Η “νοσηρή μειοψηφία”, τα κιλά της Παπαρίζου και η επιρροή των social media στην αυτοαντίληψή μας

Ο Μάιος ήταν ένας μήνας προκλήσεων και επαναφοράς στερεοτυπών που κάποιες φορές θέλουμε να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν αλλά βρίσκονται ακόμα εδώ, εμποτισμένα βαθιά μέσα μας.

Από την Λίνα Καφρίτσα, MSc Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας/ Ψυχοθεραπεύτρια

Αφορμή για σκέψη και συζήτηση έδωσε η παρουσία της Έλενας Παπαρίζου στoν πασίγνωστο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision, 2021 οπού εμφανίστηκε μετα από αρκετά χρόνια για να ξανατραγουδήσει το τραγούδι που ερμήνευσε και έφερε πρωτιά στην Ελλάδα το 2004. Σχόλια για τα κιλά της, ότι δεν θα μπορεί να μπει στο φόρεμά της και ανησυχία για το πώς θα την σηκώσουν οι χορευτές ήταν λίγα από τα πολλά υποτιμητικά σχόλια και προσβολές που ακουστήκαν από άντρες και γυναίκες στα social media.

Διαβάστε επίσης: Θύελλα αντιδράσεων για την ανάρτηση της Λατινοπούλου: «Αποκρουστικές οι γυναίκες με τρίχες, ραγάδες και κυτταρίτιδα»

Ακολουθώντας τους, εχθές η κυρία Αφροδίτη Λατινοπούλου Πολιτευτής Α’ Θεσσαλονίκης έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, παραθέτοντας την άποψη της περί «νοσηρής μειοψηφίας», αναφερομένη σε γυναίκες που δεν ξυρίζουν τα πόδια η/και άλλα μέρη του σώματός τους και σε άντρες που επιθυμούν να ντύνονται η να περιποιούνται με έναν πιο «γυναικείο» τρόπο. Δήλωσε μάλιστα ότι αυτοί οι άνθρωποι, που μιλούν για υποτιθέμενη εξέλιξη θα πρέπει να κάτσουν να σκεφτούν τι σημαίνει εξέλιξη, γιατί αυτό «δεν είναι εξέλιξη».

Διαβάστε επίσης: Η Έλενα Παπαρίζου αποστομώνει όσους σχολίασαν τα κιλά της: «Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που χθες έφαγα ένα μπέργκερ»

Εκατοντάδες χρήστες των social media έσπευσαν να απαντήσουν για τις παραπάνω περιπτώσεις, άλλοι ειρωνικά, άλλοι υβριστικά και άλλοι παραθέτοντας την προσωπική τους άποψη. Το μεγάλο θέμα με αυτές τις αντιδράσεις είναι ότι νέες γυναίκες, σε θέσεις εξουσίας που μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα για μικρότερα κορίτσια παίρνουν δημοσιότητα μέσω αναρτήσεών τους, αναπαράγεται το βίντεο τους και τα λεγόμενά τους (το εν λόγω βίντεο έχει ήδη φτάσει τις ένα εκατομμύριο προβολές.

Όπως και η ίδια η κ. Λατινοπούλου αναφέρει στην ανάρτησή της περί εικόνας των σημερινών γυναικών, αυτή η τάση δεν γίνεται να αφεθεί ασχολίαστη. Σήμερα, εν έτη 2021, είναι επιτακτική ανάγκη να αναφέρουμε και να αγγίζουμε τέτοια θέματα, ίσως όμως με διαφορετική ματιά, που τόσο φαίνεται να απασχολούν όχι μόνο την κ. Λατινοπούλου αλλά και έναν μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων. Είναι σημαντικό να ακουστεί, για όλους τους νέους ανθρώπους ότι μπορούν να ζήσουν την ζωή τους χωρίς να χρειάζεται να ακολουθήσουν στεγανά και στερεότυπα για να γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία, από την οικογένειά τους, τον/την σύντροφο τους και τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Αναπαράγεται μια ψευδής και λανθασμένη εικόνα σώματος οπού η γυναικεία τριχοφυΐα, οι ραγάδες, τα κιλά και η κυτταρίτιδα θεωρούνται αποκρουστικά χαρακτηριστικά μιας γυναίκας, τα οποία θα πρέπει να μισούμε αντί να αποδεχόμαστε, κυρίως για τον εαυτό μας και ύστερα για τους υπολοίπους. Η επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην αυτοεικόνα όλων είναι πλέον αναμφισβήτητη.

