Ένα χρόνο μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε στο θέατρο Αλίκη, η παράσταση «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!…» σε κείμενο και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, ταξιδεύει για πρώτη φορά σε όλη την Ελλάδα. Πρώτη στάση στο Αιγάλεω στις 30 Ιουνίου, στην πόλη όπου μεγάλωσε ο σπουδαίος συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.
«Ένιωσα ότι αυτή η παράσταση δεν έκλεισε τον κύκλο της όταν τελείωσε πέρυσι τον Απρίλιο», εξομολογείται στο Infowoman.gr η Ελένη Καρακάση μιλώντας για την περιοδεία που πρόκειται να ξεκινήσει σε λίγες ημέρες. Η ταλαντούχα ηθοποιός αναφέρθηκε επίσης στην αγάπη της για τη μουσική, την εμπειρία της διδασκαλίας που βίωσε για πρώτη φορά τον χειμώνα που πέρασε, τη σχέση της με την Κάρμεν Ρουγγέρη και άλλα πολλά.
Πες μας δυο λόγια για τον ρόλο που υποδύεσαι.
«Υποδύομαι τη Νότα, αδελφή του Γιώργου Ζαμπέτα, η οποία του έχει πολύ μεγάλη αδυναμία. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία, αφιέρωσε τη ζωή της στον Γιώργο, είχε μεγάλο δέσιμο μαζί του, τον βοήθησε στο μεγάλωμα των παιδιών. Η Νότα σκοτώθηκε γύρω στα 55-60 πηγαίνοντας να κολλήσει κηδειόχαρτα. Την χτύπησε αυτοκίνητο καθώς έβγαινε από το σπίτι. Αυτός ήταν και ο μεγάλος καημός του Γιώργου Ζαμπέτα, που έφυγε με αυτόν τον τρόπο».
Για το στήσιμο της παράστασης, ο Πέτρος Ζούλιας βασίστηκε στο βιβλίο της κόρης του Γιώργου Ζαμπέτα, Κατερίνας, «Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω», ενώ είχε στη διάθεσή του και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από το αρχείο της οικογένειας.
Τι πρόκειται να δει ο θεατής επί σκηνής;
«Το πιο ενδιαφέρον για εμένα σε αυτή την παράσταση, η πιο έξυπνη ιδέα που είχε ο Πέτρος Ζούλιας, είναι ότι βλέπουμε τη ζωή του Ζαμπέτα από την αρχή μέχρι το τέλος, κάτι το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί έχουμε αναδρομές σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ιστορίας μας. Αυτό σημαίνει ότι φτάνουμε από τα μέσα της δεκαετίας του ‘30 μέχρι τη δεκαετία του ‘80 – αρχές του ‘90 που φεύγει από τη ζωή. Το πιο ενδιαφέρον λοιπόν για εμένα σε όλο αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν υπάρχει ηθοποιός που να ενσαρκώνει τον Γιώργο Ζαμπέτα. Όταν δηλαδή γίνεται λόγος στο άτομό του, βλέπουμε τον ίδιο σε βίντεο ή ακούμε τη φωνή του γιατί είχε μια φοβερή εμμονή να ηχογραφεί σε ένα μαγνητόφωνο διάφορες ιστορίες. Έχουμε αρκετό τέτοιο υλικό που έδωσε στον Πέτρο Ζούλια η κόρη του Γιώργου Ζαμπέτα και μπόρεσε και εμπνεύστηκε και συνέθεσε όλο αυτό το έργο.
«Υπάχει πολλή αγάπη από όλους»
Είναι μια πολύ αγαπησιάρικη παράσταση. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η δουλειά δεν έχει τίποτα δήθεν και υπάχει πολλή αγάπη από όλους. Το λέω αυτό γιατί την παράσταση την έχουμε παίξει με πολύ μεγάλη επιτυχία πέρυσι στο θέατρο Αλίκη, γι’ αυτό με ακούς πολύ σίγουρη, δεν είναι κάτι που γεννιέται τώρα. Είναι κάτι που το έχουμε γευτεί και έχουμε νιώσει την αγάπη του κόσμου και τη συγκίνησή του».
