Είναι ένα από τα πιο λαμπέρα πρόσωπα της νέας γενιάς ηθοποιών. Τον πρωτογνωρίσαμε θεατρικά στον εκπληκτικό «Χαρτοπόλεμο», τον απολαύσαμε στην «Απλή Μετάβαση» στο Εθνικό Θέατρο και φέτος τον βλέπουμε στην καθημερινή επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο».
Ο “Χαρτοπόλεμος” του Βαγγέλη Ρωμνιού, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη, δραματουργία και επεξεργασία του Γιωργή Τσουρή, επιστρέφει τη Δυετέρα 24 Μαϊου σε ραδιοφωνική μορφή από μέσα τη συχνότητα του 9,84 και ο ταλαντούχος ηθοποιός δε θα μπορούσε να απουσιάζει από τη διανομή του.
Διαβάστε επίσης: «Πλατεία Θεάτρου»: 10 συγγραφείς, 10 σκηνοθέτες και 40 ηθοποιοί χαρίζουν ραδιοφωνική θεατρική μαγεία
Εμείς με αφορμή τη ραδιοφωνική αυτή παράσταση είχαμε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη μαζί του.
Πού σας βρίσκουμε την περίοδο αυτή της πανδημίας και στον απόηχο του κινήματος #metoo; Πώς αισθάνεστε ως καλλιτέχνης;
Περίοδος αναπροσαρμογής και ανασύνταξης δυνάμεων η τωρινή. Οι μέρες της πανδημίας, της καραντίνας και των απαγορεύσεων δεν ήταν και δεν είναι εύκολες για κανέναν. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, αντιμέτωποι με μια σαρωτική απειλή για την υγεία μας, χωρίς αποτελεσματικά όπλα εναντίον της. Και μέσα σε αυτό τον φόβο με πολλούς επαγγελματικούς κλάδους σε αναστολή, έπρεπε να διαχειριστούμε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, κοινωνικές ανισότητες και πίεση ψυχικήσε σημείο, για πολλούς, οριακό. Αναμφισβήτητα ο κλάδος των καλλιτεχνών δέχθηκε ισχυρό πλήγμα. Ξαφνικά αισθανθήκαμε αόρατοι και εντελώς απροστάτευτοι. Ο πολιτισμός αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία και σαν να έπρεπε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι είναι περιττός. Το μόνο αισιόδοξο ήταν πως η πίεση και ο περιορισμός οδήγησε σε ένα ξέσπασμα που κατά τα φαινόμενα υπήρχε μεγάλη ανάγκη να συμβεί και προετοιμαζόταν εδώ και χρόνια. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουν κάποιοι και επιτέλους να ακουστούν.
Έπρεπε να γίνουν και να ακουστούν όλες αυτές οι μαρτυρίες; Άλλαξε κάτι πιστεύετε;
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι μαρτυρίες έπρεπε να γίνουν και να ακουστούν. Έπρεπε να βγουν στο φως οι εμπειρίες που κάποιοι άνθρωποι κουβαλούσαν μέσα τους με τρομερό ψυχικό κόστος και χρειάστηκε μεγάλη δύναμη και γενναιότητα για να το κάνουν. Ήταν αναγκαίο να γίνει η αρχή, ώστε να αποκαλυφθούν παθογένειες χρόνων και να μιλήσουμε επιτέλους για κακοποιητικές συμπεριφορές και πρακτικές που θεωρούνταν ως και τώρα δεδομένες. Έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούμε τα στοιχειώδη, το τι είναι πραγματικά σωστό. Ο χρόνος θα αποκαλύψει το μέγεθος της αλλαγής. Σίγουρα, όμως, θεωρώ πως έγινε ένα ισχυρό βήμα ενάντια στον φόβο και μπήκαν οι βάσεις για να πετύχουμε, συν τω χρόνω, όσα προς το παρόν ακόμα κι ο νόμος, σε κάποιες περιπτώσεις αδυνατεί να πετύχει.
Αυτόν τον χρόνο της πολιτιστικής σιωπής άλλαξε κάτι μέσα σας; Αναθεωρήσατε πράγματα, αξίες, ιδέες; Τι επανεκτιμήσατε;
Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πως όσα θεωρούμε δεδομένα μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή και ίσως να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε καν η ελευθερία μας. Για να διατηρήσουμε αυτά που έχουμε χρειάζεται αγώνας καθημερινός. Καθώς, όμως, περνούσαν οι μέρες, ένιωσα ξεκάθαρα, πως ένα από τα ελάχιστα που μας ανήκουν πραγματικά και μας κρατούν δυνατούς, είναι η αγάπη μας για αυτούς τους λίγους ανθρώπους που επιτρέψαμε και μας επέτρεψαν να είναι δικοί μας. Έστω και για λίγο. Αυτή την αγάπη πρέπει να την προστατεύουμε και να την υπερασπιζόμαστε πάση θυσία.
