Αληθινή ιστορία: «Έπαθα αλωπεκία, αλλά αγάπησα το φαλακρό μου κεφάλι – Ομορφιά δεν είναι μόνο τα μαλλιά»

Η ιστορία αυτής της κοπέλας είναι η ατράνταχτη απόδειξη, ότι η ομορφιά δεν καθορίζεται από την εξωτερική εμφάνιση, αλλά από το μεγαλείο της ψυχής.

Η αλωπεκία της άφησε μπαλώματα στο κεφάλι. Πήρε περούκες, έκλαψε, έμεινε σπίτι, όμως αποφάσισε ότι αυτό δεν θα έπρεπε να της καθορίσει τη ζωή. Ξύρισε τα μαλλιά της και αγάπησε το φαλακρό της κεφάλι όσο τίποτα άλλο. Και καλεί όλους εκείνους τους ανθρώπους που βιώνουν κάτι αντίστοιχο, να πράξουν αναλόγως.

«Ήταν Φθινόπωρο του 2016, όταν για πρώτη φορά άρχισα να παρατηρώ, ότι τα μαλλιά που έμεναν πάνω στη βούρτσα μου ήταν περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Είχα πάντα υγιή, μακριά, σκούρα καστανά μαλλιά, έτσι ήταν φυσιολογικό να μου πέφτουν τούφες. Τα μαλλιά μου ήταν τόσο πυκνά και μακριά που εννιά στις δέκα φορές δεν τα έφτιαχνα γιατί με κούραζε. Είχα εκείνον τον τύπο μαλλιών που κάθε γυναίκα θα ευχόταν να έχει. Ήμουν πολύ χαρούμενη για αυτά, αλλά δεν είχα κόλλημα, πάντα σκεφτόμουν ότι τα κόβω ή ότι τα βάφω σε τρελά χρώματα. Όμως, όλοι μου έλεγαν να μην πειράξω αυτά τα υπέροχα μαλλιά μου, που ήταν μέρος της ταυτότητάς μου.

Ήταν εκείνος ο Σεπτέμβρης που παρευρέθηκα στον γάμο ενός φίλου στο Σικάγο, όταν συνειδητοποίησα πραγματικά, ότι τα μαλλιά μου έπεφταν παντού. Θυμάμαι κάτι να λέω στον αγαπημένο μου εκείνη τη στιγμή μέσα στον πανικό την ώρα που έκανα σγουρά τα μαλλιά μου για το γάμο, αλλά γρήγορα το ξέχασα, καθώς ήμουν τόσο νέα και υγιής.

Ήμουν περισσότερο σε άρνηση να σκεφτώ ανήσυχα σχετικά με τα μαλλιά μου και προσπαθούσα να προσποιηθώ ότι όλα ήταν μια χαρά. Όμως, περί τα τέλη Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς, άρχισα να φοβάμαι, ότι τα μαλλιά μου δεν ήταν όπως πριν. Δεν είχα πάει σε γιατρούς για κάποια χρόνια, γιατί ποτέ δεν είχα προβλήματα υγείας. Τελικά, όμως, έκλεισα ένα ραντεβού με τον γιατρό μου για να τον ρωτήσω τι συνέβαινε με μένα.

Η καλύτερη συμβουλή του ήταν ότι πιθανώς ήμουν αγχωμένη και να μην ανησυχώ, ενώ μου έγραψε εξετάσεις αίματος, για να διαπιστώσει, αν μου έλειπε βιταμίνη D. Και πράγματι, οι εξετάσεις μου ήταν απολύτως φυσιολογικές. Παρ’ όλα αυτά εγώ ακόμη δεν είχα απαντήσεις.

Δεν πίστευα πραγματικά, ότι τα μαλλιά μου έπεφταν λόγω άγχους από τη στιγμή που αισθανόμουν πως ζούσα μία υπέροχη ζωή δίπλα στην παραλία, είχα έναν καταπληκτικό σύντροφο και φίλους, όμως πάντα προσπαθούσα να ελπίζω για το καλύτερο.

Περίμενα έναν μήνα ακόμη, ενώ τα μαλλιά μου εξακολουθούσαν να πέφτουν με τρελό ρυθμό και άρχισα να νιώθω θλίψη και απογοήτευση. Ο καημένος ο Νικ, το αγόρι μου, προσπαθούσε να με ανεβάσει και να με κάνει να νιώσω καλύτερα, όμως ήξερα ότι δεν άντεχε με βλέπει τρομαγμένη να χάνω την ταυτότητά μου. Θυμάμαι να νιώθω τόσο χάλια, ακόμη και όταν με πήγε μία βόλτα στο ηλιοβασίλεμα.

