Του αγοριού απέναντι πείτε του πως η Μαίρη Χρονοπούλου πάλεψε όπως πάντα, αλλά αυτή τη φορά δεν τα κατάφερε

Αγωνίστρια. Αν δαλέγαμε να βάλουμε μια λέξη δίπλα στη Μαίρη Χρονοπούλου, θα ήταν αυτή… Αγωνίστρια… Μια αγωνίστρια της ζωής που με την ιστορία της αποτελούσε μια ανεξάντλητη πηγή θάρρους, ενδυνάμωσης και θέλησης. Ένα φωτεινό παράδειγμα, που ξεπήδησε μέσα από τα σκοτάδια της ζωής που της… επέβαλε η μοίρα.

Η Μαίρη Χρονοπούλου τα τελευταια σχεδόν 20 χρόνια έδινε μια μάχη δίχως τέλος με τα προβλήματα υγείας και τις κακοτυχίες που την κυνηγούσαν. Το 1999, μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα και πολλά χειρουργεία, έμεινε καθηλωμένη στο αμαξίδιο. Κλείστηκε για πολλά χρόνια στο σπίτι. Έφτασε να ζυγίζει ακόμη και 120 κιλά.

Το 2009, είχε ένα άλλο ατύχημα που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή, όταν πήρε φωτιά το ρούχο που φορούσε μέσα στο σπίτι της από ένα κερί που είχε ανάψει για την «Ώρα της Γης». Δεκάδες εγχειρήσεις για να αποκατασταθούν οι ζημιές από το τροχαίο και τη φωτιά, μία ανακοπή μέσα στο χειρουργείο και πολύς πόνος. Όμως, ακόμη και τότε, η Μαίρη Χρονοπούλου δεν έχασε την ελπίδα της και τη θέληση της για ζωή.

Και αυτή η θέληση ήταν που την έκανε να πει το “φτάνει, μέχρι εδώ” και να αποφασίσει να ζήσει και όχι απλά να επιβιώνει. Τα τελευταία χρόνια, η σπουδαία ηθοποιός είχε επιστρέψει στις κοσμικές εκδηλώσεις, είχε λογαριασμό στα social media, όπου επικοινωνούσε με τον κόσμο, ενώ τον περασμένο χειμώνα έκανε ένα μικρό, αλλά εξαιρειτκό γκεστ στη σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια “Έτερος Εγώ”. Και πάλι, όμως, οι περιπέτειες με την υγεία της δεν σταμάτησαν να την ταλαιπωρούν, αλλά η ίδια κατάφερνε να τις ξεπεράσει.

Δε συνέβη, όμως, το ίδιο με το τελευταίο, μοιραίο για τη ζωή της, χτύπημα μέσα στο σπίτι της. Έφυγε, σε μια εποχή που δεν ήταν καλά, όπως εξομολογήθηκε η ίδια στην τελευταία της συνέντευξη, αλλά σχεδίαζε να  αφήσει το σπίτι της στην Παιανία και να μετακόμιζε στο κέντρο.

Η κυρία του ελληνικού κινηματογράφου

Η σπουδαία ηθοποιός είχε αγαπηθεί από το κοινό μέσα από εμβληματικούς ρόλους που θα μείνουν για πάντα στη συλλογική συνείδηση όλων μας. Το ερμηνευτικό της ταλέντο κινήθηκε σε μια μεγάλη γκάμα από την κωμωδία, το μιούζικαλ, το δράμα στον παλιό και τον νεότερο κινηματογράφο ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα παραγωγών, σκηνοθετών και ηθοποιών.

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε το 1933 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Σακελλάριου-Γιανακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε ως κομπάρσος στο «Χαρούμενο Ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ το 1954, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο «Τελευταίο ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ. Από το 1963 και μετά πρωταγωνίστησε σε πλειάδα δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Η ψιλόλιγνη αριστοκρατική της φιγούρα δεν περνούσε απαρατήρητη, ενώ οι ρόλοι που υποδύθηκε τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε κοινωνικές ταινίες είχαν μεγάλη απήχηση. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στις ταινίες «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Β. Γεωργιάδη (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964 σε παραγωγή Δαμασκηνού-Μιχαηλίδη), «Χωρίς ταυτότητα», (1963, Φίνος Φιλμ), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966), «Πολύ αργά για δάκρυα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ) και «Ορατότης μηδέν» του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).

Ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνικές και δραματικές ταινίες εμφανίστηκε σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ: «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Γοργόνες και μάγκες». Ιδιαίτερα στο «Μια κυρία στα μπουζούκια» σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις μεγάλες επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».

Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Είχε στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στο νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

«Πού είναι το βραβείο μου; Βαρύ πολύ! Τον κινηματογράφο τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή κι αυτός με αγάπησε με τη σειρά του δεν μπορώ να πω. Κι ο κινηματογράφος μου έδωσε μεγάλες χαρές. Μου αρέσει να παίρνω βραβεία και ευχαριστώ την Ακαδημία που μου το χάρισε. Δείξτε μου έναν άνθρωπο που να μην του αρέσει να παίρνει βραβεία και θα σας δείξω έναν μεγάλο ψεύτη. Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε εδώ απόψε. Αλήθεια σας ευχαριστώ, θα κλάψω» είχε δηλώσει η ίδια παραλαμβάνοντας το βραβείο της, ενώ στο τέλος πρόσθεσε: «Αυτό το χειροκρότημα το δέχομαι για το ότι μετά από τόσα χρόνια ανέβηκα και πάλι στη σκηνή και μάλιστα με μπαστούνι».

“Ήμουν άτυχη στην ερωτική μου ζωή”

Και αν στα επαγγελματικά, κέρδιζε, στην αγάπη, έχανε. Στην τελευταία της συνέντευξη στο Open, λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, είχε δηλώσει με ειλικρίνεια: ” Οι άντρες της ζωής μου με ζήλευαν λες και ήμουν η Λουκρητία Βοργία. Έζησα τον μεγάλο έρωτα μιάμιση φορά. Δεν θέλω να πω άλλα γιατί θα προσδιορίσω πράγματα. Έχω κάνει έναν γάμο, αλλά δεν τον εντάσσω στις αγάπες μου. Ήταν άλλη ιστορία. Δεν θα μιλήσω ποτέ για αυτήν. Δεν θέλω”

Και είχε προσθέσει: “Ήμουν άτυχη στην ερωτική μου ζωή και δεν μπόρεσα να αποκτήσω παιδιά. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω θα έκανα ένα παιδί. Μετά το σκέφτηκα».

Η Μαίρη Χρονοπούλου υπήρξε αρραβωνιασμένη για τρία χρόνια με τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Υπήρξε, επίσης, παντρεμένη με τον πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή της ήταν ο ηθοποιός, Νίκος Σταγόπουλος με τον οποίο έμειναν πολλά χρόνια μαζί, παρά τη διαφορά ηλικίας που είχαν.

Ωστόσο, ένας σημαντικός άνδρας στη ζωή της, δεν ήταν κάποιος ερωτικός της σύντροφος, αλλά ο συνάδελφός της, φίλος και κουμπάρος, Νίκος Κούρκουλος. Για τη Μαίρη Χρονοπούλου, ο σπουδαίος ηθοποιός ήταν η οικογένειά της. Ήταν ο αδελφός, ο προστάτης της.

Μάλιστα, όπως είχε εξομολογηθεί η ίδια: “Είχε τραβήξει πολλά με τα παθήματά μου. Με φρόντιζε, με μάλωνε και ήταν ό,τι πιο κοντινό είχα στη ζωή μου. Η ατάκα που θυμάμαι ήταν το “Δεν σε αντέχω”. Τον είχα πάρει τηλέφωνο βράδυ και του είπα “Έλα γρήγορα Νίκο, θα με σκοτώσει αυτός”. Ήρθε με τη μηχανή, “καθάριζε” ωραία, γενναία, τον πλάκωνε τον σύντροφο που με είχε κακομεταχειριστεί. Περίμενε μέχρι το πρωί να έρθει ο κλειδαράς να μου αλλάξει κλειδαριά. Περνούσαν οι μήνες και με το πρόσωπο αυτό ή το είχα συγχωρήσει και πίναμε καφέ. Μας έβλεπε ο Νίκος και μου έλεγε “Βρε Μαίρη, τον χτύπησα τον άνθρωπο, δεν του μιλάω και εσύ πίνεις καφέ μαζί του;”».

Η φιλία τους είχε σφραγιστεί με κουμπαριά, καθώς η ηθοποιός ήταν νονά του Άλκη Κούρκουλου.

Διαβάστε επίσης

Πέθανε η σπουδαία ηθοποιός, Μαίρη Χρονοπούλου

Μαίρη Χρονοπούλου: “Περιμένω να έρθει χαρά στη ζωή μου”, δήλωνε τρεις μέρες πριν το σοβαρό ατύχημα