Έχεις πολύ καλλιεργημένη φωνή. Η μουσική αποτελεί κριτήριο για εσένα στην επιλογή κάποιας δουλειάς;
«Έχει τύχει να κάνω πάρα πολλές μουσικές δουλειές. Η σταδιοδρομία μου είναι σαν να χωρίζεται σε δύο μέρη, πριν από το 2004 που δεν έκανα τηλεόραση και μετά. Μέχρι το 2004 όλες οι παραστάσεις που συμμετείχα, ο κύριος λόγος που τις έπαιρνα ήταν η φωνή μου, που σημαίνει ότι ήταν μουσικές παραστάσεις. Ίσως αυτό ήταν και το χαρακτηριστικό που με έκανε να ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, γιατί έχω τελειώσει και κλασικό τραγούδι. Θέλω να πω ότι είναι πιο καλλιεργημένη η φωνή μου. Από το 2004 και μετά είχα προτάσεις και για έργα σκέτης πρόζας, οπότε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα δεν έπαιζα σε μιούζικαλ. Από τότε έκανα ξανά μιούζικαλ όταν μπήκα στο θέατρο Badminton, που ήταν και η πρώτη μου επαφή με τον Πέτρο Ζούλια στην παράσταση «Μαρινέλλα – Βέμπο: Η συνάντηση».
Πιστεύεις ότι οι νέοι ηθοποιοί πρέπει να έχουν πολύπλευρη μόρφωση;
«Όσο πιο πολλά πράγματα γνωρίζουν και τα έχουν φτάσει σε όσο το δυνατόν καλύτερο επίπεδο εκπαίδευσης μπορούν, είναι σημαντικό, κυρίως για την αρχή τους γιατί οι οντισιόν το απαιτούν. Έχω δει οντισιόν που απαιτεί και εξαιρετική γνώση οργάνου εκτός από τη φωνή. Άρα, όσο πιο πολλά προσόντα έχεις και τα έχεις καλλιεργήσει, θα σε βοηθήσουν παραπάνω στο να βρεις πιο εύκολα δουλειά. Από εκεί και πέρα όταν αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνό σου για δουλειά, είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα γιατί πια σε ξέρουν και σου ζητάνε συγκεκριμένα πράγματα.
Εγώ δηλαδή που θεωρητικά χορεύω, όχι όμως στο ίδιο επίπεδο που τραγουδάω, θα ήθελα να έχω εξελίξει πιο πολύ τον χορό ώστε να είναι πιο κοντά στο τραγούδι μου. Αυτή λοιπόν τη συμβουλή δίνω στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι πρέπει να υπάρχει ένα καλό υλικό για να δουλέψεις. Αλλά σίγουρα για τις οντισιόν βοηθάει να έχεις όσο πιο πολλά προσόντα».
Φέτος σε είδαμε στο Your Face Sounds Familiar σε έναν διαφορετικό ρόλο. Πώς ήταν η πρώτη εμπειρία της διδασκαλίας για εσένα;
«Ήταν πολύ δελεαστικό για εμένα. Ήταν κάτι που πάντα με φόβιζε και δεν το τόλμησα. Το θεωρώ πολύ μεγάλη ευθύνη, ειδικά το να πάρεις έναν άνθρωπο από την αρχή του και να προσπαθήσεις να του δώσεις τις βάσεις. Όταν λοιπόν μου το πρότειναν, θεώρησα ότι η υποκριτική μέσα στο τραγούδι ήταν ένα κομμάτι στο οποίο μπορούσα να βοηθήσω τα παιδιά, συν το γεγονός ότι είχα περάσει από τη διαδικασία του διαγωνιζόμενου, οπότε γνώριζα καλά και τη δική τους ψυχολογία.
«Είναι ένα τελείως διαφορετικό ταξίδι»
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το ταξίδι και είχε άλλες δυσκολίες, δηλαδή ήθελε πάρα πολλή μελέτη από εμένα, πολλές ώρες που έπρεπε να διαθέσω με τους παίκτες, αλλά μου άρεσε γιατί είδα πράγματα για εμένα που δεν ήξερα ότι τα είχα ή τουλάχιστον δεν είχε χρειαστεί να τα βγάλω. Είναι ένα τελείως διαφορετικό ταξίδι από το να πλάθεις εσύ έναν ρόλο για τον ευατό σου για να τον παίξεις στο θέατρο και άλλο να βοηθάς ένα άνθρωπο να δημιουργήσει κάτι άλλο».