Ήταν τόσο όμορφα και ήρεμα που για μια στιγμή ξέχασα, ότι έπεφταν τα μαλλιά μου και ένιωσα χαρούμενη. Αυτή θα ήταν και η τελευταία χαρούμενη ανάμνησή μου από τα παλιά μαλλιά μου: αδυνάτισαν, αλλά ακόμη έδειχναν μακριά και άγρια και δεν χρειαζόμουν μακιγιάζ, περούκες ή καπέλα για να τα κρύψω από τον κόσμο.

«Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε»

Κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε αδύνατα μαλλιά και συνεπώς άρχισα να ψάχνω τις αιτίες και ανακάλυψα την γυρεοειδή αλωπεκία, μία αποσπασματική απώλεια μαλλιών αφήνοντας μπαλώματα, που αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα. Δεν είχα “μπαλώματα”, απλά αδυναμία στην τρίχα και πάλι δεν ήξερα τι έτρεχε με εμένα. Έκλεισα ένα ακόμη ραντεβού, αυτή τη φορά με μία νοσηλεύτρια. Με άκουσε προσεκτικά, αλλά και πάλι κατάλαβα ότι δεν ήξερε και πολλά για την απώλεια μαλλιών ή την αλωπεκία. Η μόνη συμβουλή που μου έδωσε ήταν να επισκεφτώ έναν δερματολόγο.

Έκλεισα το ραντεβού και τον επισκέφθηκα χωρίς να χάσω χρόνο. Εκείνον τον μπέρδευε το γεγονός ότι έπεφταν τόσο πολύ, αλλά δεν υπήρχαν μπαλώματα. Διαγνώστηκα με μίας μορφής αλωπεκία, που όμως δεν δημιουργεί μπαλώματα, αλλά πέφτουν αποσπασματικά τα μαλλιά και λεπταίνουν. Μού έδωσε στεροειδή και μου είπε ότι θα σταματήσει η τριχόπτωση και τα μαλλιά θα αρχίσουν να ξαναφυτρώνουν. Με αυτή τη διάγνωση μπορώ να πω ότι ανακουφίστηκα: είχα μία απάντηση και μία ευκαιρία να κερδίσω πίσω τα μαλλιά μου.

Μοιράστηκα τη διάγνωση με το αγόρι μου, την οικογένειά μου και τους στενούς μου φίλους. Αν και με στήριζαν, ήταν δύσκολο για μένα να νιώθω ότι είμαι για λύπηση και έμεινα σπίτι πολύ καιρό. Αποφάσισα ότι χρειαζόμουν περούκα γιατί δεν ήμουν έτοιμη να πω στη δουλειά μου τι μου συνέβαινε και η απώλεια των μαλλιών πλέον ήταν τόσο μεγάλη που χρειαζόμουν μακιγιάζ. Κατέρρευσα, ξέσπασα σε κλάματα μέσα στο κατάστημα των περουκών καθώς δεν είχα να δώσω 600 δολάρια για μία από ανθρώπινη τρίχα. Έτσι αποφάσισα να κρύψω να μαλλιά μου που έπεφταν και να αποφεύγω κάθε συζήτηση επ’ αυτού.

Δεν ξέρω αν κάποιος θα μου έλεγε ποτέ για αν φοράω περούκα, αλλά με γέμιζε άγχος το γεγονός ότι θα μπορούσε να ανακαλύψει ότι δεν έχω μαλλιά!

Μέχρι τις αρχές του 2017 μικρά, τρίχινα χνουδάκια άρχισαν να φυτρώνουν και γέμιζαν τα άδεια τμήματα. Τα κούρεψα λίγο και αν φορούσα μία ψηλή αλογοουρά τα σαββατοκύριακα ( έκρυβε αρκετά στις γυμνές περιοχές σε συνδυασμό με λίγο μακιγιάζ). Φορούσα ακόμη την περούκα στη δουλειά, καθώς ένιωθα λίγο άβολα γνωρίζοντας ότι είχα αλωπεκία.

Όμως, τα σαββατοκύριακα άρχισα να νιώθω καλά βγαίνοντας βόλτες για λίγη ώρα. Περίπου τον Μάρτιο του 2017, άρχισα να ελπίζω λίγο παραπάνω ότι τα μαλλιά μου θα ξαναφυτρώσουν.  Είχα άλλο έναν γάμο και θα ήταν το πρώτο μου μεγάλο δημόσιο γεγονός που θα πήγαινα από τότε που άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου, όμως ένιωθα άνετα με τα λίγα μαλλιά μου και με το γεγονός ότι δεν χρειαζόταν να φοράω περούκα.

Θυμάμαι κάποια να με βλέπει και να με ρωτάει σοκαρισμένος πόσο κοντά έχω κόψει τα μαλλιά μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σχόλιό της: Δεν είσαι εσύ χωρίς εκείνα τα υπέροχα μακριά μαλλιά σου. Μπορεί να ήταν καλοπροαίρετη, όμως εγώ ένιωσα βαθιά ντροπή και προτίμησα απλά να χαρώ αυτή τη βραδιά. Είχα μία τέλεια ευκαιρία να διασκεδάσω με φίλους και την οικογένειά μου και ένιωθα πάντα ότι τα πράγματα θα επιστρέψουν στην κανονικότητά τους.

