Κινούμαστε σε μια καθημερινότητα ιλιγγιώδους ρυθμού αγνοώντας πολλές φορές το τι συμβαίνει γύρω μας κι έπειτα κλείνουμε τα αυτιά μας και φράζουμε με το χέρι μας το στόμα για να κρατήσουμε την κραυγή που σφίγγει το λαιμό μας στις ειδήσεις με τα όσα έκτροπα και βδελυρά μολύνουν την κοινωνία μας. Κάθε φορά δοκιμάζονται οι αντοχές μας με την διαφθορά, την σαπίλα, την εκμετάλλευση και την αναλγησία που μαστίζει την εποχή μας.
Άνθρωποι που αδιαφορούν, που ποδοπατούν, που θάβουν ζωντανές ψυχές και στέλνουν στον τάφο όνειρα κι ελπίδες βρίσκονται σε θέσεις που μας οδηγούν σε βέβαιη αποκαθήλωση της ανθρωπιάς και της συνείδησης.
Τίποτα όμως σε αυτή την ζωή δεν έχει μια όψη.
Τίποτα δεν συμβαίνει ή κι αν συμβεί δεν συνεχίζει να υφίσταται αν εμείς δεν πάψουμε να είμαστε μέρος του.
Όλα ξεκινάνε από την δική μας παιδεία και συμπεριφορά. Από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπό μας, τον συνάδελφό μας, τον συμαθητή μας. Από τον τρόπο που προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο, στο περιβάλλον και σε όσους χρήζουν ανάγκη της βοήθειας μας. Το σημαντικότερο δε, είναι το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Με τι εφόδια κι αξίες τα εξοπλίζουμε ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι προς όλους, δημιουργώντας ένα κλίμα συννενόησης, αλληλοκατανόησης, στήριξης, δικαιοσύνης και αξιοκρατίας.
Μεγαλώνοντας παιδιά που νοιάζονται, δημιουργούμε ενήλικες που πράττουν.
Δεν μπορούμε να κουνάμε το δάχτυλο σε κανέναν, όσο αγανακτισμένοι κι αν είμαστε, εφόσον δεν φροντίζουμε να αλλάξουμε παγιωμένες καταστάσεις χρόνων, ξεκινώντας πρώτα από εμάς, την οικογένεια μας και την κοινότητα που με τις πράξεις μας μπορούμε άμεσα να επηρεάσουμε.
Πριν αρχίσουμε την κριτική δεν πρέπει να ξεχνάμε την αυτοκριτική. Να δούμε τι προφταίνουμε να σώσουμε και τι μπορούμε να φτιάξουμε από την αρχή. Πρέπει να σκάψουμε βαθιά στον εγωισμό μας και να του αφαιρέσουμε κομμάτια υπολογίζοντας όχι μόνο το δικό μας τερπνόν αλλά και το ωφέλιμο για όλους.
Δεν ωφελεί κανέναν μια κοινωνία που δεν αντιδρά στα κακώς κείμενα όπως δεν βοηθά και μια κοινωνία που δεν προοδεύει, που δεν επιχειρεί να διορθώσει τα λάθη της για να παραδώσει στα παιδιά της έναν καλύτερο κόσμο.
Μπορούμε να φτιάξουμε ένα μέλλον στο οποίο δεν θα τρέμουμε να κυκλοφορήσουμε, όμως θα πρέπει όλοι να κοπιάσουμε γι ‘ αυτό.
Μπορούμε να συμβάλλουμε σε μια πραγματικότητα που δεν θα λυπάται για εμάς και δεν θα κατεβάζει το κεφάλι βλέποντας να ζούμε νωθροί κι αμέτοχοι στην πορεία της ζωής μας.
- Ο Κώστας Κρομμύδας είναι συγγραφέας και ηθοποιός
Διαβάστε επίσης
Ιωάννινα: Πατέρας ξυλοκόπησε άγρια την 22χρονη έγκυο κόρη του
Σχετικά Άρθρα
Google News