν μπορούν να ονομάζονται αγάπη.

Το βιβλίο σας διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’50. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει από εκείνη την εποχή και τοποθετείτε το έργο σας στο τότε;

Η ιστορία του βιβλίου καλύπτει όπως προανέφερα μια μεγάλη διαδρομή τριάντα χρόνων. Ξεκινά το 1950 και φθάνει ως το τέλος της δεκαετίας του ’70. Θεωρώ πως είναι μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες περιόδους του περασμένου αιώνα, που βρίθει γεγονότων. Μετά τον πόλεμο, η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, έτσι λοιπόν υπάρχει μεγάλος αναβρασμός σε όλους τους τομείς, με προεξάρχοντα τον πολιτισμό.

Οι άνθρωποι της τέχνης, καταπιεσμένοι από τόσα χρόνια σιωπής, βγαίνουν μπροστά. Θέατρα, σινεμά, συνθέτες, συγγραφείς, ποιητές, ενώ ταυτόχρονα ένα μεγάλο κύμα αστυφιλίας σαρώνει απ’ άκρου σ’ άκρο την Ελλάδα.

Η εργατική τάξη, από την άλλη, «γεμίζει» εργοστάσια, λιμάνια και γιαπιά αφού η χώρα ανοικοδομείται εκ θεμελίων, ενώ παράλληλα περιγράφεται το μεγάλο κύμα μετανάστευσης, τη φτώχεια και την ανέχεια των αγροτικών περιοχών που καθημερινά ερημώνουν.

Αυτό είναι το πλαίσιο των χρόνων της δεκαετίας του ’50, και μέσα από τα βιβλία της διλογίας, παρακολουθούμε την εξέλιξη της Ελλάδας για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Μια πορεία που, καλώς ή κακώς, σηματοδοτεί τη σημερινή κατάσταση.

Από τότε μέχρι τώρα πόσο έχει αλλάξει η ελληνική κοινωνία; Εσείς τι θα κρατούσατε στο σήμερα από εκείνη την περίοδο;

Φυσικά και έχει αλλάξει και μάλιστα πολύ. Υπάρχουν πολλά πράγματα που κινούνται σε θετική κατεύθυνση, όμως εγώ δεν θα αναφερθώ σ’ αυτά. Τα γνωρίζουμε λίγο πολύ όλοι. Θα μου επιτρέψετε να σταθώ στην έλλειψη πνευματικότητας που επικρατεί σήμερα, επειδή πιστεύω απόλυτα πως, δυστυχώς, έχουμε φτωχύνει πολύ σ’ αυτό το επίπεδο.

Από εκείνη την περίοδο θα κρατούσα την αθωότητα και την αγνότητα των απλών ανθρώπων, που παρότι ζούσαν σε δύσκολες συνθήκες (εργασιακές και προσωπικές), είχαν στόχους και οράματα κι έδιναν αγώνες ζωές.

Έχετε γράψει την τριλογία «Οι δρόμοι της καταιγίδας» και τώρα τη διλογία «Το τίμημα της αλήθειας». Ποιες αντικειμενικές δυσκολίες έχει να γράφετε ένα βιβλίο σε συνέχειες;

Υπάρχουν πολλές τεχνικές δυσκολίες και χρειάζεται μεγάλη γνώση του θέματος, ώστε να μην υπάρξει «κοιλιά» της ιστορίας. Έχω μελετήσει ιδιαίτερα την τέχνη του φλας-μπακ, έτσι δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα στη διλογία. Τα μηνύματα που παίρνω από τους αναγνώστες δικαιώνουν απόλυτα τον τρόπο μετάβασης από το 1ο βιβλίο στο 2ο.

Στην τριλογία ακολούθησα διαφορετικό δρόμο. Επέλεξα τα τρία βιβλία να έχουν το καθένα κι από ένα διαφορετικό ήρωα (Ρούσσα, Ιωάννη, Αριάδνη), ώστε ο αναγνώστης μέσω της ζωής και της πορείας του να μπορέσει εύκολα να παρακολουθήσει την εξέλιξη της μεγάλης αυτής διαδρομής.

Ο έρωτας και η θάλασσα τι σημαίνουν για εσάς;

Καλοκαίρι και μοναξιά ίσως…

Από πού εμπνέεστε κάθε φορά την ιστορία που θα γράψετε;

Τα τελευταία χρόνια με εμπνέουν οι ιστορίες που ακούω. Μου δημιουργούν πολλούς προβληματισμούς. Με ωθούν να σκέφτομαι την άλλη πλευρά της ζωής και σε πολλές περιπτώσεις πώς θα αντιδρούσα αν ήμουν εγώ…

Τελευταία επίσης με επηρεάζει πολύ η συμπεριφορά των νέων παιδιών. Αυτά τα παιδιά που δεν μιλούν πολύ, που χαμογελούν συγκρατημένα, που κρατούν μόνιμα ένα κινητό ή ένα τάμπλετ στο χέρι. Αυτά τα άγνωστα σε όλους μας παιδιά, που στην ουσία κανείς δεν θέλει πραγματικά να γνωρίσει. Ίσως και να φοβόμαστε τον θυμό τους…

Έχετε σκεφτεί την επόμενη;

Ναι, αυτό το διάστημα γράφω συνεχώς.

Διαβάστε επίσης

Η Γεωργία Ζώη στο Infowoman.gr: “Στις δύσκολες στιγμές πάντα επικαλούμαι την Παναγία – Επέζησα ως εκ θαύματος!!!”

Η Bαρβάρα Λάρμου στο Infowoman.gr: “Έχω βρεθεί αντιμέτωπη με προσπάθειες παρενόχλησης αλλά πάντα αντιδρούσα έντονα”