«Άρχισαν να πέφτουν ξανά»

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα με μία τούφα λεπτών μαλλιών πάνω στο μαξιλάρι μου. Δεν ήξερα εάν οφειλόταν στο ότι χόρευα όλη την νύχτα στον γάμο ή επειδή είχα πιει μερικά ποτάκια, αλλά βασικά ό,τι είχε φυτρώσει από μαλλιά είχε πέσει ξανά. Απογοητεύτηκα και άρχισα να κλαίω. Η αδελφή μου ήρθε μαζί μου στο κατάστημα με τις περούκες, όπου βρήκαμε μία με πιο κοντά και πιο λεπτά μαλλιά. Σε διάστημα μίας εβδομάδας περίπου το 90% των μαλλιών της μού είχαν πέσει και είχαν δημιουργηθεί μπαλώματα.

Ήμουν σίγουρη ότι είχα αλωπεκία και δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πανάκεια. Μία εβδομάδα μετά, αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να ζω στα κρυφά και πίσω από τις περούκες. Ήθελα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τον κόσμο. Ρώτησα τον αγαπημένο μου αν θα ήθελε να ξυρίσει και τα υπόλοιπα μαλλιά μου. Ήταν μία συναισθηματική, αλλά και τρομακτική εμπειρία. Ο ήχος μου τρυπούσε τα αυτιά. Δεν είχα ποτέ άλλοτε βιώσει μία τόσο τεράστια αλλαγή. ‘Έκλαψα πάρα πολύ.

«Αγκάλιασα το φαλακρό μου κεφάλι»

Θεώρησα ότι το να χάσω όλα μου τα μαλλιά ήταν το τέλος του κόσμου. Βγήκα έξω, όμως, ήθελα να δω τη συμπεριφορά του κόσμου απέναντί μου για την επιλογή που έκανα.

Προς έκπληξή μου, με πλημμύρισαν από μηνύματα στήριξης και ένιωσα ότι με αγαπούν, όπως ακριβώς είμαι.  Άρχισα το δικό μου μπλογκ για να υπερτονίσω, ότι όσοι αντιμετωπίζουν αλωπεκία μπορούν να ζήσουν μία φυσιολογική και όμορφη ζωή.

Ένα χρόνο μετά γιόρτασα την πρώτη μου επέτειο ως φαλακρή, γιόρτασα τον πρώτο μου χρόνο με αλωπεκία. Και μπορώ να ενθαρρύνω όλον τον κόσμο να ζήσει υπέροχες μερες και νύχτες και να γιορτάσουν τη δική τους Baldiversary.

Δεν έχω πλέον κακές μέρες, έχω αγκαλιάσει και ερωτευτεί το φαλακρό μου κεφάλι. Θέλω να μοιράζομαι την ιστορία και τις εμπειρίες μου, γιατί γνωρίζω πόσο στενάχωρο είναι να βιώνεις απώλεια μαλλιών. Θέλω να δείξω ότι την ομορφιά δεν την καθορίζουν τα μαλλιά. Τον Ιανουάριο φέτος, παντρεύτηκα τον Νικ, έτσι χωρίς μαλλιά, χωρίς πέπλο, χωρίς τιάρες. Ήμουν μία περήφανη, όμορφη νύφη»

Σχετικά Άρθρα
Έρχεται το 2ο Φεστιβάλ ΑΛΗ8ΕΙΑΣ στην Αθήνα!
Έρχεται το 2ο Φεστιβάλ ΑΛΗ8ΕΙΑΣ στην Αθήνα!
Βρετανός τραγουδιστής τραγουδά το «Zari» στα ελληνικά και φυσικά γίνεται viral
Βρετανός τραγουδιστής τραγουδά το «Zari» στα ελληνικά και φυσικά γίνεται viral
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού: Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού: Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος
Παραπληγικό άτομο παίζει σκάκι μόνο με τη σκέψη του χάρη στο τσιπ του Έλον Μασκ (βίντεο)
Παραπληγικό άτομο παίζει σκάκι μόνο με τη σκέψη του χάρη στο τσιπ του Έλον Μασκ (βίντεο)
Ξεκίνησε και επίσημα η Άνοιξη: Τι είναι η εαρινή ισημερία και τι σηματοδοτεί
Ξεκίνησε και επίσημα η Άνοιξη: Τι είναι η εαρινή ισημερία και τι σηματοδοτεί
%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b1%cf%81%ce%ac-%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%ae0
Καθαρά Δευτέρα: Τα «Κούλουμα» στους δήμους της Αττικής με σαρακοστιανά και μουσικές εκδηλώσεις

Ακολουθήστε μας στο Google News
και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα του