Μπορεί μία γυναίκα να είναι σωστή επαγγελματίας, αφοσιωμένη μητέρα και να έχει χρόνο να πραγματοποιήσει τα όνειρά της -όσο «τρελά» κι αν ακούγονται αυτά; Η Βανέσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη αποτελούν ζωντανό παράδειγμα και αποδεικνύουν ότι η δύναμη της θέλησης είναι η κινητήριος δύναμη για να φτάσει κανείς στην κορυφή… στην κυριολεξία!
Έχοντας κατακτήσει κορυφαίες επαγγελματικές θέσεις σε πολυεθνικές εταιρείες, οι δύο γυναίκες έχουν θέσει ως στόχο να κατακτήσουν και τις 7 υψηλότερες κορυφές του κόσμου! Αν τα καταφέρουν, θα είναι οι πρώτες και μοναδικές Ελληνίδες που θα το επιτύχουν -και όπως όλα δείχνουν, δεν απέχουν πολύ από την επίτευξη του στόχου τους, αφού έχουν ήδη κατακτήσει τις 4 πρώτες κορυφές. Το 7 Summits Project θεωρείται το υπέρτατο επίτευγμα στον χώρο της ορειβασίας, που μέχρι σήμερα 71 γυναίκες έχουν κατορθώσει να ολοκληρώσουν.
Η Βανέσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη μίλησαν αποκλειστικά στο Infowoman.gr για την απόφασή τους να ασχοληθούν με την ορειβασία, την προετοιμασία που ακολουθούν πριν από κάθε αποστολή, τις συνθήκες της παραμονής τους στο βουνό, και αποδεικνύουν ότι η ιστορία τους είναι κάτι παραπάνω από στόχος ζωής, είναι μια ιστορία που εμπνέει τις καρδιές όλων.
Πότε και πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την ορειβασία;
Χριστίνα: «Όσο και αν φαίνεται περίεργο, όλα ξεκίνησαν γιατί φοβόμουν τα ύψη. Ήταν πριν περίπου 4 χρόνια όταν ο ξάδερφός μου με προσκάλεσε σε μια εκδρομή αναρρίχησης. Η πρώτη μου απόπειρα ήταν απογοητευτική. Τις επόμενες μέρες αυτό το γεγονός με “έτρωγε” και έτσι αποφάσισα να ξεπεράσω τον φόβο μου. Σύντομα το βουνό σταμάτησε να είναι μόνο μια πρόκληση για εμένα αλλά τρόπος ζωής. Πλέον το βουνό είναι ο τρόπος που αντλώ δύναμη για την καθημερινότητα μου. Συνηθίζω να λέω ότι τη στιγμή που ξεπερνάς τον φόβο σου, τα όρια σου διευρύνονται και σαν δια μαγείας αντλείς δύναμη για οτιδήποτε θέλεις να πετύχεις… Αυτό είναι που με μάγεψε στο βουνό!»
Βανέσα: «Ξεκίνησα το 2004 εντελώς τυχαία όταν μια συνάδελφος με κάλεσε να συμμετέχω σε μια εκδρομή του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου. Πέρασα τόσο καλά και κόλλησα. Έτσι στη συνέχεια παρακολούθησα μια σχολή χειμερινού βουνού και αναρρίχησης και η ορειβασία έγινε κάτι παραπάνω από τρόπος ζωής. Έγινε πάθος και όραμα και μετουσιώθηκε στο 7 Summits Project, την προσπάθεια να ανέβουμε στην υψηλότερη κορυφή κάθε Ηπείρου μαζί με τη Χριστίνα».
Τι είδους προετοιμασία ακολουθείτε πριν από κάθε αποστολή;
Βανέσα: «Το πρόγραμμα είναι το σημαντικότερο κομμάτι της προετοιμασίας αφού προσπαθώ 4 φορές την εβδομάδα, αφού φύγουν τα παιδιά για το σχολείο και πριν πάω στη δουλειά, να ακολουθώ ένα σταθερό πρόγραμμα γυμναστικής αλλά και προπόνησης στο βουνό (Υμηττό ή Πάρνηθα). Ένα τρίμηνο πριν την κάθε ανάβαση εντείνω το πρόγραμμα ανάλογα με το στόχο».
Πώς είναι να προπονείστε με τον κ. Νίκο Μαγγίτση, τον μόνο Έλληνα που ολοκλήρωσε το 7 Summits Project;
«Το 2015 στην Αργεντινή γνωρίσαμε το Νίκο (Μαγγίτση). Ήταν αρχηγός της αποστολής στην Ακονκάγκουα (υψηλότερη κορυφή της Ν. Αμερικής) και για εμάς ήταν στην αρχή ένα πρότυπο. Ορειβάτης λόγω ψυχής, όχι λόγω επαγγέλματος και καταπληκτικός άνθρωπος. Σε αυτή την αποστολή γελάσαμε παρά πολύ, όλη η ομάδα ήταν δεμένη και αναπτύχθηκαν ισχυροί δεσμοί φιλίας κυρίως λόγω του Νίκου. Αυτό δεν είναι σύνηθες. Γενικά στις αποστολές οι οδηγοί αναλαμβάνουν μια ομάδα, κάνουν τη δουλειά τους ευχάριστα αλλά τυπικά και όταν περάσουν οι μέρες, είτε έχεις επιτύχει το στόχο είτε όχι, σε χαιρετούν ευγενικά και τέλος.