Θεωρίες που βάλλουν την αυτοαντίληψη

Και εδώ ακουμπάει το θέμα του εσωτερικευμένου μισογυνισμού, της ιδέας δηλαδή ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άνδρες, η οποία γίνεται μέρος της θεωρίας του ατόμου και της αυτοαντίληψής του. Έρευνες έχουν δείξει ότι αυτού του είδους μισογυνισμός, αποτελείται από δυο βασικά στοιχεία: την αντικειμενοποίση του εαυτού καθώς και την παθητική αποδοχή των φυλετικών ρόλων. Αυτά σε συνδυασμό, μπορούν να προκαλέσουν κρίση ταυτότητας, ψυχικό στρες, διατροφικές διαταραχές και άλλα ψυχικά νοσήματα (Dehlin, 2018).

Έτσι λοιπόν, οι γυναίκες μισούν τις γυναίκες, οι γυναίκες μισούν τους εαυτούς τους και ο φαύλος κύκλος του εσωτερικού μίσους που έχει επιβληθεί από γενιά σε γενιά θα συνεχίσει να περνάει και στα παιδιά μας. Επειδή έτσι μάθαμε, επειδή είναι δύσκολο να βγούμε από τα νερά μας και να δούμε κάτι διαφορετικό, επειδή η αλλαγή είναι τρομακτική άλλα και επειδή όλα καταλήγουν στην ανάγκη μας για αποδοχή. Πιο τρομακτικό από όλα όμως, είναι να συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε, να μιλάμε και να κρίνουμε τον εαυτό μας για όλα τα παραπάνω, και τελικά να αντιληφθούμε ότι δεν είναι η αλλαγή τόσο τρομακτική, όσο οι επιπτώσεις αυτών των σκέψεων στην σωματική και ψυχική υγειά, την δική μας όσο και των παιδιών. Μήπως λοιπόν, αυτός είναι ο πραγματικός ορισμός της «εξέλιξης»;

Βιβλιογραφία

Dehlin, A. (2018). Young Women’s Sexist Beliefs and Internalized Misogyny: Links with Psychosocial and Relational Functioning and Sociopolitical Behavior.

Σχετικά Άρθρα
Γνωρίστε τις “trad wives”: Tις αντι-φεμινίστριες που ζητούν παραδοσιακές αξίες
Γνωρίστε τις “Trad Wives”: Tις αντι-φεμινίστριες που ζητούν παραδοσιακές αξίες
Στην Amazon θα βρείτε βιβλία γραμμένα μέσω AI - Το ερώτημα είναι μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να δημιουργήσει λογοτεχνία;
Στην Amazon θα βρείτε βιβλία γραμμένα μέσω AI – Το ερώτημα είναι μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να δημιουργήσει λογοτεχνία;
Θετική Φωνή: Ένα βίντεο για να μας θυμίσει ότι η εργασία στο σεξ είναι εργασία
Θετική Φωνή: Ένα βίντεο για να μας θυμίσει ότι η εργασία στο σεξ είναι εργασία
Όταν το Ψέμα συνάντησε την Αλήθεια - Ένας μύθος που μας οδηγεί στη Γυμνή Αλήθεια
Όταν το Ψέμα συνάντησε την Αλήθεια – Ένας μύθος που μας οδηγεί στη Γυμνή Αλήθεια
Αυτά είναι τα πιο "γκρινιάρικα" ζώδια
Αυτά είναι τα πιο “γκρινιάρικα” ζώδια
"Οθόνες το όπιο των λαών, τελικά;" Σκέψεις και συναισθήματα της συγγραφέως Σταυρούλας Αποστολίδου
“Οθόνες το όπιο των λαών, τελικά;” Σκέψεις και συναισθήματα της συγγραφέως Σταυρούλας Αποστολίδου

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του