Η ψηφιακή τεχνολογία αποκάλυψε το «συγκλονιστικά σύγχρονο» πρόσωπο μιας νεαρής γυναίκας, μέλους της βασιλικής οικογένειας της Μυκηναϊκής εποχής, η οποία έζησε περίπου πριν από 3.500 χρόνια.
Η 30χρονη γυναίκα, η οποία αναβίωσε μέσω μιας εντυπωσιακής τεχνολογίας ανακατασκευής προσώπου, είχε ταφεί σε βασιλικό νεκροταφείο των Μυκηνών, ανάμεσα στον 16ο και 17ο αιώνα π.Χ., το οποίο ήρθε στο φως από τη δεκαετία του 1950.
Η επαναστατική ψηφιακή ανακατασκευή αποκαλύπτει το πρόσωπο αυτής της γυναίκας, μέλους της βασιλικής οικογένειας της Μυκηναϊκής εποχής. Η γυναίκα είχε ταφεί με μια μάσκα προσώπου από ήλεκτρο και ένα σύνολο πολεμικών όπλων, συμπεριλαμβανομένων τριών σπαθιών που αρχικά θεωρούνταν ότι ανήκαν στον άνδρα που ήταν θαμμένος δίπλα της, αλλά πλέον πιστεύεται ότι ανήκαν σε εκείνη. Η χρονολόγηση υποδεικνύει ότι έζησε πριν από τη βασιλεία του Αγαμέμνονα και τον Τρωικό πόλεμο.
Η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα πρόσωπο εκείνης της εποχής
«Για πρώτη φορά, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από έναν πολιτισμό που σχετίζεται με την Ωραία Ελένη», δήλωσε η Έμιλι Χάουζερ, Ανώτερη Λέκτορας Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, η οποία ανέθεσε την ανακατασκευή του προσώπου στον ψηφιακό καλλιτέχνη Χουάνχο Ορτέγκα. Σύντομα, η Χάουζερ πρόκειται να εκδώσει βιβλίο που αναλύει την ομηρική εποχή μέσα από τη ματιά των γυναικών που γράφτηκαν έξω από αυτήν (Mythica: A New History of Homer’s World, Through the Women Written Out of It).
«Είναι εκπληκτικό να σκεφτόμαστε ότι, για πρώτη φορά μετά από 3.500 χρόνια, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από τη Χαλκοκρατία. Το πρόσωπό της φαίνεται εκπληκτικά σύγχρονο. Τέτοιες ψηφιακές αναπαραστάσεις μας θυμίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πραγματικοί», είπε η Χάουζερ.
Ο ψηφιακός καλλιτέχνης Χουάνχο Ορτέγκα δημιούργησε τη ρεαλιστική ανακατασκευή του προσώπου της γυναίκας, βασισμένος σε μια ανακατασκευή από πηλό της ίδιας γυναίκας που είχε γίνει το 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Οι τεχνικές εξελίξεις στην εγκληματολογική ανθρωπολογία, την ανάλυση DNA, τη χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα και την τρισδιάστατη εκτύπωση έχουν βελτιώσει δραματικά τις δυνατότητες ανακατασκευής των προσώπων του αρχαίου κόσμου.
Η ανάλυση του DNA επιβεβαίωσε ότι ο άνδρας και η γυναίκα στον τάφο ήταν αδέλφια, ανατρέποντας την παραδοσιακή αντίληψη ότι αν μια γυναίκα βρίσκεται δίπλα σε έναν άντρα σε έναν τάφο, πρέπει να είναι η σύζυγός του.
«Αυτή η γυναίκα θάφτηκε εκεί λόγω της καταγωγής της, όχι του γάμου της. Αυτό αλλάζει την αντίληψή μας για το πόσο σημαντική ήταν… Τα νέα δεδομένα δείχνουν ότι περισσότερα όπλα συνδέονται με γυναίκες παρά με άνδρες σε ταφές της ύστερης εποχής του χαλκού, κάτι που ανατρέπει τις πεποιθήσεις μας για τη συμμετοχή των γυναικών στον πόλεμο εκείνη την εποχή», τόνισε η Χάουζερ.
Η κατάσταση των οστών της γυναίκας υποδεικνύει ότι έπασχε από αρθρίτιδα στους σπονδύλους και τα χέρια της, γεγονός που ενδέχεται να δείχνει την τακτική ενασχόλησή της με την ύφανση, μια δραστηριότητα που ήταν συνηθισμένη μεταξύ των ευγενών γυναικών της Μυκηναϊκής εποχής, όπως είχε αναφέρει ο Όμηρος στα έπη του.
Πηγές: Observer, The Guardian
Διαβάστε επίσης
Το «Mon Amour» του Slimane από την Κλαυδία συγκλονίζει
Σχετικά Άρθρα
Google News