Αθηνά Χατζή: Όταν η πανδημία «εμπνέει» Αστικά…ημιτόνια
H ζωγράφος Αθηνά Χατζή στην έκθεση ζωγραφικής «Αστικά ημιτόνια» που θα παρουσιαστεί από τις 22 Οκτωβρίου στην γκαλερί GENESIS απεικονίζει γεωμετρικά και τονικά στοιχεία του δομημένου αστικού χώρου μιας πυκνοδομημένης μεγαλούπολης, δίνοντας έμφαση στις οροφές και το skyline της. Τα έργα της παραπέμπουν νοηματικά στην αλλοτρίωση και στην απομόνωση των έγκλειστων κατοίκων.
Με αφορμή την έκθεση αυτή μιλήσαμε με την καλλιτέχνιδα που τολμά να δηλώνει παρούσα τους δύσκολους αυτούς για τον Πολιτισμό καιρούς…
Τι σας ενέπνευσε για την έκθεση αυτή;
Σε όλη μου την διαδρομή, κυρίαρχο αντικείμενο αναζήτησης και ζωγραφικής έκφρασης είναι το αστικό τοπίο. Στην τωρινή μου δουλειά, με σίγουρα πιο αφαιρετική ματιά, αντλώ εικόνες από τα αθέατα και τα ελάσσονα σημεία της πόλης, τις οροφές, τις όψεις του ακάλυπτου χώρου, τις ταράτσες και τις σκεπές. Οργανώνω τη γεωμετρία τους με τη μουσικότητα «ημιτόνιου», παίζω με τις αποχρώσεις, το φως και τη σκιά, δημιουργώντας φαινομενικά νεκρές φύσεις αστικού τοπίου. Στις εικόνες αυτές η ανθρώπινη ύπαρξη, περίκλειστη στον χώρο, χωρίς να είναι ορατή είναι εν τούτοις συναισθηματικά παρούσα.
Συνέπεσε η εξέλιξη και κορύφωση της δουλειάς αυτής, με το γενικευμένο lockdown λόγω της πανδημίας, έτσι προέκυψε φυσικά, σε αντίθεση με τις προηγούμενες μου δουλειές, η απουσία της ανθρώπινης δραστηριότητας, τα κλειστά σιωπηλά κτίρια και οι αθέατες αυλές.
Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με μία πυκνοδομημένη… μεγαλούπολη;
Ερευνώ και ζωγραφίζω το αστικό τοπίο σε μία απόπειρα να αποκρυπτογραφήσω την αύρα και πνοή της πόλης. Προσπαθώ να φυλακίσω στον καμβά την κάθε στιγμή, κοινότυπα στιγμιότυπα που με βιασύνη προσπερνάμε, να δημιουργήσω αίσθηση σημαντικότητας για κάθε γωνιά του χώρου που μας περικλείει, όσο αμελητέος κι αν φαίνεται, δημιουργώντας μια αίσθηση ανάμνησης από την περιήγησή μας στην μεγαλούπολη.
Το σκηνικό αυτό είναι τελικά οι ζωές μας.
Γιατί της δώσατε αυτόν τον τίτλο;
Για τον τίτλο, θα ήθελα να επεκτείνω τις ευχαριστίες μου στην επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού, ιστορικό τέχνης. Το μουσικό ημιτόνιο είναι το μικρότερο μουσικό διάστημα στη δυτική μουσική, κατανοητό ως δομικό στοιχείο διατονικής και χρωματικής κλίμακας. Το βλέμμα μου στρέφεται στις αθέατες, ασήμαντες όψεις της μεγαλούπολης και του skyline της. Με τη γεωμετρική σύνθεση της εικόνας και τη χρωματική τονικότητα αποσκοπώ να μετουσιώσω την φαινομενικά κενή και άψυχη μορφή του χώρου σε κυρίαρχη ανάμνηση της πόλης που ζήσαμε.
Ποιος ο στόχος σας; Τι συναισθήματα θέλετε να αφυπνίσετε;
Όπως προανέφερα αποτυπώνω στιγμιότυπα του αστικού χώρου προσφέροντας την αίσθηση σημαντικότητας σε κοινότυπες στιγμές. Ο θεατής προσλαμβάνει μια νοσταλγική αίσθηση του οικείου από τις γνώριμες, καθημερινές γωνιές και όψεις της πόλης που μετουσιώνεται σε συναίσθημα ασφάλειας. Η έντονη ανάμνηση του χώρου μας και της ζωής μας, αφυπνίζει πληρότητα και ευφορία.
Ποια άλλα θέματα σας εμπνέουν;
Στο σύνολο της ζωγραφικής μου, έχω προσπαθήσει να αναδείξω σε κάθε τι, όσο απλό, καθημερινό ή τετριμμένο, την ομορφιά που περικλείει δουλεύοντας με πλούσιες παλέτες θερμών κυρίως χρωμάτων. Εικόνες από την καθημερινή ζωή, μικροπωλητές, πάγκοι με πραμάτειες, λαϊκές αγορές είναι θέματα έργων μου. Επίσης, οι αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών μας ενέπνευσαν την έκθεση «αθλοπαιδιές».
Πώς αισθάνεστε σαν καλλιτέχνιδα την περίοδο αυτή της πανδημίας;
Μελλοντικά σχέδια- φόβοι;
Όπως προανέφερα, η εποχή της πανδημίας συνέπεσε με την πολύ παραγωγική και δημιουργική περίοδο της προετοιμασίας της έκθεσης. Από τη σκοπιά της ατομικής δουλειάς η πανδημία θα έλεγα ήταν έως και … ευπρόσδεκτη. Ο δημιουργός άλλωστε έχει ανάγκη κάποιας εσωστρέφειας και ενδοσκόπησης. Σίγουρα όμως η επικοινωνία με το κοινό μέσω των εκθέσεων σε καιρούς μέτρων αποστασιοποίησης και προστασίας είναι κάπως περίεργη και πρωτόγνωρη. Ο κόσμος απομονώνεται, αποξενώνεται και φοβάμαι τις δυσκολίες στη διάχυση της νέας δημιουργίας.
Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του
Google News