Ο Νίκος δεν ήταν έτσι, ενδιαφερόταν για κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά, στόχος του ήταν να ανέβουμε όλοι στην κορυφή και προσπαθούσε να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες για όλη την ομάδα. Νομίζω ότι ο Νίκος μας έβαλε το μικρόβιο. Μας έλεγε πόσο σημαντικό είναι το ότι έχουμε τόσο καλή αντίδραση στο υψόμετρο (κοιμόμασταν καλά, τρώγαμε πολύ, είχαμε καλά επίπεδα οξυγόνου) και μας έδωσε με το προσωπικό του παράδειγμα την ιδέα. Όταν πλέον το αποφασίσαμε ότι αυτός είναι και ο δικός μας στόχος, ήταν πλέον μονόδρομος να το συζητήσουμε με το Νίκο και να ζητήσουμε τη βοήθεια του. Πλέον μπορώ να πω ότι είναι ο μέντορας μας, είναι εκεί για να μας βοηθήσει σε ό,τι χρειαστούμε».
Μιλήστε μας για τα πιο πρακτικά θέματα κατά τη διάρκεια μίας αποστολής. Τι τρώτε; Πώς χαλαρώνετε; Τι πρέπει να έχετε κατά νου πριν ξεκινήσετε;
«Η κάθε μέρα μπορεί να έχει από 5 έως 14 ώρες πορεία στο βουνό. Όταν φτάνουμε στον προορισμό μας στήνουμε τις σκηνές μας και προετοιμάζουμε το φαγητό μας. Όσο είμαστε σε χαμηλά υψόμετρα τρώμε κανονικό φαγητό που μαγειρεύεται σε γκαζάκια, όσο ανεβαίνουμε στα ψηλά προτιμούμε πιο ελαφριές τροφές, συγκεκριμένα τρώμε τροφές που είναι αποξηραμένες μέσα σε σακουλάκια και αφού προσθέσεις βραστό νερό γίνονται ένα νοστιμότατο γεύμα.
Το νερό είναι μια διαδικασία που τρώει αρκετή ώρα. Φυσικά δεν μπορούμε να κουβαλήσουμε νερό για όλη τη διάρκεια της αποστολής, επομένως βράζουμε το χιόνι για να έχουμε πάντα αρκετό νερό και να μην αφυδατωθούμε. Το κακό είναι ότι το νερό από το χιόνι είναι άγευστο (αφού δεν έχει καθόλου άλατα) έτσι έχουμε πάντα μαζί μας τσάι ή ταμπλέτες με γεύσεις ώστε να έχουμε την αίσθηση ότι πίνουμε κάθε φορά κάτι διαφορετικό.
Σχετικά με την ξεκούραση στο βουνό, θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία, αφού χρειάζεται ώστε να αντέξουμε το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Στην διάρκεια της ξεκούρασης συνηθίζουμε να καθόμαστε στη μισάνοιχτη σκηνή μας (όταν ο καιρός το επιτρέπει) να ακούμε μουσική από ένα iPod και να σιγοτραγουδούμε. Κάθε βουνό που έχουμε σκαρφαλώσει μαζί έχει και το “δικό του τραγούδι” που φαινομενικά είναι άσχετο με τις συνθήκες αλλά για εμάς σημαίνει πολλά…»
Χριστίνα, ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν στο βουνό; Υπάρχει κάποιο περιστατικό που φοβήθηκες πραγματικά;
«Ο κίνδυνος είναι κάτι σχετικό που ο καθένας τον αισθάνεται πολύ διαφορετικά. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, ποτέ δεν βρέθηκα σε σημείο να πω ότι αυτά είναι τα τελευταία μου λεπτά. Μπορεί να είμαι τυχερή ή απλά η ισορροπία μεταξύ του πάθους για την κορυφή και της ασφάλειας βρίσκεται σε καλά επίπεδα…»
Βανέσα, είσαι μητέρα δύο αγοριών. Τι σου λένε για όσα έχετε καταφέρει αλλά και πριν από κάθε αποστολή σας;
«Με ρωτάνε αν τα κορίτσια είναι πιο τολμηρά από τα αγόρια (γέλια). Όμως εγώ τους απαντώ ότι δεν είναι θέμα φύλου αλλά ανθρώπου, αυτό δηλαδή που λέμε και στην ιστοσελίδα μας (www.awomancanbe.com) προσπαθώντας να εμπνεύσουμε με την ιστορία μας άνδρες και γυναίκες να ακολουθήσουν αυτό που λέει η καρδιά τους».
Πολλοί συνδέουν την ορειβασία με το ανδρικό φύλο. Έχετε βιώσει σεξιστικές συμπεριφορές όλα αυτά τα χρόνια;
«Όχι εμφανώς, όμως στις τελευταίες μας αποστολές που η ανάγκη για χρηματοδότηση είναι επιτακτική για την υλοποίηση του στόχου, βλέπουμε ότι οι εταιρείες δεν έχουν εμπιστοσύνη στις γυναίκες και οι ανδρικές ορειβατικές αποστολές βρίσκουν πιο άμεση ανταπόκριση. Γενικά, η χρηματοδότηση των αποστολών είναι το πιο δύσκολο εμπόδιο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε».
Πώς νιώθετε κάθε φορά που κατακτάτε την κορυφή;
Χριστίνα: «Είναι η επιβράβευση όλης της προσπάθειας και μια πηγή δύναμης που με εξοπλίζει για όλους τους τομείς της ζωής μου. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα σε δευτερόλεπτα νιώθω ότι ο αέρας γεμίζει οξυγόνο ξανά, ο ήλιος γίνεται πιο λαμπερός και μια αίσθηση ικανοποίησης γεμίζει την καρδιά μου».
Βανέσα: «Έστω και για λίγα λεπτά… παντοδύναμη!»
Σχετικά Άρθρα
Google News