Ραδιοφωνικό θέατρο. Είναι πρόκληση αυτό για εσάς; Ποιες οι δυσκολίες του εγχειρήματος αυτού;
Το ραδιοφωνικό θέατρο απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση. Δεν είναι εύκολο ξαφνικά να απενεργοποιήσεις την εικόνα και να ακυρώσεις τους σωματικούς κώδικες που σε βοηθούν να υπάρχεις δυναμικά επάνω στη σκηνή. Τα όπλα σου περιορίζονται στο λόγο και τον ήχο και χρειάζεται να βρεις κάποια νέα κλειδιά για να μεταφέρεις καθαρά την ιστορία σου. Εκεί αρχίζεις να ανακαλύπτεις τη δύναμη της λεπτομέρειας στη φωνή σου. Μέταλλο, όγκος, τονικότητα, χρωματικές, ανάσες είναι οι μόνοι φορείς του συναισθήματος και στην πραγματικότητα η νέα δύναμή σου. Η εικόνα είναι πια στα χέρια του ακροατή. Υπάρχει μια συνάφεια του είδους αυτού με την εμπειρία της ανάγνωσης ενός βιβλίου. Ο ακροατής, όπως και ο αναγνώστης, συμπληρώνει «τα κενά» και δημιουργεί μέσα του την εικόνα, που είναι απόλυτα προσωπική. Κι εκεί ακριβώς κρύβεται και η δύναμη του ραδιοφωνικού θεάτρου.
Επιστρέφετε με τον Χαρτοπόλεμο, ένα ιδιαίτερα αγαπημένο θεατρικό έργο από το κοινό. Τι αλλάζει τώρα, στη ραδιοφωνική του μορφή; Προκύπτει κάτι καινούριο;
Ο «Χαρτοπόλεμος» είναι για όλους μας μια δυνατή καλλιτεχνικά και προσωπικά εμπειρία. Τον αγαπάμε πάρα πολύ και επιστρέφουμε σαυτόν με μεγάλη συγκίνηση. Έχει μεγάλη δυσκολία, ένα ρεαλιστικό έργο που γεννήθηκε για τη σκηνή να αποδοθεί τώρα για το ραδιόφωνο και χρειάζεται προσαρμογή. Σίγουρα κάποια πράγματα αλλάζουν. Χρειάζονται, για παράδειγμα, κάποιες προσθήκες, για να γίνονται πιο αντιληπτές οι δράσεις αλλά προσπαθήσαμε, με κέντρο τον λόγο αυτή τη φορά να μη χάσουμε τα ιδιαίτερα στοιχεία του έργου, τη σκληρότητά του, την απόγνωση, το χιούμορ ακόμα κι αν λείπει η εικόνα. Από την άλλη, όμως, η απουσία της εικόνας και η ενεργοποίηση της φαντασίας του ακροατή δίνει μια νέα ελευθερία, που οι περιορισμοί της σκηνικής δράσης δεν επέτρεπαν. Κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και απόλυτα λυτρωτικό.
Φέτος σας βλέπουμε στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», την κωμική καθημερινή σειρά της ΕΡΤ. Πώς κρίνετε την επιστροφή της δημόσιας τηλεόρασης στη μυθοπλασία; Πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψει μία μεγάλη μερίδα κοινού σαυτήν;
Είναι πολύ αισιόδοξο που η ΕΡΤ έδειξε φέτος τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τη μυθοπλασία και απ’ό,τι φαίνεται συνεχίζει να το κάνει δυναμικά και με επιτυχία. Το κοινό ανταποκρίνεται θετικά και πιστεύω πως θα εμπιστεύεται όλο και πιο πολύ, τόσο την προσπάθεια της κρατικής τηλεόρασης, όσο και την ελληνική μυθοπλασία που ξαναπαίρνει ανάσα σε κρατική αλλά και ιδιωτική τηλεόραση. Άλλωστε η μεγάλη ανταπόκριση του κοινού σε κάποιες ελληνικές σειρές δείχνει ότι την έχουν ανάγκη.
Τι σας έλειψε περισσότερο τον καιρό αυτό της πανδημίας; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν επιτέλους «ελευθερωθούμε»;
Μου λείπει, να μην μπορώ να αγγίζω χωρίς ένα, έστω και μικρό, φόβο, αυτούς που αγαπώ.
Και το να μπορώ να ταξιδέψω. Μια εκδρομή θα είναι απ’ τα πρώτα που θα κάνω.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας ποιος είναι αυτήν την περίοδο;
Η απώλεια είναι πάντα ένας μεγάλος φόβος μου. Ίσως γιατί η εμπειρία, μέχρι τώρα, μου έχει δείξει πόσο δύσκολα τη διαχειρίζομαι.
Μελλοντικά σας σχέδια;
Μετά τον ραδιοφωνικό «Χαρτοπόλεμο», θα έχω μία ακόμα ραδιοφωνική συμμετοχή στον 9,84 , αυτή τη φορά στη συναυλία για το Θεατρικό Τραγούδι που θα επιμεληθεί ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Για το καλοκαίρι, αν και τα σχέδιά μου έχουν πάλι μουσικοθεατρική μορφή, θα περιοριστώ προς το παρόν στην ελπίδα να πάνε όλα κάπως καλύτερα με την πανδημία και να γίνει μια επανεκκίνηση του πολιτισμού, όπως είναι αναγκαίο.
Σχετικά Άρθρα
Google News