Είσαι θεατρικό παιδί της Κάρμεν Ρουγγέρη. Πώς έγινε η συνάντησή σας;
«Ήμουν στη θεατρική ομάδα της Κάρμεν από τα 14 μου. Είχε έρθει να δει μια παράσταση στο Γυμνάσιο και μου πρότεινε να πάω στην ομάδα της. Το έκανα και ήταν από τα πιο ωραία ταξίδια που έχω κάνει στη ζωή μου. Το προτείνω σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα παιδιά να ασχοληθούν με αυτό, γιατί το θέατρο έχει ψυχοθεραπευτικές ικανότητες. Εγώ, για παράδειγμα, την περίοδο που έδινα Πανελλήνιες ανυπομονούσα να έρθει η Κυριακή για να βρεθώ με την Κάρμεν Ρουγγέρη και τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ψυχοθεραπεία. Ήταν σαν να μου έφευγε το βάρος όλης της εβδομάδας, του διαβάσματος, απελευθερωνόμουν μέσα από αυτό».
Έχεις πει στο παρελθόν ότι έχεις περάσει νευρική ανορεξία και βουλιμία. Πώς το ξεπέρασες;
«Δεν πέρασα ακριβώς νευρική ανορεξία. Αυτό που πέρασα είναι ότι αδυνάτισα πάρα πολύ. Όταν τελείωσα το σχολείο ήμουν 100 κιλά και τότε έκανα ό,τι δίαιτα μπορείς να φανταστείς, ό,τι κακό μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου. Κάποια στιγμή ξεκίνησα μια μεγάλη δίαιτα όπου με παρακολουθούσε γιατρός αλλά στη συνέχεια, βλέποντας ότι έχανα βάρος, ώθησα τον εαυτό μου στα άκρα. Ήθελα να βάλω το πιο μικρό νούμερο παντελόνι που υπήρχε και το κατάφερα. Από εκεί και πέρα άρχισε ένα πολύ κακό ταξίδι για την υγεία μου. Ευτυχώς συνήλθα, κατάλαβα τι έκανα και πια προσπαθώ μόνο με διαιτολόγο να χάνω κιλά και ειδικά όταν διανύω φάσεις μεγάλου άγχους ξαναπηγαίνω στη διαιτολόγο για να με βοηθήσει να ακολουθήσω σωστή διατροφή. Αυτό προσπαθώ να κάνω».
Πέρασε ένας πολύ γεμάτος χειμώνας και έρχεται ένα εξίσου γεμάτο καλοκαίρι. Δεν νιώθεις την ανάγκη να ξεκουραστείς;
«Ειδικά φέτος με την περιοδεία δεν έχω μεγάλα σχέδια για το καλοκαίρι. Το κενό μας θα είναι τέσσερις μέρες κοντά στις 15 Αυγούστου, που σίγουρα θα πάω στο εξοχικό μας απίτι στην Αίγινα. Αυτή η παράσταση είναι μια παράσταση που ενώ έπαιξε πολύ πέρυσι τον χειμώνα, επτά παραστάσεις την εβδομάδα και διπλές το σαββατοκύριακο, ένιωσα ότι δεν έκλεισε τον κύκλο της όταν τελείωσε πέρυσι τον Απρίλιο. Και πραγματικά το λέω και συγκινούμαι: έχω τόσο μεγάλη χαρά που αυτή η παράσταση θα ταξιδέψει και θα την δει όλη η Ελλάδα και επειδή πέρασα πολύ όμορφα με όλο τον θίασο, νομίζω ότι θα περάσω ένα πολύ ωραίο καλοκαίρι. Δεν σκέφτομαι καθόλου την κούραση. Είναι μια παράσταση που όλοι μας την αγαπήσαμε. Έχει γίνει μια πολύ τίμια δουλειά, μια γλυκιά δουλειά, πολύ αληθινή. Όλοι μας κάθε φορά καταθέτουμε την ψυχή μας και αυτό θα το νιώσει το κοινό. Χαίρομαι γιατί πιστεύω ότι θα κλείσει ωραία αυτός ο κύκλος».
Δεν απασχολείς τη δημοσιότητα με την προσωπική ζωή σου. Είναι κάτι που επιδιώκεις;
«Είναι πολύ σημαντικό ότι ο κόσμος ξέρει το όνομά μου από τη δουλειά μου και από τίποτε άλλο. Η προσωπική μου ζωή νομίζω ότι δεν ενδιαφέρει τον κόσμο και καλό είναι αυτά τα πράγματα να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, να μην εκθέτουμε κι άλλους ανθρώπους. Ευτυχώς πάντα και οι δημοσιογράφοι ήταν πολύ διακριτικοί μαζί μου στα προσωπικά θέματα. Δεν έχω κάνει κάτι για να κρατήσω κρυφό. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι να μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε για τη δουλειά μας. Νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να κινείται ο καλλιτέχνης».
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα της περιοδείας εδώ
Σχετικά Άρθρα
Google News