«Πώς ένα απλό μανικιούρ με έκανε να καταλάβω ότι δεν πρέπει να φροντίζουμε μόνο τους γύρω μας αλλά και τον εαυτό μας»

Ως διαιτολόγος και σύμβουλος υγείας, βοηθάω τους ανθρώπους να ενσωματώνουν τη φροντίδα του εαυτού τους στην ταραχώδη ζωή τους. Είμαι εκεί για να δώσω στους πελάτες μου μια συμβουλή σε δύσκολες μέρες ή να τους ενθαρρύνω να δώσουν προτεραιότητα στον εαυτό τους και μπορούν πάντα να βασίζονται πάνω μου για να βρω το θετικό σε μια δύσκολη κατάσταση.

Γράφει η Jessica Cording, MS, RD, CDN στο shape.com 

Με όλο αυτό το κήρυγμα στους πελάτες μου, υπέστη μεγάλο σοκ όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υιοθετούσα ακριβώς αυτές τις ίδιες συνήθειες. Έπρεπε να επαναλάβω μερικά από αυτά τα μαθήματα. Μερικές φορές χρειάζεται κάτι μεγάλο ή τρομακτικό για να σε ταρακουνήσει και αυτό συνέβη σε μένα. Η εμπειρία μου έδειξε ότι έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στις δικές μου ανάγκες και τη φροντίδα του εαυτού μου.

Η διάγνωση που άλλαξε την καθημερινότητά μου

Όταν ήμουν 31 ετών, ο μπαμπάς μου διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος, ο οποίος, όπως και οι περισσότεροι καρκίνοι του γαστρεντερικού σωλήνα, είχε ήδη εξαπλωθεί τη στιγμή που εντοπίστηκε από τους γιατρούς. Η οικογένειά μου δεν είχε ιδέα πόσο χρόνο θα μπορούσαμε να περάσουμε μαζί του, αλλά ξέραμε ότι ήταν περιορισμένος.

Αυτό ήταν το νούμερο ένα καμπανάκι αφύπνισης. Εργαζόμουν συνεχώς – ακόμη και τα σαββατοκύριακα – και δεν άφηνα σχεδόν καθόλου χρόνο για την οικογένεια μου. Προσπάθησα λοιπόν να το περιορίσω και άρχισα να περνάω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου με τον μπαμπά μου ή να τον συνοδεύω στα ραντεβού με τον γιατρό του.

Το αστείο πράγμα με τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας είναι ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαστε πολύτιμοι όταν ένα μέλος της οικογένειας μας είναι άρρωστο, αλλά στην πραγματικότητα, ο μπαμπάς μου δεν ήθελε να είμαι η διατροφολόγος του – απλά ήθελε να είμαι η κόρη του και να κάνουμε παρέα. Ετσι έκανα. Προσπαθούσα να σηκώνω τις κλήσεις των πελατών μου στο παλιό μου δωμάτιο στο πατρικό μας σπίτι και έγραφα τα άρθρα μου όταν όλοι έπεφταν για ύπνο. Σίγουρα, ο ύπνος μου ήταν χάλια και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, αλλά συνέχισα να λέω στον εαυτό μου ότι αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να περάσουμε.

Η αδερφή μου παντρεύτηκε στη μέση όλων αυτών και ήθελα να βεβαιωθώ ότι ο μπαμπάς μου θα περνούσε καλά. Μετέθεσαν την ημερομηνία του γάμου όταν εκείνος αρρώστησε. Αποδεικνύεται ότι μπορείτε να προγραμματίσετε έναν γάμο σε τρεις μήνες, αλλά σίγουρα το άγχος είναι μεγάλο.

Πότε άλλαξαν τα πράγματα

Νόμιζα ότι είχα τα πάντα εντελώς υπό έλεγχο (ακολουθούσα μια ισορροπημένη διατροφή, γυμναζόμουν, έκανα γιόγκα, σωστά;), αλλά έκανα λάθος

Το ραντεβού για μανικιούρ πριν από τον γάμο, με άφησε με μια μόλυνση κάτω από τα νύχια που το σώμα μου δεν μπορούσε να πολεμήσει. Παρά τους πολλαπλούς κύκλους αντιβιοτικών – ο οργανισμός μου υπέστη σοκ δεδομένου ότι μέχρι τότε δεν είχα πάρει τόσο μεγάλη δόση αντιβιοτικών – τελικά έπρεπε να αφαιρέσω το νύχι του αριστερού αντίχειρα.

Γνωρίζω ότι το άγχος συνδέεται με τη φλεγμονή, η οποία είναι η βασική αιτία τόσων πολλών προβλημάτων υγείας και τα επίπεδα άγχους μου ήταν σίγουρα υψηλά. Δεν αποτελεί έκπληξη το μειωμένο ανοσοποιητικό μου σύστημα. Μερικές δόσεις ενός φαρμάκου δεν λειτούργησαν, οπότε ακολούθησα μια φαρμακευτική αγωγή που δεν είχα πάρει ποτέ πριν. Είχα συνηθίσει να ρωτάω για τις τροφικές αλλεργίες και τις αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων με τα τρόφιμα, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα μια πιθανή αλλεργία μου σε κάποιο φάρμακο. Ακόμα και όταν ένα εξάνθημα άρχισε να εξαπλώνεται σε ολόκληρο το σώμα μου, νόμιζα ότι ήταν έκζεμα.

“Είναι άγχος”, σκέφτηκα.

Ναι, αλλά… όχι. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα επιδεινώθηκε. Όλο το σώμα μου ήταν κόκκινο και είχα τρομερή φαγούρα. Ένιωθα δύσπνοια. Παρόλα αυτά αποφάσισα να πάω στη δουλειά μου. Αλλά όταν έφτασα στο κέντρο ευεξίας όπου εργάζομαι, το πρόσωπό μου ήταν κόκκινο και πρησμένο και τα μάτια μου άρχισαν να πρήζονται. Η συνάδελφός μου, μια ασκούμενη νοσοκόμα μου είπε: “Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά έχεις αλλεργική αντίδραση στο φάρμακο. Θα το σταματήσουμε και μετά θα ακυρώσουμε όλα τα ραντεβού σου για σήμερα”. Ευτυχώς ήμουν σε ένα μέρος εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσω τέτοιου είδους ζητήματα. Με έβαλαν να ξαπλώσω και έκαναν ό,τι ήταν απαραίτητο.

Το σημείο καμπής

Το να ξαπλώσω εκεί για αρκετές ώρες μου έδωσε πολύ χρόνο για να σκεφτώ τη ζωή μου και τις προτεραιότητές μου και ότι δεν υπήρχε ισορροπία σε τίποτα. Ναι, ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο για τον μπαμπά μου, αλλά εμφανιζόταν πραγματικά ο καλύτερος εαυτός μου σε εκείνον; Συνειδητοποίησα ότι τον υπόλοιπο χρόνο, ανάγκαζα τον εαυτό μου να τρέχει για να κάνω πράγματα που δεν εξυπηρετούσαν τη συνολική εικόνα και δεν ήθελα να δημιουργήσω σημαντικό ελεύθερο χρόνο για μένα.

Με έστειλαν στο σπίτι με στεροειδή και με συμβούλευσαν να χαλαρώσω για τις επόμενες τρεις ημέρες. Είχα ακόμα φαγούρα και φοβόμουν να κοιμηθώ εκείνη την πρώτη νύχτα – τι θα γινόταν αν δεν ξυπνούσα; Παρανοϊκό, ίσως, αλλά δεν είχα καθαρό μυαλό. Θυμάμαι να αισθάνομαι πολύ έντονα συναισθήματα εκείνη την εβδομάδα, να κλαίω πολύ και να γκρεμίζω το διαμέρισμά μου.

Καθώς ανέκαμψα, με εντυπωσίασε πόσο ταπεινωτική ήταν όλη η εμπειρία: Προσπαθούσα τόσο πολύ να έχω τον έλεγχο στο σώμα μου που παρέλειψα κάτι σημαντικό. Αν δεν φρόντιζα τον εαυτό μου, πώς θα μπορούσα να είμαι εκεί για τον μπαμπά μου; Δεν ήταν εύκολο ή δεν μπορούσε να γίνει εν μία νυκτί, αλλά έπρεπε να κάνω κάποιες αλλαγές στη ζωή μου. Έμαθα να λέω όχι σε πράγματα που αφορούν στη δουλειά. Σταμάτησα να εργάζομαι μέχρι να εξαντληθώ όπως έκανα παλαιότερα και έμαθα να αφήνω για την επόμενη εβδομάδα μερικά ραντεβού που έκρινα ότι δεν επείγουν. Άλλαξα τις συνήθειες του ύπνου μου. Κάθε βράδυ σταματάω να ελέγχω τα μηνύματα στο e-mail και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκετές ώρες πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι. Το πιο σημαντικό; Έμαθα να βασίζομαι στους φίλους μου όταν έχω ανάγκη. Να ζητάω τη βοήθεια τους, να συζητώ τα προβλήματά μου μαζί τους και να είμαι έτοιμη να ακούσω κι εγώ τα δικά τους.

Το συμπέρασμα

Ο καθένας έχει να δώσει τους αγώνες του, και ενώ τις περισσότερες φορές είναι σκληροί, αποτελούν επίσης σπουδαίο μάθημα. Το ξέρω ότι για μένα, αυτό που πέρασα άλλαξε τη σχέση μου με τον εαυτό μου για καλό και με βοήθησε να είμαι περισσότερο παρούσα στους τελευταίους μήνες της ζωής του μπαμπά μου. Θα είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό.

Πηγή: shape.com

Σχετικά Άρθρα
Γνωρίστε τις “trad wives”: Tις αντι-φεμινίστριες που ζητούν παραδοσιακές αξίες
Γνωρίστε τις “Trad Wives”: Tις αντι-φεμινίστριες που ζητούν παραδοσιακές αξίες
Στην Amazon θα βρείτε βιβλία γραμμένα μέσω AI - Το ερώτημα είναι μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να δημιουργήσει λογοτεχνία;
Στην Amazon θα βρείτε βιβλία γραμμένα μέσω AI – Το ερώτημα είναι μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να δημιουργήσει λογοτεχνία;
Θετική Φωνή: Ένα βίντεο για να μας θυμίσει ότι η εργασία στο σεξ είναι εργασία
Θετική Φωνή: Ένα βίντεο για να μας θυμίσει ότι η εργασία στο σεξ είναι εργασία
Όταν το Ψέμα συνάντησε την Αλήθεια - Ένας μύθος που μας οδηγεί στη Γυμνή Αλήθεια
Όταν το Ψέμα συνάντησε την Αλήθεια – Ένας μύθος που μας οδηγεί στη Γυμνή Αλήθεια
Αυτά είναι τα πιο "γκρινιάρικα" ζώδια
Αυτά είναι τα πιο “γκρινιάρικα” ζώδια
"Οθόνες το όπιο των λαών, τελικά;" Σκέψεις και συναισθήματα της συγγραφέως Σταυρούλας Αποστολίδου
“Οθόνες το όπιο των λαών, τελικά;” Σκέψεις και συναισθήματα της συγγραφέως Σταυρούλας Αποστολίδου

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του